ΠΑΡΙΣΙ.-

Τα ξημερώματα της Κυριακής, στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου Λαριμπουάζ, άφησε την τελευταία του πνοή του ο Ζορζ Μαρσέ, ο 77χρονος πρώην Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μαρσέ, που τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιολογικά και πνευμονικά προβλήματα, νοσηλευόταν, την τελευταία εβδομάδα, σε κρίσιμη κατάσταση.

Από χτες το πρωί πλήθος Γάλλων κομμουνιστών, και όχι μόνο, έσπευσαν να υπογράψουν στο βιβλίο συλλυπητηρίων που άνοιξε το Γαλλικό ΚΚ και να αποτίσουν τον ύστατο φόρο τιμής στον, επί 22 χρόνια, Γενικό Γραμματέα του.

Ο Γάλλος Πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, από τη Μαλαισία όπου βρίσκεται, εξέφρασε τη βαθιά του θλίψη "για την απώλεια αυτού του ανθρώπου, ο οποίος ξεχώριζε για τη δύναμη και την ειλικρίνεια στις πεποιθήσεις του", καταλήγοντας ότι "πρόκειται για απώλεια μιας πραγματικά μεγάλης φυσιογνωμίας". Ο εκπρόσωπος της Ενωσης Γάλλων Δημοκρατών UDF, Φρανσουά Μπαϊρού χαιρέτισε "έναν γενναιόδωρο άνθρωπο, έναν μαχητή, του οποίου η παρουσία δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο", ενώ ο Φρανσουά Ολάντ, εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, χαρακτήρισε τον Μαρσέ "σημαντική φυσιογνωμία της πολιτικής ζωής" και εκτίμησε ότι ο γαλλικός λαός "έτρεφε για το πρόσωπό του ιδιαίτερα συναισθήματα". Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Λιονέλ Ζοσπέν, χαρακτήρισε τον Ζορζ Μαρσέ ως "μία από τις ισχυρότερες προσωπικότητες της πολιτικής ζωής του τόπου".

"Την οδύνη του" για το χαμό του Ζ. Μαρσέ εξέφρασε τόσο προσωπικά όσο και εκ μέρους των Γάλλων Κομμουνιστών ο Εθνικός Γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Ρομπέρ Υ, σημειώνοντας ότι "είχε δώσει τόσα πολλά από τον εαυτό του στο Κόμμα, που θα φέρει για πάντα τη σφραγίδα του".

Γεννημένος τον Ιούνη του 1920, γιος ανθρακωρύχου, ο Ζορζ Μαρσέ πήρε μαθήματα εφαρμοστή. Το 1940 αρχίζει να εργάζεται στην Εθνική Εταιρία αεροναυτικών κατασκευών. Το 1942, μαζί με άλλους 600.000 νέους Γάλλους, μεταφέρεται στη Γερμανία μετά από σχετική εντολή επίταξης της Γερμανικής Διεύθυνσης του Παρισιού, που συνοδεύεται με προειδοποίηση "σοβαρών κυρώσεων σε περίπτωση ανυπακοής". Μία πρώτη απόπειρα απόδρασης αποτυγχάνει και έτσι ο Μαρσέ μεταφέρεται στη Στουτγάρδη. Στα τέλη του 1943, προφασιζόμενος τον θάνατο ενός από τα παιδιά του, παίρνει άδεια να επιστρέψει στη Γαλλία, όπου παραμένει παράνομα και κρυφά μέχρι την απελευθέρωση της χώρας από τον ναζιστικό ζυγό. Επιστρέφοντας στο εργοστάσιο αναπτύσσει τις πρώτες συνδικαλιστικές του δραστηριότητες και το 1946 εκλέγεται γραμματέας του Συνδικάτου Μεταλλεργατών της περιοχής Ισί λε Μουλινό, και στη συνέχεια γραμματέας της τοπικής ένωσης της CGT (Εργατικής Συνομοσπονδίας). Το 1947 γίνεται μέλος του Γαλλικού ΚΚ και εκλέγεται μέλος της ΚΕ στο Συνέδριο του Κόμματος στη Χάβρη, το 1956. Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΓΚΚ εκλέγεται του 1959 και αναλαμβάνει γραμματέας οργανωτικών θεμάτων το 1961. Γίνεται αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΓΚΚ, με αφορμή την ασθένεια του Βαλντέκ Ροσέ, το 1970. Το 1972 εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΓΚΚ και στη θέση αυτή θα παραμείνει μέχρι το 1994, οπότε και θα τον διαδεχτεί στο 28ο Συνέδριο του ΓΚΚ ο Ρομπέρ Υ. Παράλληλα, από τις βουλευτικές εκλογές του 1973, στην περιφέρεια Βιλζουίφ, επανεκλέγεται συνεχόμενα βουλευτής μέχρι και το 1997, οπότε και αποσύρθηκε της ενεργού πολιτικής δράσης.

Ο Ζορζ Μαρσέ, που είχε προβλέψει, ήδη, από το 1971 με άρθρο του στην εφημερίδα του ΓΚΚ "Ουμανιτέ" "τον κίνδυνο επέκτασης της φτώχειας και της μιζέριας σε όλο το κοινωνικό φάσμα" πολύ πριν η κατάσταση αυτή γίνει αντιληπτή από όλους, έχει μείνει ονομαστός για την αμεσότητα και την απλότητα με την οποία απευθυνόταν τόσο στα μέλη του ΓΚΚ και το γαλλικό λαό, όσο και στα ΜΜΕ. Οπως συνήθιζε να επαναλαμβάνει, το ΓΚΚ, κατά τη γνώμη του, είχε ως στόχο "να συνεισφέρει στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, της ζωής των εργατών που έχει γίνει τόσο σκληρή αυτές τις ημέρες".

Η κηδεία του Ζορζ Μαρσέ θα γίνει, σύμφωνα με δική του επιθυμία, στο Σαμπινί σουρ Μαρν, όπου κατοικούσε, την Πέμπτη το πρωί.