Σαρώνει η κρίση τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς τα "κανόνια" και τα "λουκέτα" στην αγορά αυξάνονται και πληθύνονται. Την ώρα που η κυβέρνηση και τα διάφορα στελέχη της, υποστηρίζουν ότι με την ακολουθούμενη πολιτική η οικονομία "πάει καλά" και η Ελλάδα γίνεται "πιο ισχυρή", οι ιδιοκτήτες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων βιώνουν τις συνέπειες από τα αδιέξοδα και τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας.

Ενδεικτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά, για τις συνέπειες που έχει η συγκεκριμένη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, είναι και τα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, που δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στο εντεκάμηνο Γενάρης - Νοέμβρης 1997:

• οι απλήρωτες συναλλαγματικές και οι ακάλυπτες επιταγές, ανήλθαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 327,3 δισ. δραχμών, έναντι 296,2 δισ. δραχμές το αντίστοιχο διάστημα του 1996. Δηλαδή φέτος, για κάθε μέρα που περνούσε (χωρίς τα Σαββατοκύριακα που οι τράπεζες είναι κλειστές), οι τράπεζες "σφράγιζαν" ακάλυπτες επιταγές ή έστειλαν στο δικηγόρο για τα "δέοντα" απλήρωτες συναλλαγματικές αξίας πάνω από 1,4 δισ. δραχμών.
• οι αιτήσεις πτώχευσης (που είχαν κατατεθεί από τους ιδιοκτήτες, επιχειρήσεων, κυρίως μικρού και μεσαίου μεγέθους) ανήλθαν στις 3.170, ενώ είχαν οριστικοποιηθεί οι αποφάσεις των δικαστηρίων με βάση τις οποίες κηρύχτηκαν οριστικά σε πτώχευση - δηλαδή έβαλαν... λουκέτο "με βούλα" - άλλες 1.225 επιχειρήσεις.

Αν και σε σχέση με το εντεκάμηνο του 1996, υπάρχει μείωση του αριθμού των επιχειρήσεων που έκλεισαν ή κατέθεσαν αίτηση πτώχευσης (τον ίδιο χρόνο πέρσι έκλεισαν 1.263 επιχειρήσεις και κατέθεσαν αίτηση πτώχευσης άλλες 3.979 επιχειρήσεις), η διατήρηση σε υψηλά επίπεδα και το 1997 του αριθμού των επιχειρήσεων που με τη μία ή την άλλη μορφή τέθηκαν εκτός παραγωγικής διαδικασίας, καταμαρτυρά το βάθος και την ένταση της κρίσης. Με μια απλή διαίρεση, προκύπτει ότι κάθε εργάσιμη ημέρα του 1997, η κυβερνητική πολιτική έθετε εκτός παραγωγικής διαδικασίας 19 επιχειρήσεις,οι ιδιοκτήτες των οποίων είτε προανάγγελλαν την πρόθεσή τους να βάλουν "λουκέτο" (με την κατάθεση αίτησης πτώχευσης στα διοικητικά δικαστήρια της χώρας) είτε έπαιρναν το... πιστοποιητικό πτώχευσης.

Πρόκειται για τεράστια ποσά, τα οποία καταδεικνύουν τη βαθιά κρίση στο χώρο των μικρομεσαίων εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων. Κρίση η οποία, χρόνο με τον χρόνο, όχι μόνο δεν παρουσιάζει σημεία ύφεσης, αλλά βαθαίνει περαιτέρω, καθώς οι αιτίες που την εξέθρεψαν - με πρώτη και κύρια την εχθρική κυβερνητική πολιτική η οποία, στα πλαίσια της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της υιοθέτησης της νεοφιλελεύθερης οικονομικής ρύθμισης, παρέδωσε τη μικρομεσαία παραγωγική και εμπορική μονάδα, βορρά στις διαθέσεις του πολυεθνικού κεφαλαίου - είναι πάντα παρούσες. Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε ότι οι επιχειρήσεις που κλείνουν και καταγράφονται στατιστικά, αποτελούν ίσως ελάχιστο υποπολλαπλάσιο του συνόλου των επιχειρήσεων που σταματούν τις δραστηριότητές τους, αλλά για διαφόρους λόγους δεν εμφανίζονται στη στατιστική καταγραφή.

Η πολύπλευρη κρίση που μαστίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχει απτά και αρνητικά αποτελέσματα για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ο μεταποιητικός τομέας της οικονομίας, όπου η συμβολή των μικρών και μεσαίων παραγωγικών μονάδων είναι καταλυτικός, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει συνεχή συρρίκνωση. Η μεταποιητική παραγωγή μεταξύ 1990 και 1995 μειώθηκε από 16,39% σε 13,93% με τάσεις περαιτέρω σμίκρυνσης. Σε πολύ μεγάλο βαθμό η αύξηση της ανεργίας που κυριολεκτικά τσακίζει κόκαλα, οφείλεται στον περιορισμό του ειδικού βάρους των ΜΜΕ στην ελληνική οικονομία. Συνέπειες αρνητικές υπάρχουν και στο ισοζύγιο πληρωμών της χώρας, το έλλειμμα του οποίου συνεχώς διευρύνεται, καθώς το χαμένο έδαφος σε παραγωγικά μερίδια καλύπτεται από την εισαγωγή ξένων εμπορευμάτων. Η εισαγωγική διείσδυση σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, στην πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή παραγωγή, η οποία προχωρεί με επιταχυνόμενους ρυθμούς και η οποία οφείλεται στις κάθε είδους "απελευθερώσεις" που έλυσαν τα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου, τείνει να καταστεί από τα σοβαρότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, η οποία αντιμετωπίζει πλέον υπαρξιακό πρόβλημα.

Θ. Κ.