Πέθανε ο σ. Ν. Βύσσιος, ο οποίος κηδεύτηκε από την εκκλησία των Ταξιαρχών στο Αιτωλικό. Ο σύντροφος υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και συνελήφθη στις 25 Μάρτη 1942 από τις δυνάμεις Κατοχής. Στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία και γύρισε στην Ελλάδα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Πήρε μέρος στον Εμφύλιο μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού. Για τη δράση του κυνηγήθηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε, έμεινε όμως πάντα πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ, στο οποίο είχε ενταχθεί το 1934, στην ΟΚΝΕ. Αγωνίστηκε με αυταπάρνηση για το δίκιο του λαού μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το αγροτικά κίνημα.

Από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα εκλέγονταν δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αιτωλικού εκτός από την περίοδο της χούντας, που ήταν εξορία, και για πολλά χρόνια αντιπρόσωπος και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Μεσολογγίου, αντιπρόσωπος στην ΠΑΣΕΓΕΣ και άλλες οργανώσεις.Στην κηδεία παραβρέθηκε ο νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Γ. Βαϊνάς, σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον δήμαρχο Α. Γρίβα και πλήθος κόσμου. Η κηδεία του, μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έγινε δημοσία δαπάνη. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Ζ. Νικολογιάννης, ανέγνωσε το ψήφισμα του ΔΣ, όπου μεταξύ άλλων αποφασίστηκε να δοθεί το όνομα του σ. Νίκου Βύσσιου σε οδό της πόλης. Στη συνέχεια ο δήμαρχος εκφώνησε τον επικήδειο λόγο. Από μέρους της Εθνικής Αντίστασης τον τελευταίο χαιρετισμό απηύθυνε ο συναγωνιστής και σύντροφος Μάκος Λιάκατας. Εκ μέρους της ΚΟΒ Αιτωλικού τον νεκρό αποχαιρέτισε ο γραμματέας της Οργάνωσης σ. Κ. Γκοργκόλης και ο οποίος είπε: "Σύντροφε Νίκο, από μέρους της ΚΟΒ Αιτωλικού και όλων των φίλων και οπαδών του Κόμματός μας, σου απευθύνω το ύστατο χαίρε. Εμεινες πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ που τόσο το τίμησες και τόσο σε τίμησε. Σε όλη σου τη ζωή υπήρξες συνεπής αγωνιστής για δικαιοσύνη, ειρήνη, πρόοδο και για το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Πάντα ήσουν πρωτοπόρος στους αγώνες για το δίκιο του λαού. Η συνέπειά σου, η εντιμότητά σου, η αγωνιστικότητά σου, η συντροφικότητά σου, η αυταπάρνησή σου και η πίστη σου στο δίκιο των εργαζομένων και όλων της Γης των καταπιεσμένων υπήρξαν για μας ο φωτεινός φάρος και δάσκαλός μας. Αιωνία σου η μνήμη και πάντα θα ζεις στο νου και τις καρδιές μας".