Πληθαίνουν τα πρωτοσέλιδα, σε συμπολιτευόμενο και αντιπολιτευόμενο Τύπο, για τις σχεδιαζόμενες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, την επιχειρούμενη κατάργηση του 8ωρου, μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε εννιάμηνη ή ετήσια βάση κλπ. κλπ. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι σε όλα αυτά τα επαναλαμβανόμενα και εντελώς ίδια, στην ουσία τους, δημοσιεύματα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το καινούριο σε ό,τι αφορά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ούτε, βεβαίως, υπόνοια κριτικής στα επιτελεία που ερωτοτροπούν με τον Μεσαίωνα. Επομένως, ένα μόνο νόημα μπορεί να βρει κανείς σ' αυτήν την επιμονή. Την άσκηση επίμονης και σταθερής "πίεσης" προς την κυβέρνηση να προχωρήσει στο έργο εφ' ω ετάχθη, αλλά και την προετοιμασία της κοινής γνώμης να αποδεχτεί τα σχεδιαζόμενα μέτρα - "φωτιά", σαν αναμενόμενα ή, το πολύ πολύ, σαν αναγκαίο κακό.

Βλέπετε, η επανάληψη δεν είναι μόνο μήτηρ μαθήσεως, αλλά και μια - αποδεδειγμένα αποτελεσματική - μορφή πλύσης εγκεφάλου...