Τουλάχιστον 15.000 μικρά καταστήματα τροφίμων έβαλαν οριστικά λουκέτο από το 1982 μέχρι το 1985, με όλες τις συνέπειες για τις βιοτεχνίες που συντηρούνταν μέσω αυτών, ενώ την ίδια ώρα τα σούπερ μάρκετ και τα μεγάλα καταστήματα αυξήθηκαν κατά 3.148.Παράλληλα, ο τζίρος των σούπερ μάρκετ αυξήθηκε στο ίδιο διάστημα κατά 69%,ενώ των μικρών καταστημάτων κατά 9%,κι αυτό όχι λόγω της αύξησης της κατανάλωσης σε ποσότητες, αλλά σε αξία, αφού όπως φαίνεται από επίσημα στοιχεία, η μέση ελληνική οικογένεια καταναλώνει διαχρονικά όλο και μικρότερες ποσότητες βασικών ειδών διατροφής.

Τα παραπάνω προκύπτουν από την προχτεσινή ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της διεθνούς έκθεσης τροφίμων, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι της βιομηχανίας τροφίμων, καθώς και των σούπερ μάρκετ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που οι ίδιοι οι ομιλητές παρέθεσαν, περιγράφοντας ανάγλυφα την εικόνα της ελληνικής αγοράς, όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, τα σούπερ μάρκετ και τα "μεγάλα και μεσαία" καταστήματα τροφίμων το 1982 αριθμούσαν συνολικά 5.637 καταστήματα στην ηπειρωτική Ελλάδα (εξαιρούνται τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου) και τα μικρά καταστήματα τροφίμων 23.666,ενώ το 1995 οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν 8.785 και 8.768.Δηλαδή, τα μικρά καταστήματα τροφίμων μειώθηκαν κατά 63%,σε αντίθεση με τα σούπερ μάρκετ και τα μεγάλα καταστήματα που αυξήθηκαν αριθμητικά με βάση τα ίδια πάντα στοιχεία κατά 53%.Οπως ανέφερε στέλεχος βιομηχανίας τροφίμων, στο λιανεμπόριο τροφίμων κυριαρχούν 2.500 σούπερ μάρκετ, που στις αστικές περιοχές ελέγχουν πάνω από το 80% της κατανάλωσης, ενώ 10 αλυσίδες σούπερ μάρκετ με 700 καταστήματα κατέχουν το 60%-70% του συνολικού τζίρου του κλάδου τροφίμων με έντονη ανοδική τάση. Την ίδια στιγμή οι ξένες πολυεθνικές ελέγχουν το 18% της συνολικής κίνησης του κλάδου των σούπερ μάρκετ, ενώ με την είσοδο δύο ακόμη ξένων - μιας γερμανικής και μίας γαλλικής - το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Επίσης, από τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος (ΕΣΥΕ) προκύπτει ότι από το 1974 μέχρι το 1994 τα ελληνικά νοικοκυριά καταναλώνουν όλο και λιγότερες ποσότητες βασικών ειδών διατροφής, όπως είναι το ψωμί (22,7 κιλά μηνιαία το 1974 και 16,7 κιλά το 1994), το ελαιόλαδο (3,8 κιλά το 1974 και 2,9 το 1994), το κρέας (10,9 κιλά το 1974 και 10,4 κιλά το 1994) κ. ά.

Από την ημερίδα προέκυψε, επίσης, ότι:

• Οι εισαγωγές τροφίμων που κάλλιστα θα μπορούσαν να καλυφθούν από την εγχώρια παραγωγή από το 1980 μέχρι το 1996 αυξήθηκαν πάνω από δυόμισι φορές (ποσοστό 162%).
• Οι εξαγωγές, στην ίδια περίοδο, αυξήθηκαν μόλις κατά 30%.
• Το 20% της κατανάλωσης τροφίμων (σε αξία μετρημένη σε δολάρια ΗΠΑ) καλύπτεται από εισαγόμενα προϊόντα και μάλιστα σε είδη που μέχρι πρόσφατα ήταν καθαρά ελληνικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρ' όλα τα "πυρά" που φραστικά αντάλλαξαν μεταξύ τους οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας και των σούπερ μάρκετ στην ουσία κατέληξαν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τα συμφέροντα είναι κοινά, ο στόχος και των δύο είναι η διασφάλιση και αύξηση των κερδών τους και ότι στην πραγματικότητα οι όποιες διαφορές εμφανίζονται είναι αμελητέες και μόνο μεταξύ συγκεκριμένων επιχειρήσεων και όχι μεταξύ των δύο κλάδων συνολικά. Επίσης, κοινός τόπος και των μεν και των δε είναι να υπεραμύνονται της "ελεύθερης" αγοράς, δεν παρέλειψαν όμως ο καθένας από τη μεριά του να ζητήσει τη θεσμοθέτηση κανόνων με δύο μέτρα και δύο σταθμά, εκεί όπου η "ελεύθερη αγορά" τούς ζημιώνει.