Με την ανεργία να πλησιάζει το "ζοφερό" νούμερο των 5 εκατομμυρίων και σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα να μην έχουν ιδέα - μάλλον να μη θέλουν να έχουν ιδέα - τι μέτρα πρέπει να πάρουν για να μπορέσουν να καταπολεμήσουν την ολοένα και αυξανόμενη ανεργία, οι άνεργοι φαίνεται ότι ανέλαβαν την υπόθεση στα χέρια τους.

Την Πέμπτη 5 του Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε, μετά από πρωτοβουλία της "Ενωσης Γερμανών Ανέργων", η πρώτη παγγερμανική κινητοποίηση, η πρώτη ανάλογη κινητοποίηση για τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, η οποία μάλιστα απλώθηκε σε περισσότερες από 200 πόλεις από το Βορρά ως το Νότο. Πρεμιέρα θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς, και μάλιστα με συνέχεια, καθώς η "Ενωση Ανέργων" έχει ήδη προγραμματίσει επαναληπτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κάθε πρώτη Πέμπτη του μήνα, ημέρα που ανακοινώνονται τα ποσοστά ανεργίας από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εργασίας, μέχρι και τις εθνικές εκλογές. Επίσης ήδη έχουν προγραμματιστεί σε τοπικό και κρατιδιακό επίπεδο επιμέρους εκδηλώσεις, ομιλίες, διαδηλώσεις για τη διεύρυνση και τη συσπείρωση ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού ανέργων, αλλά και εργαζομένων στο διεκδικητικό αυτό κίνημα.

Η συμμετοχή ήταν μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, παρότι πολλοί έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν μηδαμινή μπροστά στις κινητοποιήσεις των Γάλλων ανέργων, που Γερμανοί "συνάδελφοί τους" εμπνεόμενοι προσπάθησαν να επαναλάβουν. Οπως δήλωσε και ο υπουργός Εργασίας Νόρμπερτ Μπλουμ στο "Spiegel", προσπαθώντας να απομακρύνει οποιοδήποτε φόβο από αυτούς που θα μπορούσαν να πληγούν από μία πιθανή εξάπλωση των διαμαρτυριών, "το καζάνι βράζει, αλλά δεν πρόκειται να σκάσει"... Αυτό είναι αλήθεια, αλλά αν θυμηθεί κανείς τη ρήση του Λένιν ότι οι Γερμανοί "για να αρχίσουν την επανάσταση χρειάζονται και την άδεια της αστυνομίας", τότε μπορεί να καταλάβει ότι το βήμα που πραγματοποίησαν οι Γερμανοί άνεργοι ήταν σημαντικό.

Επίσης, η πρωτοβουλία της "Ενωσης Ανέργων" είχε να αντιμετωπίσει, πέρα από την αναμενόμενη έμφυτη γερμανική δυστοκία, και τις υποκειμενικές δυσκολίες. Ο πρόεδρος της Ενωσης Κλάους Γκρεν,σε δηλώσεις του, έδωσε τις διαστάσεις του αποτελέσματος, χωρίς θεατρινισμούς και διθυράμβους και τόνισε τις δυσκολίες του αγώνα τους. "Ενα τμήμα της κοινωνίας θεωρεί τους ανέργους "παράσιτα που ζουν εις βάρος άλλων" και υπεύθυνους γιατί δεν έχουν δουλιά, επειδή "όποιος θέλει βρίσκει"". Αυτό που άλλαξε κατ' αρχάς είναι ότι οι Γερμανοί άνεργοι δεν πρόκειται να πάνε πια στα γραφεία ευρέσεως εργασίας ντροπιασμένοι, αλλά "με σηκωμένο το κεφάλι, γεγονός που αποτελεί κάτι νέο σε αυτή τη χώρα".

Ενα ακόμα χαρακτηριστικό των κινητοποιήσεων - που όπως είναι φυσικό, για ευνόητους λόγους, δε σχολιάστηκε από το γερμανικό και παγκόσμιο Τύπο - είναι η "νέα ποιότητα" που παρουσιάστηκε, δηλαδή η συνεύρεση, στις προχτεσινές πορείες, μελών διαφόρων και "ετερόκλητων" κοινωνικών ομάδων. Στις διαδηλώσεις αυτές πορεύτηκαν πλάι - πλάι άνεργοι και εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές και συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι και νέοι. Πολλά συνδικάτα έχουν δηλώσει τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των ανέργων, θεωρώντας "φυσικό χρέος" τους την αλληλεγγύη προς τους ανέργους. Το μέτωπο αρχίζει να "αχνοφαίνεται".

Ανήμερα των κινητοποιήσεων ανακοινώθηκαν και τα επίσημα ποσοστά ανεργίας για το Γενάρη, ποσοστά που αποτέλεσαν ακόμα ένα νέο θλιβερό ρεκόρ. Περισσότερα από 300.000 άτομα προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των ανέργων, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των ανέργων σε περίπου 4,9 εκατομμύρια και το ποσοστό από 12,1% σε 12,6%. Τα ποσοστά αυτά είναι απείρως πιο συντριπτικά για τους Ανατολικογερμανούς, που το ποσοστό ανέρχεται σε 21,2%! Αντίθετα, στη Δυτική Γερμανία το ποσοστό του 10.5% είναι κάπως πιο χαμηλό, ακόμα και από το μέσο όρο που ισχύει για τις χώρες της ΕΕ.

Η ανεργία άρχισε την ανοδική της πορεία το 1993, που για πρώτη φορά οι άνεργοι ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο. "Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε" μάλλον σκέφτονται κάποιοι ιθύνοντες στη χώρα και έχουν καθίσει αναπαυτικά να παρακολουθούν κάθε μήνα να ανακοινώνονται τα νέα ρεκόρ. Ρεκόρ όμως που πληγώνουν βαθύτατα τη γερμανική κοινωνία, αφού την καθιστούν σχεδόν ανίκανη να αντιδράσει, αλλά και αποτελούν αναμφισβήτητα ένα οξύτατο πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα. Εξάλλου τόσο για τον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ,όσο και για τους παροικούντες την έδρα της καγκελαρίας ο δρόμος προς την Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση και την εγκαθίδρυση του ΕΥΡΩ είναι πολύ πιο σημαντικά από τη δραστική αντιμετώπιση της ανεργίας. Ο καγκελάριος Κολ μάλιστα είχε αφήσει να πλανάται ότι με την εφαρμογή του ΕΥΡΩ, όλα τα προβλήματα θα λυθούν "ως διά μαγείας", ακόμα και οι άνεργοι θα αποτελούν εφιάλτη του παρελθόντος. Μάλιστα είχε την "αφέλεια" να εκπονήσει, στα πλαίσια αυτού, πλάνο για τη μείωση της ανεργίας κατά το ήμισυ μέχρι το 2000. Χρειάστηκε να κάνει δηλώσεις ο Κ. Νόιμαν,οικονομικός σύμβουλος του Κολ, ότι "η ανεργία θα συνεχίζει την ανοδική της πορεία, ταυτόχρονα με την πορεία ολοκλήρωσης της χώρας" και να υπάρξει το γαλλικό προηγούμενο, ώστε ο Κολ να θορυβηθεί και να ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ο στόχος του 2000. Επιπροσθέτως, ανήμερα των κινητοποιήσεων, έφερε προς συζήτηση στην "Μπούντενσρατ" ένα "εμπνευσμένο" νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της ανεργίας. Η κυβερνητική αυτή πρωτοβουλία προβλέπει: Η Τοπική Αυτοδιοίκηση να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την κάθε χρόνο απασχόληση 100.000 ανέργων. Οι δήμοι και οι κοινότητες να περικόπτουν το επίδομα κοινωνικής βοήθειας - το οποίο είναι μικρότερο από το επίδομα ανεργίας σε ομοσπονδιακό επίπεδο - σε αυτούς τους ανέργους που αρνούνται να αναλάβουν προσφερόμενη εργασία, εφόσον σημειώσουν επιτυχία στον τομέα αυτό. Στους νέους ανέργους, που επιδοτούνται με την "κοινωνική βοήθεια", να προσφέρονται θέσεις μαθητείας ή πρακτικών βοηθών σε διάφορες υπηρεσίες. Επίσης να χορηγούνται φθηνότερα δάνεια στη βιομηχανία οικοδομών.

Ανακοινώθηκαν μάλιστα και τα προβλεπόμενα ποσά που θα είναι αναγκαία για την πρωτοβουλία αυτή, που - σύμφωνα με το γερμανικό "Spiegel" - ανέρχονται στο ποσό των 4,5 δισ. μάρκων. Σε χρονιά εκλογών μάλιστα τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πάρα πολλά για να μπορεί να ρισκάρει ο κ. Κολ με την άκαμπτη στάση του. Ομως αποτελεί μυστήριο πώς θα βρεθούν αυτά τα χρήματα χωρίς διάθεση ανάλογων κρατικών κονδυλίων...

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ