"Κουφάρια" παλιών εργοστασίων, έρημα σπίτια, άδειοι δρόμοι, φτώχεια "αμπαρωμένη" καλά πίσω απ' τις πόρτες των σπιτιών και μαρασμός. Αυτή είναι η εικόνα του Λαυρίου σήμερα. Οχτώ ολόκληρα χρόνια μετά το βιομηχανικό κραχ, η πόλη εξακολουθεί να "σπαράσσεται", με τους μαραζωμένους απ' την ανεργία κατοίκους της να βολοδέρνουν στις γύρω περιοχές, ψάχνοντας για ένα μεροκάματο και πουλώντας όσο όσο, όπως όπως, την εργατική τους δύναμη. Εξακολουθεί να δείχνει, σε όλες του τις διαστάσεις, το τεράστιο έγκλημα που διέπραξαν οι κυβερνήσεις σε βάρος της ιστορικής εργατούπολης. Πίσω απ' τις κορόνες πολιτικών παραγόντων, που θέλουν να εμφανίσουν μια ωραιοποιημένη εικόνα, πίσω από τις υποσχέσεις για μια ανάπτυξη που δεν έρχεται, εκεί μέσα στα σπίτια των εργαζομένων, των απολυμένων, των νέων ανέργων, κρύβεται μια "βραδυφλεγής βόμβα", που περιμένει το φιτίλι για να σκάσει και να ξεμπροστιάσει όλους τους πολιτικάντηδες που πουλούν ανέξοδα υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες.