"H διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές τραπεζών, συνοδεύονται και από απώλειες θέσεων εργασίας". Αυτό τόνισε μιλώντας στο "Ρ" ανώτατος τραπεζικός παράγοντας, σχολιάζοντας τη συγχώνευση των τραπεζών Εθνικής και Κτηματικής, αλλά και τις εν δυνάμει απορροφήσεις των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών από τις ιδιωτικές.

Είναι προφανές ότι το καμπανάκι της ανεργίας κτυπά δυνατά και για τους τραπεζοϋπαλλήλους. Οι όποιες νέες θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν κατά τη δεκαετία του '90 στο χώρο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για μια σειρά λόγους (δημιουργία νέων τραπεζών, εταιρίες Αμοιβαίων Κεφαλαίων, χρηματιστηριακών εταιριών, παροχή επενδυτικών υπηρεσιών), απειλούνται πλέον άμεσα, καθώς όλα δείχνουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών και η δημιουργία ολιγάριθμων τραπεζικών ομίλων θα συνοδευτεί με απώλειες θέσεων εργασίας.

Η γνωστοποίηση της συγχώνευσης των δύο συνδεδεμένων τραπεζών (ως γνωστό η Κτηματική ήταν θυγατρική της Εθνικής) προκάλεσε ευφορία στους κύκλους του κεφαλαίου και χαιρετίστηκε με ανάλογο ενθουσιασμό. Οι ενθουσιώδεις επευφημίες δεν αφορούσαν τόσο τη συγχώνευση μιας θυγατρικής τράπεζας από τη μητρική της, όσο το ότι η ενέργεια της Εθνικής εισάγει - έστω και με καθυστέρηση μιας περίπου δεκαετίας - την πρακτική των συγχωνεύσεων και εξαγορών στον τραπεζικό τομέα, δίνοντας παράλληλα το σύνθημα στις άλλες ιδιωτικές τράπεζες να την ακολουθήσουν.

Σύμφωνα με τραπεζικούς παράγοντες το επόμενο διάστημα αναμένεται επιτάχυνση των διαδικασιών συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του τραπεζικού κεφαλαίου, σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών του. Στην κατεύθυνση αυτή "μάχη" θα δοθεί από τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες (Πίστεως, Εργασίας και δευτερευόντως από την Πειραιώς, που απέκτησε ήδη τη Μακεδονίας - Θράκης) για την απόκτηση των δύο μεγάλων τραπεζικών ομίλων, της Εμπορικής και της Ιονικής. Η προοπτική εξαγοράς τους όμως δημιουργεί νέα δεδομένα, καθώς οι νέες τράπεζες που θα δημιουργηθούν να προχωρήσουν σε εσωτερικές συγχωνεύσεις των δικτύων υποκαταστημάτων, αλλά και σε συγχωνεύσεις και των άλλων εταιριών που συγκροτούν σήμερα τους τραπεζικούς ομίλους. Πρόκειται για εταιρίες Αμοιβαίων Κεφαλαίων, Παροχής Επενδυτικών Υπηρεσιών, Χρηματιστηριακών, Χρηματοδοτικής Μίσθωσης κλπ. Θα έχουμε δηλαδή μία πλήρη ανατροπή του τραπεζικού χάρτη, στην κατεύθυνση της δημιουργίας μεγάλων - για τα ελληνικά δεδομένα - τραπεζικών ομίλων, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό των ευρωπαϊκών τραπεζών, ο οποίος αναμένεται ιδιαίτερα οξύς, μετά τη δημιουργία της ΟΝΕ.

Ολη αυτή η προοπτική έχει πυροδοτήσει τις τελευταίες ημέρες το δείκτη του Χρηματιστηρίου, ο οποίος αγγίζει πλέον τις 2.500 μονάδες. Η εξέλιξη όμως αυτή - εξηγεί ο ίδιος τραπεζικός παράγοντας δίνοντας μια διαφορετική διάσταση στην εικόνα... χρηματιστηριακής ευφορίας των τελευταίων ημερών - δημιουργεί ένα σοβαρό εμπόδιο στην προοπτική της ιδιωτικοποίησης των υπό δημόσιο έλεγχο τραπεζών. Οπως σημειώνει, η εκτόξευση των τιμών των τραπεζικών μετοχών στα ύψη, αυξάνει και τη χρηματιστηριακή τους αξία, γεγονός που σημαίνει ότι ο υποψήφιος αγοραστής θα πρέπει πλέον να τις αγοράσει αισθητά ακριβότερα, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Από τη μία η προοπτική ιδιωτικοποίησης των τραπεζών και των ΔΕΚΟ "πυροδοτεί" τις τιμές των μετοχών, από την άλλη η εξέλιξη αυτή δημιουργεί ανεπιθύμητες παρενέργειες επειδή κάνει τις προς πώληση εταιρίες "ακριβές". Από αυτή την άποψη και παρά τα όσα λέγονται για αδιάλειπτη ανοδική πορεία των μετοχών, είναι πιθανό στο επόμενο χρονικό διάστημα να παρατηρηθεί κάμψη στις τιμές τους.