Δεν μπορεί να αποκρυβεί, στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας ή χάρη ενός γενικότερου κλίματος τεχνητής ευφορίας, ότι ούτε φέτος θα υπάρξει ανάσταση για την πλειοψηφία του λαού. Το "πασχαλινό τραπέζι" δεν μπορεί να γεμίσει με τη φτώχεια, την ανεργία και τη λιτότητα που πλήττει τις λαϊκές μάζες. Φροντίζουν γι' αυτό η κυβέρνηση Σημίτη και οι κοινωνικοί σύμμαχοί της, οι οποίοι υποβάλλουν καθημερινά σε "σταύρωση" τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, κάθε μέρα ανεβαίνουν στα ουράνια τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών και των πολυεθνικών, όπως δείχνει και το πανηγύρι που έχει στηθεί στη Σοφοκλέους.

Η σκληρή αυτή πραγματικότητα δεν μπορεί όμως να "πάρει από κάτω" τον κόσμο της δουλιάς, ο οποίος ποτέ δεν αποκαθήλωσε τις ελπίδες του για μια αληθινή ανάσταση. Το Πάσχα συμβολίζει τον ασίγαστο πόθο του να πάψει να είναι υποδουλωμένος στα δεσμά αυτού του σάπιου συστήματος και να δημιουργήσει το μέλλον που του ταιριάζει, φυσικά επί της γης και όχι στον παράδεισο. Οσο και αν η σημερινή τάξη πραγμάτων εμφανίζεται παντοδύναμη, κανείς δεν ξεχνάει ότι αυτό συνέβαινε με όλες τις "κυρίαρχες καταστάσεις" στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η ανάσταση των πολλών θα έρθει και δεν μπορούν με τίποτα να την εμποδίσουν. Είναι αναγκαιότητα και όχι μεταφυσική προσδοκία.