Ο πρωθυπουργός πολλές φορές σ' αυτή την αίθουσα χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι η κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση είναι μονόπλευρη, δε συνοδεύεται από προτάσεις και λύσεις.

Η τοποθέτηση αυτή, που βεβαίως περιέχει και το στοιχείο της δημαγωγίας, έχει βάση, με την έννοια ότι τίποτε δεν είναι αποσπασμένο από τη γενική γραμμή πλεύσης που ακολουθεί η κυβέρνηση, ιδίως θα λέγαμε η κοινωνική πολιτική, η πολιτική απέναντι στην εργασία κλπ.

Εμείς έχουμε προτάσεις, το ζήτημα όμως είναι ότι αυτές δε χωράνε στην κυβερνητική πολιτική, δεν τις σηκώνει η κυβερνητική πολιτική, όσο ρεαλιστικές για τους εργαζόμενους και αν είναι. Η κυβέρνηση αρνείται τις προτάσεις μας όχι μόνο ή τόσο γιατί έχουν οικονομικό αντίκρισμα, (είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι μπορεί να λυθούν ζητήματα κοινωνικής προστασίας με... αέρα), αλλά γιατί θέτουν ζήτημα να περιοριστούν, να κτυπηθούν τα συμφέροντα του πολυεθνικού και εννοείται του εγχώριου κεφαλαίου.

Πραγματικά δεν μπορεί μια άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική ή μια νεοδεξιά σοσιαλδημοκρατική πολιτική, σαν αυτή που ακολουθείται στον τόπο μας, να συνοδεύεται από μια φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική, γιατί αυτή απαιτεί δύο βασικές κατ' αρχήν προϋποθέσεις:

• Επαρκή χρηματοδότηση, γιατί από τη φύση της έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.
• Διευρυμένα ουσιαστικά εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, ξεκινώντας από το χώρο εργασίας. Η κοινωνική πολιτική δεν απαιτεί μόνο χρήμα. Θα ήταν αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι είναι μόνο οικονομικό πρόβλημα.

Η κοινωνική πολιτική προϋποθέτει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, δημοκρατία στο χώρο εργασίας, προϋποθέτει ένα σύστημα σκληρών ελέγχων και κυρώσεων σε βάρος της καπιταλιστικής εργοδοσίας. Περιορισμό και αφαίρεση όχι μόνο οικονομικών, αλλά και πολιτικών προνομίων που απολαμβάνει ή παίρνει χωρίς να ρωτήσει η πλουτοκρατία της χώρας μας από κοινού με το πολυεθνικό κεφάλαιο, με το οποίο είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά στενά διαπλεκόμενη.

Προϋποθέτει σχεδιασμένη σε εθνικό επίπεδο πολιτική ανάπτυξης, που παίρνει υπόψη τις διεθνείς συνθήκες, τις διεθνείς τάσεις, αλλά έχει σαφή διάθεση να αξιοποιήσει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες, που δεν είναι καθόλου ίδιες με τις ανάγκες του κεφαλαίου - αντίθετα κινούνται σε διαφορετικούς, ανταγωνιστικούς δρόμους. Δε χωράει καμία συμφιλίωση στο καίριο αυτό ζήτημα.

Τα περί αναγκαίων θυσιών στο όνομα της ΟΝΕ είναι ψεύτικα λόγια, απάτη σκέτη. Δεν πρόκειται για θυσίες, πρόκειται για αναγκαιότητα αυτής της πολιτικής να περιορίσει στο κατώτατο σημείο ό,τι έχει σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες και τα κοινωνικά δικαιώματα.

Επομένως, το ζήτημα είναι σήμερα πρωτίστως πολιτικό, άρα με όρους πολιτικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης είναι δυνατό οι εργαζόμενοι να διατηρήσουν ορισμένα κεκτημένα, να ανακόψουν κάποια μέτρα, κυρίως να ανοίξουν τη λεωφόρο του δικού τους δρόμου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Το ΚΚΕ υιοθετεί πολλές από τις διεκδικήσεις που προβάλλουν οι εργαζόμενοι στους αγώνες τους, μελετά την πείρα τους από τη λειτουργία των δημόσιων επιχειρήσεων, από την κατάσταση που επικρατεί σε βασικούς κλάδους, της μεταποίησης, της αγροτικής οικονομίας, των υπηρεσιών.

Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει καταθέσει στη Βουλή προτάσεις και λύσεις, λιγότερο ή περισσότερο ριζικές. Στη λογική μας δεν είναι το όλα ή τίποτα. Ομως τώρα πια είναι εντελώς ξεπερασμένο να περιορίζεσαι σε προτάσεις μέσα στη Βουλή, όταν η κυβέρνηση ξεθεμελιώνει, απειλεί, παράλληλα με τον πιο καταγέλαστο και ψεύτικο κοινωνικό διάλογο που οργανώνει, μόνο και μόνο για να αξιοποιήσει τη συναίνεση των συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Αυτό που είναι ρεαλιστικό, είναι, να αποκτήσει ο λαός ακόμα πιο έντονα και βαθιά συνείδηση όχι μόνο των δικαιωμάτων του, αλλά και ότι υπάρχει δρόμος γι' αυτόν και τα δικά του συμφέροντα. Οτι όχι μόνο έχει δικαίωμα, αλλά μπορεί να επιβάλλει τη θέληση και τα δικαιώματά του, με την ενότητά του, τη συσπείρωσή του, με ένα ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ, ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ - θα το κάνει και αυτό - ΘΑ ΘΕΤΕΙ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΘΑ ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΑΥΤΟ.

Ο δρόμος αυτός - εκτός των άλλων - θα δείξει τι μπορεί να κατακτήσει σήμερα το λαϊκό κίνημα, τι μπορεί να περιορίσει, τι μπορεί να αποσπάσει. Εξω από αυτόν το δρόμο δεν υπάρχει ούτε καν το μικρότερο κακό.

Το νόθο και όχι γνήσιο 35ωρο θα γίνει μοχλός για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για τη συγκέντρωση δύναμης σε λιγότερες επιχειρήσεις, για διεύρυνση της ανεργίας. Αν εμείς θεωρούμαστε υπερβολικοί, δεν έχετε παρά να μελετήσετε διεθνείς έρευνες

Η κυβέρνηση αρνείται τις προτάσεις μας, όχι μόνο ή τόσο γιατί έχουν οικονομικό αντίκρισμα, (είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι μπορεί να λυθούν ζητήματα κοινωνικής προστασίας με... αέρα), αλλά γιατί θέτουν ζήτημα να περιοριστούν, να κτυπηθούν τα συμφέροντα του πολυεθνικού και εννοείται του εγχώριου κεφαλαίου

Τα περί αναγκαίων θυσιών στο όνομα της ΟΝΕ είναι ψεύτικα λόγια, απάτη σκέτη. Δεν πρόκειται για θυσίες, πρόκειται για αναγκαιότητα αυτής της πολιτικής να περιορίσει στο κατώτατο σημείο ό,τι έχει σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες και τα κοινωνικά δικαιώματα