Στον τέταρτο μήνα των κινητοποιήσεων βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι 130 εργαζόμενες στο εργοστάσιο ετοίμων ενδυμάτων "ΓΕΩΡΓΙΟΥ" στη Φλώρινα,που παραμένουν απλήρωτες από τον Οκτώβρη του 1997!Από τις αρχές του έτους οι εργαζόμενες είχαν τεθεί - όπως και το εργοστάσιο - εκτός παραγωγής. Από τα μέσα του Φλεβάρη πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας και τις τρεις τελευταίες βδομάδες προχώρησαν στην κατάληψη του εργοστασίου.

Η απόφαση των εργαζομένων για κατάληψη ήρθε έπειτα από την εμφάνιση κάποιου Κ. Δούκα, ο οποίος επί Γεωργίου ήταν προϊστάμενος στο εργοστάσιο. Αυτός έβαλε στο εργοστάσιο μια ποσότητα υφασμάτων και πρότεινε σε ορισμένες εργαζόμενες να δουλέψουν το πολύ για 15 μέρες, για να παραγάγουν πέντε χιλιάδες ενδύματα. Οι εργαζόμενες εξέλαβαν αυτή την κίνηση ως απόπειρα για τη διάσπαση της συνοχής και του αγώνα τους και διαμήνυσαν τόσο σ' αυτόν, και σε καθέναν που εμφανίζεται ως αγοραστής ότι "το εργοστάσιο θα μπει σε λειτουργία με όλες τις εργαζόμενες".

Το εργοστάσιο ετοίμων ενδυμάτων "Γεωργίου" βρίσκεται στη Βιομηχανική Περιοχή της Φλώρινας και κατασκεύαστηκε το 1990. Από το 1991 άρχισε να δουλεύει δοκιμαστικά και την περίοδο 1993-1995 απασχολούσε 350 άτομα, τα οποία σταδιακά άρχισαν να μειώνονται.

Τα χρέη του Γεωργίου εκτός από τις οφειλές προς τις εργαζόμενες και τις Δημόσιες Υπηρεσίες, ανέρχονται σε 840 εκατ. δραχμές προς την ΕΤΒΑ και 200 εκατ. στο ΙΚΑ. Ο Γεωργίου, με επιστολή του προς την ΕΤΒΑ, ζητάει τη διαγραφή των χρεών του προς την Τράπεζα, με αντάλλαγμα την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αυτής στην επιχείρηση, ενώ ταυτόχρονα ζητεί και ρύθμιση χρεών από το ΙΚΑ.

Ο τετράμηνος σχεδόν αγώνας των εργαζομένων του "ΓΕΩΡΓΙΟΥ" αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο για την περιοχή της Φλώρινας. Κανένας δεν πίστευε ότι 130 γυναίκες θα παρέμεναν, χωρίς καμία βοήθεια, έξω από το χώρο του εργοστασίου από τις 12 του Φλεβάρη. Το δίκιο τους, αλλά και ο βαρύς χειμώνας, τις πείσμωνε να συνεχίσουν. Περισσότερο όμως τις πείσμωσε η κατάπτυστη ενέργεια της Πολεοδομίας της Φλώρινας, που γκρέμισε το ξύλινο κιόσκι που τις προστάτευε από το κρύο και το χιόνι, με τη δικαιολογία ότι ήταν αυθαίρετο! Το εργοστάσιο απέχει από την πόλη της Φλώρινας περίπου 20 χιλιόμετρα και οι εργαζόμενες μεταβαίνουν εκεί με ό,τι μέσο μπορούν. Ακόμα και με το ότο - στοπ. Για να μην εξαντληθούν από την κούραση, έχουν καθορίσει τρεις ομάδες που περιφρουρούν εκ περιτροπής το εργοστάσιο. Η στάση των φορέων της περιοχής είναι ανύπαρκτη έως αρνητική.

Το δράμα τους αρχίζει από το περασμένο Οκτώβρη, όταν ο εργοδότης σταμάτησε να τις πληρώνει. Το ίδιο συνεχίστηκε και το Νοέμβρη και Δεκέμβρη, ενώ μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων τις έθεσε σε άδεια άνευ αποδοχών. Αφού διαπίστωναν ότι δεν πρόκειται να τις ειδοποιήσει για δουλιά, αποφάσισαν να κάνουν επίσχεση εργασίας. Οταν πήγαν στο εργοστάσιο, είδαν έκπληκτες ότι η φωτεινή ταμπέλα που ανέγραφε την επωνυμία του εργοστασίου "Geni" είχε ασβεστωθεί και στην είσοδο του εργοστασίου είχε αναρτηθεί μία άλλη, με την επωνυμία TRADING LTD.

Εκτός όμως τα δεδουλευμένα πέντε μηνών που τους οφείλει, έχει να τους καταβάλει και τις υπερωρίες από το ξεκίνημα της λειτουργίας του εργοστασίου. Συγκεκριμένα, στην υπερωριακή απασχόληση ήταν ιδιαίτερα... αποφασιστικός, αφού όποια εργαζόμενη έφερνε αντίρρηση να δουλέψει, εκβιαζόταν δεόντως. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι απολύσεις γι' αυτό το θέμα. Ειδικά τις περιόδους που έπρεπε να ετοιμαστούν παραγγελίες, εξανάγκαζε τις εργαζόμενες να δουλεύουν ακόμα και 20 ώρες!

"Δουλεύαμε πολλές ώρες υπερωρία", θα μας πει η Σοφία Αναστασίου και συνεχίζει: "Μια φορά θυμάμαι πιάσαμε δουλιά στις εφτάμισι το πρωί και τελειώσαμε στις τρεις τα ξημερώματα της άλλης μέρας. Κάθε φορά που είχε μια επείγουσα παραγγελία, ξεχνούσαμε ότι έπρεπε να πάμε στα σπίτια μας. Κάποτε μία εργαζόμενη που για κάποιο λόγο δε δούλεψε υπερωρία, δεν την ξαναείδαμε γιατί απολύθηκε". Η συνάδελφός της Ηλιάδου Ελένη που έπιασε δουλιά από όταν ξεκίνησε να δουλεύει το εργοστάσιο μας λέει "εμένα μου χρωστάει δύο εκατομμύρια. Τα δυο μου παιδιά θα δώσουν φέτος Γενικές Εξετάσεις και όλο το χρόνο πάνε φροντιστήριο. Πού να βρω εγώ τώρα τα λεφτά να πληρώσω τα φροντιστήρια, αφού καλά - καλά δε μας φτάνουν να πληρώσουμε τους λογαριασμούς;". "Εγώ που είμαι 45 χρονών που θα βρω σ' αυτή την ηλικία άλλη δουλιά, ώστε να συμπληρώσω τα ένσημά μου και να πάρω σύνταξη;", θα συμπληρώσει η Τάντση Σοφία."Η κόρη μου σπουδάζει στη ΣΕΛΕΤΕ στην Αθήνα. Για να της στείλω λεφτά, αναγκάζομαι να δανείζομαι", θα μας πει η Στρέντζου Φανή και συνεχίζει: "Αν και είναι πολύ κουραστικό που είμαστε τόσο καιρό εδώ, εμείς θα μείνουμε εδώ μέχρι να δικαιωθούμε". Στη συζήτηση παρεμβαίνει η Αφορόζη Ελλάδα,λέγοντας: "Τι, να φύγουμε τώρα που καλοκαίριασε; Αφού βγάλαμε το χειμώνα, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα". Για το πώς τα βγάζει πέρα; "Πολύ δύσκολα. Μου χρωστάει ενάμιση εκατομμύριο. Χρωστάω το φροντιστήριο του παιδιού μου από το Γενάρη". Για τις συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο, η Τζώτζη Αναστασία θα μας πει ότι "υπήρχε μεγάλη καταπίεση ειδικά για τις υπερωρίες" και εκφράζει την πικρία της για τη στάση των φορέων, αλλά και του κόσμου στον αγώνα τους, αφού θα μας πει: "Η συμπαράστασή τους ήταν μόνο λόγια. Τώρα κάτι πάει να γίνει, αφού βλέπουν ότι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε μέχρι να δικαιωθούμε".