Απλήρωτοι παραμένουν πέντε μήνες τώρα οι εργαζόμενοι της ΒΕΤΛΑΝΣ ΝΑΟΥΣΑ,ενώ από την παραμονή της Πρωτομαγιάς περιφρουρούν τα εμπορεύματα και τα μηχανήματα. Πριν τρεις βδομάδες περίπου ο εργοδότης "εξαφανίστηκε", αφήνοντας μία επιστολή με την οποία κάνει γνωστό ότι αδυνατεί να συνεχίσει τη λειτουργία της επιχείρησης και παραδίδει στους εργαζόμενους τα εμπορεύματα που υπάρχουν. Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι συνεχίζουν την παραγωγή των προϊόντων, δηλώνοντας ότι τα εργοστάσια μπορούν να λειτουργήσουν και χωρίς τους εργοδότες. Μόνο χωρίς τους εργάτες δεν μπορούν να κινηθούν.Πάντως οι πρώτες ύλες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο εργοστάσιο, αρκούν μόλις για ένα μήνα λειτουργίας.

Η ΒΕΤΛΑΝΣ, που παλιότερα ανήκε στον Γ. Λαναρά και απασχολούσε 850 εργαζόμενους, από το 1987 έχει μπει σε εκκαθάριση εν λειτουργία. Το προσωπικό της μεταφέρθηκε στο εργοστάσιο της ΠΕΛΛΑ - ΟΛΥΜΠΟΣ,του ίδιου ιδιοκτήτη. Το 1990 έκλεισε, ξανάνοιξε το '91 με 450 εργαζόμενους, για να λειτουργήσει μόνο για ένα εξάμηνο και στη συνέχεια έμεινε κλειστό μέχρι το Φλεβάρη του 1997. Πέρσι, οι σύνδικοι της πτώχευσης συνήψαν σύμβαση με τον Θ. Τσίτση.Ο νέος εργοδότης ανέλαβε να κάνει τη συντήρηση του εργοστασίου και σε αντάλλαγμα θα μπορούσε να συνεχίσει την παραγωγή των προϊόντων της εταιρίας.

Το εργοστάσιο πράγματι από πέρσι το Μάη άρχισε να λειτουργεί κανονικά, όμως στην πορεία αρχίζει να εμφανίζει τεράστια χρέη. Οι εργαζόμενοι, που τους οφείλει η εταιρία δεδουλευμένα πάνω από 200 εκατ. δρχ., άρχισαν να κινητοποιούνται, κηρύσσοντας τελευταία στάσεις εργασίας. Αρχές αυτού του μήνα, το κλαδικό σωματείο των κλωστοϋφαντουργών "ΚΛΩΘΩ" αποφάσισε να μπλοκάρει τις φορτώσεις και ζήτησε από τον εργοδότη, σε τριμερή συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας, να απαντήσει για την πορεία του εργοστασίου του και την πληρωμή των δεδουλευμένων. Ο Θ. Τσίτσης δεν παρουσιάστηκε στην τριμερή συνάντηση, παρά μόνο έστειλε μία επιστολή, όπου ανέφερε ότι αφήνει τα εμπορεύματα στους εργαζόμενους ως αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους.

Λίγες μέρες αργότερα εμφανίστηκε πάλι στο εργοστάσιο "μετανιωμένος", αναφέροντας ότι δε θέλει να το παρατήσει, καθώς και ότι μέσα σε λίγες μέρες θα κάνει ό,τι μπορεί για να πληρώσει τους εργαζόμενους. Ωστόσο, αν και ενημέρωνε τους εργαζόμενους ότι "σήμερα, αύριο θα πάρετε τα λεφτά σας", ως αυτή τη στιγμή δεν έχει γίνει τίποτα και οι εργαζόμενοι του ξεκαθάρισαν πως δε θα του επιτραπεί η είσοδος στο εργοστάσιο, εάν δεν τους καταβάλει τα δεδουλευμένα.

Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σήμερα στη ΒΕΤΛΑΝΣ ΝΑΟΥΣΑ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απολυμένοι από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη Γ. Λαναρά που διέκοψε τη λειτουργία του εργοστασίου το 1990. Οι περισσότεροι μετά από εφτά χρόνια ανεργίας αντιμετωπίζουν έντονα το ενδεχόμενο να βρεθούν πάλι στο δρόμο χωρίς δουλιά.

"Μαύρα χάλια και πικρά. Αυτή είναι η κατάσταση στο εργοστάσιο", θα μας πει αγανακτισμένη η Αννα Παγούνη,που δούλευε και πριν στη ΒΕΤΛΑΝΣ επί Λαναρά και συνεχίζει: "Ο,τι έγινε με το Λαναρά, τα ίδια γίνονται και τώρα. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για μας. Ποιος εργοδότης, ποια κυβέρνηση θα ενδιαφερθεί για μας; Ποιος μας ρωτάει αν πεινάμε; Είμαστε πενταμελής οικογένεια, πώς να τα βγάλουμε πέρα;".

Σ' ένα μικρό δωμάτιο πέντε λεπτά πριν την αλλαγή της βάρδιας οι εργάτες αποθέτουν τα ρούχα της δουλιάς. Εκεί θα συναντήσουμε τον Γιάννη Χατζηιωαννίδη,ο οποίος μας λέει: "Σταματήσαμε να πίνουμε και καφέ! Πώς να τα βγάλουμε πέρα με πέντε μήνες χωρίς πληρωμή;". Κάποιος άλλος δίπλα του προσθέτει: "Ευτυχώς που υπάρχει και το Εργατικό Κέντρο. Αλλιώς..;". Η Μπάμπου Σουλτάνα δουλεύει στο εργοστάσιο 7 μήνες, από τους οποίους τους 5 είναι απλήρωτη. "Τα βγάζουμε πολύ δύσκολα πέρα, παίρνουμε και δανεικά τι να κάνουμε...", θα μας πει. "Οι συνθήκες στο εργοστάσιο είναι πολύ δύσκολες, αν έχεις και πέντε μήνες να πάρεις λεφτά, πού να βρεις το κουράγιο να δουλέψεις", μας λέει ο Μιχάλης Μούλιας."Παλιότερα δούλευα στην ΠΕΛΛΑ και απολύθηκα. Μετά από τρία χρόνια χρόνια ανεργίας κινδυνεύω να βρεθώ πάλι άνεργος", θα πει ο Χρήστος Χατζηιωαννίδης."Δουλεύω στη ΒΕΤΛΑΝΣ από 14 χρονών. Εδώ δούλευε και ο άνδρας μου και απολυθήκαμε και δύο το '91" θα μας πει η Χρύσα Μητσιάνη και συνεχίζει "όταν απολυθήκαμε το '91 περίμενα το δεύτερο παιδί μου. Από τότε έπιασα δουλιά πέρσι, ενώ ο άνδρας μου ακόμα κάνει περιστασιακές δουλιές. Δε θα αντέξω να βρεθώ πάλι άνεργη". "Μαθημένοι είμαστε στην ανεργία. Και αν απολυθώ; Ανεργη εξάλλου δεν ήμουνα για έξι χρόνια", θα μας πει οργισμένη η Μαρία Ρίζου και συνεχίζει "εμείς στην επαρχία είμαστε ξεγραμμένοι".