"Ηρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί". Ο στίχος αυτός του Ελύτη θα μπορούσε κάλλιστα να εκφράσει αυτό που συμβαίνει τις μέρες αυτές ανά τον κόσμο - και στη χώρα μας βέβαια - με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Ετσι οι περισσότερες κυβερνήσεις που υποθάλπουν την εγκληματική δράση των πολυεθνικών, η οποία οδηγεί στη συνεχή καταστροφή των οικοσυστημάτων, άδραξαν την ευκαιρία να διατυμπανίσουν τη... φιλοπεριβαλλοντική τους δράση. Ακόμα και αρκετές από τις πολυεθνικές, τις μέρες αυτές, αύξησαν τις διαφημιστικές τους καμπάνιες που φρόντισαν να τις γεμίσουν με διακηρύξεις υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος.

Είναι όμως οι ίδιες κυβερνήσεις, οι οποίες μόλις πριν από έξι μήνες στη Διάσκεψη του Κιότο της Ιαπωνίας για τις κλιματικές αλλαγές, όχι μόνο δεν αποφάσισαν ουσιαστικά μέτρα για την αποτροπή του "φαινομένου του θερμοκηπίου", αλλά ουσιαστικά καθιέρωσαν το εμπόριο της ρύπανσης! Με άλλα λόγια οι πολυεθνικές απέκτησαν πλέον το δικαίωμα να μεταφέρουν ανεξέλεγκτα τις ρυπογόνες δραστηριότητές τους στις υπό ανάπτυξη χώρες, μετατρέποντάς τες και αυτές σε παραγωγούς της ρύπανσης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης - που τόσο πολύ θέλει να προβάλλει το δήθεν φιλοπεριβαλλοντικό της πρόσωπο - πρότεινε αύξηση κατά 8% για τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, μεταξύ 1990 και 2010, ερχόμενη καταφανώς σε αντίθεση ακόμη και με τον μετριοπαθή στόχο της μείωσης κατά 8% που είχε συμφωνηθεί για την ΕΕ στη Διάσκεψη του Κιότο. Περισσεύει λοιπόν η υποκρισία... Γι' αυτό και - όπως αποκαλύπτει η Εκθεση "Το περιβάλλον στην Ευρώπη", που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος - τα περισσότερα από τα 12 μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα που μαστίζουν την Ευρώπη είτε επιδεινώνονται, είτε έχει διαμορφωθεί κάποια πολιτική ανεπαρκής για την αντιμετώπισή τους. Η μόνη που έμεινε ευχαριστημένη από την Εκθεση αυτή ήταν η ελληνική κυβέρνηση, μέσω δήλωσης του νέου γενικού γραμματέα Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ Η. Μπεριάτου. Θαυμάστε όμως γιατί: Επειδή για πρώτη φορά αναφέρεται ότι προβλήματα αέριας ρύπανσης δεν υπάρχουν μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις, όπως το Μιλάνο, το Λονδίνο, το Μάντσεστερ, η Βαρκελώνη, το Ελσίνκι κ. ά.! Πιστεύει άραγε η κυβέρνηση ότι το γεγονός αυτό παρηγορεί τα εκατομμύρια των κατοίκων του Λεκανοπεδίου που εισπνέουν κάθε χρόνο πάνω από 530.000 τόνους αέριων ρύπων, που προέρχονται από τα αυτοκίνητα, τις κεντρικές θερμάνσεις και τις 3.500 βιομηχανίες;

Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια κυβέρνηση που διοργανώνει διήμερες φιέστες και άλλα πανηγύρια για να γιορτάσει την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, αντί να σιωπήσει και να απολογηθεί για το μεγάλο μερίδιο των ευθυνών της για τη διαρκή υποβάθμιση του περιβάλλοντος της χώρας;

Οι εργαζόμενοι όμως της χώρας που βιώνουν την τραγική κατάσταση έχουν γνώση:

• Ξέρουν για την ανυπαρξία μέτρων πυροπροστασίας, η οποία έχει καταντήσει πολλές περιοχές της χώρας σε "κρανίου τόπους", αφού κάθε χρόνο πάνω από 400.000 στρέμματα δασών γίνονται στάχτη. Κι αντί να ληφθούν μέτρα, με νομοσχέδιο του υπουργείου Γεωργίας αλλάζουν χρήση δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων, πολλές μάλιστα από τις εκτάσεις αυτές χαρίζονται, έναντι πινακίου φακής, στους καταπατητές. Με πρόσφατο επίσης νόμο του υπουργείου Ανάπτυξης επιτρέπεται η χωροθέτηση βιομηχανιών σε δασικές εκτάσεις.
• Ξέρουν ότι κατά δεκάδες επιστρέφονται από το Συμβούλιο της Επικρατείας ως αντισυνταγματικά Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις - κυρίως του ίδιου του ΥΠΕΧΩΔΕ, του θεματοφύλακα υποτίθεται του περιβάλλοντος. Στην πλειονότητά τους οι αποφάσεις αυτές προσπαθούν να ρυθμίσουν πολεοδομικά και άλλα ζητήματα προς όφελος των μεγαλοεργολάβων και σε βάρος του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος.
• Ξέρουν ότι δε γίνεται τίποτε για την επούλωση της πληγής των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών, εφαρμόζοντας προγράμματα για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Απτό παράδειγμα η Αττική, που ακόμη κινδυνεύει να πνιγεί στα σκουπίδια, επειδή η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναλάβει τις ευθύνες της και να εφαρμόσει το πρόγραμμα διαχείρισης που εκπόνησε ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων. Για το ίδιο μάλιστα πρόβλημα των παράνομων χωματερών και με αφορμή το πρόβλημα του Κουρουπητού Χανίων η χώρα μας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και κινδυνεύει να γίνει πρωταθλήτρια σε έναν ακόμη αρνητικό τομέα, αφού θα είναι η πρώτη χώρα που αναμένεται να της επιβληθεί πρόστιμο 10 περίπου εκατομμυρίων δραχμών την ημέρα.
• Ξέρουν ότι πάνω από 630.000 τόνοι επικίνδυνων τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων απορρίπτονται κάθε χρόνο λαθραία. Κι αυτό επειδή ούτε η κατάλληλη νομοθεσία για τη διαχείρισή τους ακόμη υπάρχει, ούτε έχουν υλοποιηθεί τα σχέδια για τη δημιουργία δύο χώρων εναπόθεσης και επεξεργασίας τους που για χρόνια βρίσκονται στις μελέτες και στα ευχολόγια.
• Ξέρουν ότι πολλά από τα μεγάλα έργα καταστρέφουν ανεξέλεγκτα το περιβάλλον, το οποίο έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων μεγαλοεργολάβων. Ετσι η δημιουργία του αεροδρομίου στα Σπάτα βάζει ταφόπλακα στον τελευταίο πνεύμονα της Αττικής. Η δημιουργία της Δυτικής Περιφερειακής Υμηττού καταστρέφει 1.000 στρέμματα δάσους, ενώ ανοίγει το δρόμο για την οικοπεδοποίηση του βουνού. Η Σταυρού - Ελευσίνας κόβει στη μέση ολόκληρους δήμους. Η χάραξη της Εγνατίας καταστρέφει βιότοπους και άλλα προστατευόμενα υποτίθεται οικοσυστήματα.
• Ξέρουν ότι οι υποτιθέμενες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τα δημόσια και τα ιδιωτικά έργα γίνονται μόνο για "τα μάτια του κόσμου" και ίσα ίσα για να "φωτογραφηθούν" ορισμένοι περιβαλλοντικοί όροι που δεν αναπληρώνουν ούτε στο ελάχιστο τις καταστροφές.
• Ξέρουν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση, που παίρνει διαστάσεις όχι πλέον μόνο στην πρωτεύουσα, ξορκίζεται με κλιμακωτά ωράρια και άλλα παρόμοια αναποτελεσματικά μέτρα.
• Ξέρουν ότι η χωροταξική - οικιστική αναρχία, η οικοπεδοποίηση, η κερδοσκοπία στη γη, η τσιμεντοποίηση κάθε ελεύθερου χώρου, η ανεπάρκεια των Μαζικών Μέσων Μεταφοράς, η τεράστια ηχορύπανση έχουν μετατρέψει σε αβίωτη τη ζωή στις πόλεις. Παράδειγμα η Αθήνα στην οποία σε κάθε κάτοικο μόλις που αντιστοιχεί μισό τετραγωνικό μέτρο πράσινου.
• Ξέρουν ότι δεκάδες περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης γίνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας, με αποτέλεσμα να χύνονται στη θάλασσα 650.000 τόνοι πετρελαιοειδών. Αλλά, όπως έγινε πέρσι, στη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ οι ρυπαίνοντες τη γλιτώνουν πάντα με ανεπαρκή πρόστιμα, ενώ συλλαμβάνονται όσοι διαμαρτύρονται!
• Ξέρουν ότι απειλείται νέα μεγάλη καταστροφή του Λεκανοπεδίου μέσα από τις συγκεκριμένες επιλογές που έγιναν με τη χωροθέτηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων για τη διενέργεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ετσι υπό προγραφή βρίσκεται ο υδροβιότοπος του Σχοινιά, ένα μεγάλο μέρος του δάσους της Πάρνηθας, οι ελεύθεροι χώροι του Βεϊκου, του Φαληρικού Δέλτα κ. ά.
• Ξέρουν ότι ένα μεγάλο μέρος του χώρου του αεροδρομίου στο Ελληνικό, όταν απομακρυνθεί το αεροδρόμιο, δε θα παραδοθεί στους κατοίκους με τη μορφή μητροπολιτικού πάρκου, αλλά θα ξεπουληθεί στους ιδιώτες για να τον τσιμεντοποιήσουν.
• Ξέρουν ότι ετοιμάζεται η αλλαγή προς το χειρότερο του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας και η τροποποίηση του ΠΔ 84/84, ώστε να μείνουν ελεύθεροι οι βιομήχανοι για την ανεξέλεγκτη ρύπανση του Λεκανοπεδίου.
• Ξέρουν ότι με τα μέτρα ξεκληρίσματος της αγροτιάς διώχνουν τον πληθυσμό από την ύπαιθρο, ενισχύοντας τον υδροκεφαλισμό των αστικών κέντρων.

Οι προσδοκίες λοιπόν του λαού για καθαρό περιβάλλον - και στη χώρα μας και σ' όλον τον κόσμο - βρίσκονται σε δραματική αντίθεση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών, την ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που τα εξυπηρετούν. Επομένως το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό και η επίλυσή του συνδέεται με την πάλη κατά αυτής της πολιτικής και των υποκριτών "φίλων" του περιβάλλοντος. Συνδέεται - όπως εύστοχα τονίζει η προχτεσινή ανακοίνωση του ΚΚΕ - με τη συντονισμένη πάλη των μαζικών φορέων, των μαχόμενων δυνάμεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της προοδευτικής διανόησης, των οικολογικών οργανώσεων, της νεολαίας και των ευαισθητοποιημένων ατόμων για την επίλυση των μικρών και μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ