Ηταν εκεί, παρόλο που μήνες τώρα "κατοικεί" στη "γειτονιά" των αθανάτων. Η Σωτηρία Μπέλλου και τα τραγούδια της καλωσόριζαν ανθρώπους, που την αγάπησαν και "ταξίδεψαν" πολλές φορές με τη δωρική, γνήσια φωνή της. Η μεγάλη ρεμπέτισσα ήταν η "οικοδέσποινα" της βραδιάς, προχτές στο "Χάραμα", με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της αγαπημένης συναδέλφου, της δικής μας Σοφίας Αδαμίδου: "Σωτηρία Μπέλλου - Πότε ντόρτια, πότε εξάρες" (εκδόσεις "Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη"). Στο χώρο, που για χρόνια συγκατοίκησε με τον Β. Τσιτσάνη, προσφέροντας ιστορικές στιγμές στο ελληνικό τραγούδι, "ξαναβρέθηκε" για να μοιραστεί τη συγκίνηση της βιογράφου της (η ίδια την επέλεξε για να γράψει τη βιογραφία της) και των παραβρισκόμενων και για να χειροκροτήσει τους Αρετή Μπέλλου, Αντώνη Παπαϊωάννου και Στέλιο Βαμβακάρη,που ερμήνευσαν τραγούδια της. Στην παρουσίαση του βιβλίου, που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ, για την Μπέλλου μίλησαν οΠαναγιώτης Κουνάδης και ο Διονύσης Σαββόπουλος.Μεταξύ πολλών γνωστών καλλιτεχνών παρόντες και ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας,ο εκδότης του "Ριζοσπάστη", Στέφανος Λουκάς,και ο υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, Σταύρος Παπαθανασίου.

"Μέσα από εκρηκτικές αντιφάσεις", είπε η Σ. Αδαμίδου, ανοίγοντας την εκδήλωση, "που συνθέτουν το μύθο "Σωτηρία Μπέλλου" κατάλαβα τα τι και τα γιατί. Κατάλαβα τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη. Ελπίζω το ίδιο να συμβεί και με τους αναγνώστες του βιβλίου. Πολύ περισσότερο, ελπίζω να την καταλάβουν και αυτοί που την παρεξήγησαν".

"Ευτυχές συμβάν" χαρακτήρισε ο Π. Κουνάδης την έκδοση του βιβλίου, σημειώνοντας ότι "έστω και αργά ένας άνθρωπος κατάφερε να βάλει τα πράγματα σ' ένα δρόμο. Πολλοί καταφέραμε να βάλουμε την Μπέλλου σ' ένα δρόμο, όμως δεν τα καταφέραμε". Τονίζοντας ότι η Σ. Μπέλλου υπήρξε "από τις σημαντικότερες φωνές που εξέφρασαν την εμφυλιακή και μετεμφυλιακή περίοδο", τόνισε: "Θα μείνει στην ψυχή μας για το ότι δεν μπορούσε να δεχτεί καμιάς μορφής εξουσία".

"Βιβλίο, που φανερώνει κόπο και αφοσίωση", χαρακτήρισε ο Δ. Σαββόπουλος τη βιογραφία της Σ. Μπέλλου. Σκιαγραφώντας το πορτρέτο της μυθικής "τζαναμπέτισσας", επισήμανε ότι "τραγούδησε τα ρεμπέτικα σαν δημοτικά και χάρισε κάτι κλασικό σε μια τέχνη που ήταν του περιθωρίου".