Κηδεύτηκε χτες στο νεκροταφείο Αγ. Κυριακής στη Μυτιλήνη ο σύντροφος Βασίλης Παπλωματάς.Στη νεκρώσιμη τελετή που έγινε στη Μητρόπολη Μυτιλήνης στις 5 το απόγευμα χτες, παραβρέθηκαν και συμμετείχαν πλήθος κόσμου, φίλοι και σύντροφοι, συναγωνιστές του από την περίοδο της Αντίστασης και των εθνικοανεξαρτησιακών αγώνων, πολλοί που έτυχε να γνωρίσουν τον Βασίλη Παπλωματά στους πολύχρονους αγώνες του για κοινωνική προκοπή, εθνική ανεξαρτησία, για τα ιδανικά του σοσιαλισμού και του ΚΚΕ. Ηταν εκεί εκπρόσωποι μαζικών φορέων, υποψήφιοι δήμαρχοι των αγωνιστικών συνδυασμών των δήμων - και ανάμεσά τους ο υποψήφιος δήμαρχος Μυτιλήνης Νάσος Γιακαλής και ο υποψήφιος νομάρχης Βαγγέλης Παλαιολόγος.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία και την κηδεία του Β. Παπλωματά παραβρέθηκε σύσσωμη η ΝΕ Λέσβου του ΚΚΕ, η οποία και στάθηκε τιμητική φρουρά μπροστά στη σορό του. Τον σύντροφο αποχαιρέτησε εκ μέρους της Κομματικής Οργάνωσης ο Σταύρος Σκοπελίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στην αγωνιστική διαδρομή και προσφορά του εκλιπόντος στο λαϊκό κίνημα και στο ΚΚΕ. Σημείωσε πως θα μείνει πάντα στην καρδιά όλων των συντρόφων και το παράδειγμά του θα εμπνέει τους κομμουνιστές, τους αγωνιστές. Από μέρους της οργάνωσης της ΚΝΕ, αποχαιρέτησε το νεκρό η Σουλτάνα Νουβάκη, γραμματέας της, ενώ το στερνό "αντίο", εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ, μετέφερε ο Γεώργ. Σκούφος.

Ο Βασίλης Παπλωματάς γεννήθηκε το 1920 στο χωριό Αγγαριώνες της Λήμνου. Παιδί φτωχής οικογένειας αναγκάστηκε από μικρός να μπει στη βιοπάλη για το μεροκάματο, μαθαίνοντας την τέχνη του τσαγκάρη, όπου και, όπως λέει ο ίδιος, πήρε τα πρώτα μαθήματα του κομμουνιστή. Εφυγε από το νησί για την Αθήνα, όπου το 1937 - '38 βρέθηκε να ρίχνει προκηρύξεις αντιδικτατορικές.

Μετά την Κατοχή βρέθηκε στον κάμπο της Θεσσαλίας στη Χωροφυλακή, όπου το Μάρτη του 1942 οργανώθηκε στο ΕΑΜ, κάνοντας από τη θέση αυτή ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τον αγώνα τους. Το Φλεβάρη του 1943 βγήκε στο βουνό, απ' όπου πήρε μέρος σε πολλές μάχες - και στη μάχη της σοδειάς στην περιοχή Καρδίτσας - κατά των κατακτητών και των ταγματασφαλιτών. Τραυματίστηκε στον Ολυμπο.

Το 1950 φυλακίστηκε και καταδικάστηκε επανειλημμένα σε πολλές δίκες και έμεινε για 15 χρόνια στις φυλακές Λάρισας, Τρικάλων, Επταπυργίου, Χαλκίδας, στην Αίγινα, στα Γιούρα κλπ. Το 1967 πιάστηκε και εξορίστηκε από τη χούντα (Γιούρα, Λακκί, Παρθένι).