Τη στιγμή, που ο Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, λίγο πριν αναχωρήσει για τις θερινές διακοπές του, δήλωνε δημαγωγικά ότι, προοπτικά, σίγουρα θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, την ίδια ώρα, δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί άνεργοι και εργαζόμενοι διαδήλωναν μαχητικά σε 300 περίπου πόλεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ενάντια στη μαζική ανεργία, η οποία, όπως είναι γνωστό, στην πλουσιότερη αυτή χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει προσλάβει αληθινά δραματικές διαστάσεις...

Ετσι, λοιπόν, παρά τις επίσημες ανακοινώσεις, σύμφωνα με τις οποίες τον περασμένο Ιούνη ο αριθμός των ανέργων έχει μειωθεί κατά 120.000 άτομα, η πραγματικότητα εξακολουθεί να παραμένει αμετάβλητη: Οι δημαγωγικές διακηρύξεις ηγετικών πολιτικών προσωπικοτήτων των αστικών κομμάτων, ότι σύντομα ο επίσημος αριθμός των ανέργων θα πέσει κάτω του ορίου των 4 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά κούφιες υποσχέσεις, ενόψει των ομοσπονδιακών κοινοβουλευτικών εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν στις 27 του ερχόμενου Σεπτέμβρη.

Αυτό επιβεβαιώνεται, όχι μόνο από τις συνθήκες που κυριαρχούν στο μέτωπο της εργασίας, αλλά και από το γεγονός ότι ακόμα και ο πρόεδρος του γνωστού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Εργασίας της Νυρεμβέργης, Γιάγκοντα, επικαλούμενος τις επιστημονικές προβλέψεις του Ιδρύματος, δήλωνε ότι μια μείωση των ανέργων κάτω των 4 εκατομμυρίων είναι, όχι μόνο αδύνατη, αλλά ταυτόχρονα, μόνο εκλογικές σκοπιμότητες εξυπηρετεί. Γιατί, παρά την κάποια ανεπαίσθητη ύφεση που παρατηρήθηκε στην αγορά εργασίας και η οποία οφείλεται κυρίως σε εποχιακές αιτίες, σε καμιά περίπτωση, δεν αναμένεται μια σοβαρή μείωση του αριθμού των ανέργων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Μια αποτελεσματική αντιμετώπιση του οξυνόμενου προβλήματος της μαζικής ανεργίας, απαιτεί, πρώτα και κύρια, πραγματοποίηση γενναίων επενδύσεων σε παγγερμανική κλίμακα, οι οποίες και θα δημιουργήσουν τις απαραίτητες νέες θέσεις εργασίας.

Παράλληλα, ενδεικτικό θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι μερίδα του γερμανικού μεγαλοαστικού Τύπου, ο οποίος πρόσκειται φιλικά προς το κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης, υπογραμμίζει ότι, παρά την όποια ανεπαίσθητη πτώση των αριθμών των ανέργων, η εικόνα στην αγορά εργασίας ουσιαστικά δεν πρόκειται ν' αλλάξει... Κατά συνέπεια, λοιπόν, για μια φορά ακόμα, διαπιστώνεται ότι κατά τη διάρκεια κι αυτού του προεκλογικού αγώνα οι αστοί πολιτικοί, με πρώτο και καλύτερο τον Γερμανό καγκελάριο, αποφεύγουν συστηματικά ν' αποκαλύψουν την πραγματική αλήθεια, καταφεύγοντας σε κούφιες υποσχέσεις, διακηρύσσοντας ότι σύντομα θα λυθεί το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας. Τα προεκλογικά, όμως, αυτά πυροτεχνήματα τα γνωρίζουν πολύ καλά, όχι μόνο τα εκατομμύρια των Γερμανών ανέργων, αλλά και αυτοί που ακόμα έχουν μια θέση εργασίας, για την οποία, όμως, κάθε άλλο, παρά σίγουροι αισθάνονται.

Από την άλλη πλευρά, συνεπή στελέχη του γερμανικού συνδικαλιστικού κινήματος τονίζουν με έμφαση ότι κανένα προεκλογικό πυροτέχνημα, αναφορικά με τις δραματικές εξελίξεις στην αγορά εργασίας, δεν είναι δυνατόν να συσκοτίσει τις έκδηλα αρνητικές τάσεις, οι οποίες διαγράφονται στον ορίζοντα σχετικά με μια αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος της μαζικής ανεργίας. Σημαντική επιβεβαίωση των αρνητικών αυτών τάσεων αποτελεί η διαπίστωση του γνωστού Ινστιτούτου Αγοράς Εργασίας και Επαγγελματικών Ερευνών.

Σήμερα, ο πραγματικός αριθμός των ανέργων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας υπολογίζεται σε 7 - 8 εκατομμύρια ανθρώπους. Κατά συνέπεια λοιπόν, διαπιστώνεται ότι κάθε δεύτερος άνεργος στην πλουσιότερη αυτή χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης δε συμπεριλαμβάνεται στους επίσημους στατιστικούς καταλόγους, όπου βρίσκει κανείς εγγεγραμμένους μόνο 4 εκατομμύρια άτομα. Ετσι, η συστηματική αποσιώπηση του πραγματικού αριθμού των ανέργων δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια ανοιχτή προεκλογική μανούβρα... Κατά τα άλλα, στα πλαίσια του προεκλογικού αγώνα, ο οποίος, ας σημειωθεί, στην πραγματικότητα έχει αρχίσει από την αρχή ακόμα αυτού του χρόνου και μπαίνει ήδη στη φάση της αποκορύφωσής του, τόσο οι Σοσιαλδημοκράτες, όσο και οι Χριστιανοδημοκράτες φιγουράρουν σαν οι αυριανοί νικητές... Η παρατηρούμενη σήμερα κάποια αξιόλογη οικονομική άνοδος προπαγανδίζεται σαν τέτοια, όχι μόνο από τον καγκελάριο Χέλμουτ Κολ, αλλά και από τον υποψήφιο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Παρά το γεγονός ότι σημειώνεται κάποια οικονομική ανάπτυξη, όμως, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, με τίποτα δεν μπορεί κανείς "να διορθώσει" τα πρωτοφανή μεταπολεμικά υψηλά ποσοστά ανεργίας. Αυτή κατάντησε μόνο για εποχιακούς λόγους να παρουσιάζει μια ανεπαίσθητη μείωση. Γι' αυτό, όπως επανειλημμένα δηλώνουν οι οικονομικοί ειδικοί, παρά την κάποια άνοδο της οικονομικής συγκυρίας, η ανεργία θα συνεχίζει ν' αναρριχάται στα ύψη... Κι αυτό επιβεβαιώνεται στην πράξη, αφού αρκετό καιρό τώρα γίνεται λόγος για οικονομική ανάπτυξη, χωρίς όμως αυτή να συνοδεύεται με ταυτόχρονη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Αυτό στην πράξη σημαίνει: Οποιος Γερμανός εργαζόμενος για μια φορά χάσει τη δουλιά του, στη συνέχεια δεν μπορεί να ελπίζει ότι στο μέλλον κάποια στιγμή είναι δυνατόν να συμπεριληφθεί στο προτσές της παραγωγικής διαδικασίας. Ετσι, η μάζα της στρατιάς αυτών που μένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα άνεργοι, κατά τη διάρκεια της θητείας του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, έχει πενταπλασιαστεί (!!!).

Πάντως, χωρίς καμιά ουσιαστική αλλαγή της σημερινής οικονομικής πολιτικής, οι άνεργοι στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας θα συνεχίζουν να συνωθούνται μπροστά στις πύλες των Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας... Ταυτόχρονα, όμως, δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι οι δομικές αλλαγές, οι οποίες πραγματοποιούνται στα πλαίσια των συνεχιζόμενων ιδιωτικοποιήσεων του δημόσιου τομέα, θα είναι κυριολεκτικά αδίστακτες και ισοπεδωτικές, αναφορικά με το καυτό θέμα της ανεργίας. Οι παραδοσιακοί βιομηχανικοί κλάδοι συνεχώς εξαλείφουν μεγάλο αριθμό θέσεων εργασίας, ενώ στους νέους οικονομικούς κλάδους που δημιουργούνται ελάχιστα πράγματα γίνονται, προκειμένου ν' αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο καταστροφικός αυτός κατήφορος.

Μόνο στη βιοτεχνία, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, έχουν εξαφανιστεί πάνω από 200.000 θέσεις εργασίας, ενώ στις μηχανοκατασκευές από το 1991 χάθηκαν 600.000. Οι ίδιες διαδικασίες παρατηρήθηκαν και στον αποφασιστικής σημασίας παραδοσιακό βιομηχανικό κλάδο της χαλυβουργίας. Κι όταν κάποιος από τους παραδοσιακούς βιομηχανικούς κλάδους ανακοινώνει μια οικονομική άνοδο, αυτή πάντα συνδέεται με την εξάλειψη όλο και περισσότερων θέσεων εργασίας.

Αυτό λοιπόν, που κάποτε συνέβαινε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με την άνθηση της καπιταλιστικής παραγωγής και το αποκαλούσαν "Γερμανικό Θαύμα" ή "Γερμανικό Μοντέλο", από καιρό τώρα σε παγκόσμια κλίμακα έχει χάσει τη λάμψη του. "Η πάλαι ποτέ μηχανή παραγωγής θέσεων εργασίας", όπως αρέσκονταν τότε να προπαγανδίζουν τη γερμανική καπιταλιστική οικονομία σύσσωμα τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, η οποία στη διάρκεια της δεκαετίας του '60 είχε δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας και είχε μετατραπεί σε σκλαβοπάζαρο εκατομμυρίων ξένων εργατών, νέων κυρίως στην ηλικία, τώρα αυτή μετατρέπεται σε μια απέραντη φάμπρικα, η οποία, πριν απ' όλα, παράγει ανέργους. Η σημερινή μαζική ανεργία έχει βάλει ανεξίτηλη σφραγίδα στην οικονομική και κοινωνική ζωή της ηγετικής ιμπεριαλιστικής δύναμης της Δυτικής Ευρώπης, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να οδηγούνται στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην περιθωριοποίηση και τελικά σε φυγή στο αλκοόλ και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών...

Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 ως τις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν δηλαδή ανθούσε, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, η καπιταλιστική παραγωγή στη Δυτική Γερμανία, ο αριθμός των ανέργων ήταν καθηλωμένος σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Η κατάσταση, όμως, αυτή άρχισε ν' αλλάζει ραγδαία, όταν είχε ξεσπάσει η πρώτη κρίση πετρελαίου, η οποία και σηματοδότησε το σημείο ριζικής στροφής στην οικονομική κρίση της Δυτικής Γερμανίας. Ενέργεια και πρώτες ύλες έγιναν πολύ ακριβότερες, η πίεση των ορθολογικών μέτρων γινόταν ασφυκτικότερη, με αποτέλεσμα να μειώνεται αισθητά η οικονομική ύφεση. Ο αριθμός των ανέργων εκτινασσόταν συνεχώς στα ύψη και το 1975 ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο ανθρώπους, κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρόνια. Από τότε λοιπόν, όπως χαρακτηριστικά υπογράμμιζαν οικονομικοί ειδικοί, "είχαν μπει τα θεμέλια για τη σημερινή μαζική ανεργία...".

Ηδη, από καιρό, τώρα γίνονται προετοιμασίες για την πραγματοποίηση μιας σειράς νέων αγωνιστικών κινητοποιήσεων κατά της ανεργίας. Πριν απ' όλα, όμως, οι κύριες προσπάθειες συγκεντρώνονται στη συστηματική οργάνωση της παγγερμανικής κινητοποίησης, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 12 του Σεπτέμβρη στο Βερολίνο, δυο βδομάδες δηλαδή πριν τη διεξαγωγή των ομοσπονδιακών κοινοβουλευτικών εκλογών. Η διαδήλωση αυτή θα αποτελέσει και το αποκορύφωμα των αγώνων κατά της ανεργίας. Θα πρέπει ιδιαίτερα να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας δήλωσε ότι υποστηρίζει την επικείμενη αυτή αγωνιστική κινητοποίηση, η οποία, κατά γενική ομολογία, θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία...

Ν - Η - Η