Aναμφίβολα, ο αμερικανικός ατομικός βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στις 6 και 9 Αυγούστου 1945 ανέδειξε πολλά προβλήματα και οδήγησε σε πλείστα συμπεράσματα. Δύο από αυτά ξεχωρίζουν. Το ένα είναι η ανάπτυξη των όπλων μαζικής καταστροφής και ο νέος ρόλος τους στην οικονομία. Το άλλο είναι η αδήριτη και σε επίπεδο καθημερινού αγώνα ανάγκη της καταστροφής τους, του παγκόσμιου αφοπλισμού και της μετατροπής της πολεμικής βιομηχανίας σε παραγωγή αγαθών για τις ανάγκες του ανθρώπου σε κάθε σημείο του πλανήτη. Είναι οι δύο πλευρές που χαρακτηρίζουν το δρόμο προόδου ή καταστροφής της ανθρωπότητας. Υπάρχοντος του σοβιετικού πόλου ισχύος και με τη λογική του ανταγωνισμού των εξοπλισμών μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ, τα οπλικά συστήματα εξελίχθηκαν πιο επικίνδυνα και τα ατομικά όπλα έγιναν πυρηνικά. Οι ΗΠΑ και οι ισχυροί της Δυτικής Ευρώπης έσερναν το χώρο ενός αυξανόμενου εξοπλιστικού ανταγωνισμού και μιας φονικής οπλικής τελειοποίησης. Ο χορός αυτός έφτασε σε εκείνο το παράλογο αμερικανικό σχέδιο της "αμυντικής ομπρέλας", του γνωστού "Πολέμου των Αστρων", με θιασώτη τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο Ρόλαντ Ρίγκαν.

Ο πυρηνικός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ - ΕΣΣΔ, κατέληγε στον εφιαλτικό κανόνα της "ισορροπίας του τρόμου".

Τώρα η χρήση της είναι πολλαπλή. Βρίσκεται και στο επίπεδο της παραγωγής και της πώλησης για τη μέγιστη κερδοφορία. Η μιλιταριστική οικονομία γίνεται βασική δραστηριότητα του χρηματιστικού κεφαλαίου. Φιγουράρει στα χρηματιστήρια και πιστοδοτείται από τους διεθνείς χρηματιστικούς ομίλους. Αρκεί η αναγγελία απειλής πολεμικής σύρραξης, έστω και περιορισμένη σε κάποιο σημείο του πλανήτη και οι μετοχές του τινάζονται στα ύψη συμπαρασύροντας όλες τις άλλες μετοχές, είτε στην ανάκαμψη (βλέπε ΗΠΑ) είτε στο βάραθρο (βλέπε μικρές αδύναμες χώρες). Η ισχύς του μιλιταριστικού κεφαλαίου φαντάζει ανίκητη σε κέρδος και επιβολή. Διαλύει κράτη, έθνη και λαούς με την υποδαύλιση της πολεμικής απειλής του ενός προς τον άλλον. Ετσι χρεώνει συνεχώς τις εθνικές οικονομίες με υπέρογκα βάρη μέσα από το μηχανισμό αγοραπωλησίας τελειότερων οπλικών συστημάτων. Μοιάζει με Λερναία Υδρα που απομυζά και την τελευταία ικμάδα της παγκόσμιας οικονομίας ανακατεύοντας το χρυσό με το αίμα στο βούρκο. Παρά το ότι ο σοβιετικός πόλος ισχύος δεν υπάρχει, η ανάπτυξη και διάδοση των πιο επικίνδυνων οπλικών συστημάτων αυξάνεται. Ακραίο παράδειγμα ο πρόσφατος πυρηνικός ανταγωνισμός της πειναλέας Ινδίας με το ξυπόλυτο Πακιστάν.

Στο φόντο αυτής της εφιαλτικής πλανητικής πραγματικότητας, το συμπέρασμα της ανάγκης για τον παγκόσμιο αφοπλισμό και τη μετατροπή της πολεμικής βιομηχανίας σε ειρηνική, γράφεται στην προμετωπίδα του μαχόμενου ειρηνιστικού κινήματος. Το κίνημα ειρήνης υποχρεώνεται να μπει πιο βαθιά στους δαιδάλους του εργατικού και λαϊκού κινήματος και να αυξήσει του ακατάλυτους δεσμούς του. Διά μέσου των εργαζομένων πρέπει να ελέγξει την πολεμική βιομηχανία στο τι παράγει και πώς το καταναλώνει και να οδηγήσει στην τελική κατάργησή της. Διά μέσου του λαϊκού κινήματος πρέπει να συμβάλει στη συγκρότηση του μεγάλου κοινωνικού μετώπου για την εθνική ανασυγκρότηση και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να είναι ο ασταμάτητος κήρυκας της Ελευθερίας, της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης στις γειτονιές της Ελλάδας. Προπάντων δεν πρέπει να ξεχνά. Το μήνυμα της φετινής εκδήλωσης για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι περικλείεται στις δύο λέξεις: