Τρίτη 29 Σεπτέμβρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Προς Οδυσσέα

Αγαπητέ Οδυσσέα

Η ώρα είναι μία μετά τα μεσάνυχτα. Το ταβερνάκι μας έχει κλείσει. Ο κυρ - Παντελής έχει κλείσει τις πόρτες για να φάει με την οικογένειά του και τα γκαρσόνια του. Ναι, Οδυσσέα, εγώ είμαι, ο φίλος σου. Θα σκέφτεσαι πως τρελάθηκα. Δεν έχεις άδικο. Καθόσουνα δίπλα μου, δεν έχει ούτε μια ώρα καλά καλά. Σου είπα ότι θα μείνω λίγο, γιατί ήθελα να μιλήσω με τον κυρ - Παντελή. Είπαμε καληνύχτα κι, όπως πάντα, σφίξαμε τα χέρια, λέγοντας: "Θα τα πούμε αύριο". Ηθελα να σου μιλήσω εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν τόλμησα. Γι' αυτό σου γράφω.

Βρε Οδυσσέα, πόσα χρόνια κάνουμε παρέα; Πόσα χρόνια δουλεύουμε μαζί; Θυμάσαι τους αγώνες μας για να πετύχουμε τις 8 παραστάσεις τη βδομάδα; Το κατώτατο όριο του ηθοποιού; Τα δώρα του Πάσχα και των Χριστουγέννων; Θυμάσαι που περιορίσαμε τις ώρες των δοκιμών σε 5; Θυμάσαι που πριν το πετύχουμε αυτό 'βαζαν οι θιασάρχες πρόβα στις 6 το απόγευμα και τελείωναν - στο όνομα της τέχνης, πάντα - τις πρωινές ώρες; Αυτά τα πετύχαμε μαζί μ' όλους τους συναδέλφους μας ηθοποιούς. Ομως, εσύ κι εγώ ήμασταν φίλοι, Οδυσσέα. Θυμάσαι που κάποτε είχα ανάγκη από λεφτά κι εσύ μου ζήτησες το κλειδί του εργένικού μου, για να πας το μεσημέρι με μια γκόμενα, "Εσύ, βρε, Οδυσσέα;", σου λέω. "Είναι δυνατόν, παντρεμένος άνθρωπος; Δεν την αγαπάς πια τη Μαρία;". Τότε κατέβασες το κεφάλι και χαμογελώντας αμήχανα μου είπες: "Τρέλα της στιγμής είναι, θα μου περάσει. Οταν σου έδωσα το κλειδί, τα μάτια έλαμψαν θριαμβευτικά. Λυπήθηκα. Το βράδυ, που πήγα στο σπίτι και άνοιξα την πόρτα του διαδρόμου, βρήκα πάνω σε κείνη τη σπασμένη πολυθρόνα που κρατούσα για να πετώ τα παλτά και τα καπέλα ένα φάκελο με το ποσό που χρειαζόμουνα κι ένα σημείωμα. "Από μένα και τη Μαρία". Οταν ερχόταν εκλογές - που γι' αυτές ακριβώς ήθελα να σου μιλήσω απόψε κι ευχαριστώ τον κυρ - Παντελή, που τόσο πρόθυμα μου επέτρεψε να παραμείνω και να σου γράψω.

Την Κυριακή των εκλογών, λοιπόν, χανόμαστε, για να ψηφίσουμε και ξαναβλεπόμαστε τη Δευτέρα. Οι πρώτες εκλογές που θυμάμαι ήταν το 1946. Εγώ δεν ψήφισα. Εσύ ψήφισες. Ομως, ούτε αυτό δεν το κουβεντιάσαμε ποτέ. Πολλά χρόνια, Οδυσσέα. Εγώ φταίω, Οδυσσέα. Επρεπε να σου μιλήσω. Φοβήθηκα, μήπως χαλάσει η φιλία μας. Μήπως ψυχρανθούμε. Και, λοιπόν; Ας χάλαγε. Μια φιλία ανάμεσα σε δυο άντρες που χαλάει, γιατί ο ένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο για κάτι που πιστεύει σωστό, δεν είναι φιλία που ν' αξίζει τον κόπο. Οχι, Οδυσσέα, δε θα χαλάσει η φιλία μας. Θα σκεφτείς αυτά που σου λέω. Είναι απλά πράγματα. Δε χρειάζεται φιλοσοφία. Τιμιότητα, αντικειμενικότητα και αγανάχτηση, ενάντια στις μαριονέτες του κυβερνητικού κόμματος των ΝεαδημοκρατιαΠασοκοΣυνΔΗΚΚΙων. Οι δήμαρχοι αυτών των κομμάτων θα δέχονται ό,τι τους λέει το κόμμα τους. Π.χ., όταν το κόμμα, διά στόματος του υφυπουργού των Εσωτερικών, λέει ότι Αυτοδιοίκηση σημαίνει να βρίσκει ο Δήμος τα λεφτά μόνος του, φορολογώντας τους δημότες, οι δήμαρχοί τους το δέχονται. Και για να το κάνω πιο λιανά: Οταν θα πλημμυρίζουν τα Σεπόλια, θα φορολογούνται οι Σεπολιώτες. Κι άκουσες τι είπε ο κ. Σημίτης: Κάθε ψήφος στους υποψήφιους του κόμματός του, είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δηλαδή με τη δική σου έγκριση θα συνεχιστούν το ξεπούλημα, οι μηνύσεις κατά των εφημερίδων που κατηγορούν τους υπουργούς και το έργο της κυβέρνησης, η άγρια λιτότητα, για να φτάσουμε στην ΟΝΕ νεκροί, η ασυδοσία στις εργατικές σχέσεις, οι ξυλοδαρμοί των συνταξιούχων, των δασκάλων και των μαθητών.

Αυτά φτάνουν, Οδυσσέα, για να ψηφίσεις δημάρχους, που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ. Υπάρχουν κι άλλα επιχειρήματα, που μπορείς να προσθέσεις και να τα πεις σε κάποιον άλλο Οδυσσέα. Ξέρω πως θα το κάνεις. Δεν έχουμε λεφτά για τηλεόραση, για ραδιόφωνο, για ολοσέλιδες διαφημίσεις στις εφημερίδες. Εσύ και εγώ πρέπει να μιλάμε. Ελα, Οδυσσέα. Ολοι μαζί ό,τι μπορούμε. Μέτωπο. Μέτωπο και γι' αργότερα. Για πάντα.

Σε φιλώ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ