"Εξαιρετικότατα ζοφερές και απογοητευτικές...", διαγράφονται οι προοπτικές στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Αυτά, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζονται με έμφαση στη σχετική Εκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), η οποία δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα. Η Εκθεση αυτή ασχολείται με το οξυνόμενο πρόβλημα της μαζικής ανεργίας σε παγκόσμια κλίμακα και ειδικά για το χρονικό διάστημα 1998 - 1999.

Αυτή τη στιγμή, 210 εκατομμύρια ικανοί προς εργασία άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς απασχόληση, ενώ οι υποαπασχολούμενοι έχουν, ήδη, αγγίξει τα 900.000.000. Λόγω, όμως, της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, που κυριαρχεί σε Νοτιοανατολική Ασία και Ρωσία, η ΔΟΕ υπολογίζει συνεχή άνοδο της ανεργίας σε παγκόσμια κλίμακα... Μόνο κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, πάνω από 10 εκατομμύρια άτομα έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους.

"Η κατάσταση που επικρατεί στην παγκόσμια αγορά εργασίας, κάθε άλλο, παρά ικανοποιητική μπορεί να θεωρηθεί... Η απειλή για χειροτέρευσή της στη διάρκεια των επόμενων μηνών γίνεται όλο και εμφανέστερη...". Αυτά αναγκάστηκε να δηλώσει ο ίδιος ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, Μίχελ Χάνσενε, παρουσιάζοντας την Εκθεση στη συνέντευξη Τύπου.

Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι οι σημερινές εξελίξεις στην παγκόσμια αγορά εργασίας έρχονται σε αντίφαση με την ανάλογη Εκθεση της ΔΟΕ, η οποία είχε συνταχθεί το 1996, όπου προβλεπόταν μια "ελαφρά ανάκαμψη" και αντ' αυτού σημειώθηκε μια πάρα πέρα χειροτέρευση στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Η ανερχόμενη ανεργία σε διεθνή κλίμακα είχε σαν αποτέλεσμα να περνούν στο κοινωνικό περιθώριο όλο και περισσότερα, από οικονομική άποψη, αδύνατα κοινωνικά στρώματα, η νεολαία και οι γυναίκες. Επίσης, αυξάνεται ο αριθμός των εργαζομένων, που έχουν ελλιπή ειδίκευση κι αυτών που έμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα άνεργοι.

Σήμερα, τα 60 από τα 210 εκατομμύρια ανέργων είναι νέοι ηλικίας 15 - 24 χρόνων, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν έχουν κατορθώσει να εξασφαλίσουν μια κανονική εργασία. Εδώ, εκτός των άλλων, γίνεται λόγος και για τους νέους εκείνους, που ενώ έχουν αποφοιτήσει από κάποια επαγγελματική σχολή δεν έχουν τη δυνατότητα να βρουν κάποια θέση εργασίας. Και οι νέοι αυτοί, φυσικά, δεν είναι λίγοι... Ανεργοι λοιπόν, πριν ακόμα μπορέσουν να εργαστούν. Ενας σοβαρός αριθμός απ' αυτούς περνά, όχι μόνο στο κοινωνικό περιθώριο, αλλά και συχνά καταφεύγει στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά... Από την ανεργία, όμως, δεν έχουν πληγεί μόνο οι νέοι των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, αλλά κι αυτοί των αναπτυσσόμενων χωρών. Αυτή τη στιγμή, σε διάφορες χώρες - μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η ανεργία στη νεολαία ξεπερνά ακόμα και το 20%.

Ανάμεσα στις διάφορες περιοχές του κόσμου, που έχουν ιδιαίτερα πληγεί από την ανεργία, θα πρέπει, πριν απ' όλα, να αναφερθούν η Νοτιοανατολική Ασία, όπου εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεσπάσει βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση. Στην Ινδονησία μέχρι τέλος αυτού του χρόνου, η ανεργία αναμένεται να ξεπεράσει το 12% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια του 1996, η ανεργία στη χώρα αυτή μόλις έφθανε στο 4%. Ραγδαία χειροτέρευση της κατάστασης αυτής παρατηρήθηκε, τόσο στην Ταϊλάνδη, όσο και στη Νότια Κορέα. Επίσης, σε υψηλά επίπεδα ανέρχεται η ανεργία και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι στις χώρες αυτές έχει σημειωθεί κάποια οικονομική άνοδος. Αυτή, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν είχε ευνοϊκή επίδραση στο καυτό πρόβλημα της απασχόλησης.

Σε πολύ υψηλά επίπεδα βρίσκεται η ανεργία στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Πάντως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες δεν προβλέπεται καμιά "ενιαία" οικονομική ανάπτυξη... Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή που στην Ιαπωνία αναμένεται μια ραγδαία αύξηση του αριθμού των ανέργων, στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής θα ήταν δυνατό να παρατηρηθεί κάποια ελαφρά μείωση της ανεργίας, λόγω της προβλεπόμενης μικρής οικονομικής ανόδου. Σχετικά, όμως, θα πρέπει πάρα πολύ να αμφιβάλλει κανείς, αφού για να αντιμετωπιστεί ως ένα βαθμό αποτελεσματικά η μαζική ανεργία θα πρέπει, τουλάχιστον, να σημειωθεί μια οικονομική άνοδος της τάξης του 5%. Τέτοιες ενδείξεις, όμως, δεν υπάρχουν τουλάχιστον στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην τραγική οικονομική και κοινωνική θέση, στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι παραμένουν άνεργοι για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα... Αυτοί, βέβαια, δεν είναι και λίγοι, αφού στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης σήμερα αποτελούν το 60% του συνολικού αριθμού των ανέργων και παραμένουν χωρίς απασχόληση πάνω από δυο χρόνια. Πάντως, γενικά, σε παγκόσμια κλίμακα δεν αναμένεται να παρατηρηθεί κάποια ουσιαστική μείωση των ανέργων. Αντίθετα, η κατάσταση, από κάθε άποψη, πρόκειται να χειροτερεύει...