"Είναι ρεαλιστικές οι παρακάτω - ενδεικτικές - προτάσεις, κάτω από μια άλλη πολιτική και κυβερνητική εξουσία, που αντιπροσωπεύει πραγματικά τα λαϊκά στρώματα και δεν είναι αντιπρόσωπος ή υπηρέτης του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων.

Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης. Παρά τη μακρόχρονη ληστεία που έχει υποστεί, διαθέτει ακόμα συγκριτικά πλεονεκτήματα.

1.Το πρόβλημα της διατροφής μπορεί να λυθεί στην Ελλάδα με την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, χωρίς βεβαίως τις επιλογές και τις δεσμεύσεις της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, σε αντίθεση με την Ατζέντα 2000. Τα προϊόντα μας είναι και ανταγωνιστικά, ικανά να ανοίξουν δρόμους εμπορικών σχέσεων, ακόμα και με τα σημερινά διεθνή στάνταρ και δεδομένα. Η γεωργία, η αλιεία, η κτηνοτροφία αποτελούν σημαντική βάση για τη διατροφή του λαού. Αναδιαρθρώσεις χρειάζονται, όχι αυτές που επιβάλλει η ΕΕ, αλλά αυτές που επιβάλλουν οι σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες, η πρόοδος γενικά, π.χ., η αντιστροφή της σχέσης γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.

2.Βεβαίως το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται όσο επιτρέπεται η ασυδοσία στις εισαγωγές, όσο κυριαρχούν οι συμφωνίες της ΕΕ με τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, με κριτήριο τι συμφέρει τις πολυεθνικές των τροφίμων. Εννοείται ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων και άλλων παραγώγων προϊόντων όσο σκύβουμε ευλαβικά στις απαιτήσεις των ΗΠΑ στον τομέα του εμπορίου αγροτικών προϊόντων.

3.Ο μικρός κατακερματισμένος αγροτικός κλήρος μπορεί κάλλιστα να αντιμετωπιστεί, όχι με τη δημιουργία μεγάλων καπιταλιστικών νοικοκυριών και το ξεκλήρισμα, αλλά με λαϊκούς αγροτικούς συνεταιρισμούς που προστατεύονται από το κράτος και το δημόσιο τομέα με μέτρα αντιμονοπωλιακά.

4.Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει τους 21 κλάδους μεταποίησης που σήμερα βρίσκονται σε φάση συρρίκνωσης, ή υποκατάστασης από δραστηριότητες ενδιάμεσων προϊόντων ή φασόν.

5.Η Ελλάδα διαθέτει ζωντανές και κερδοφόρες δημόσιες, τώρα υπό ιδιωτικοποίηση ή ήδη ιδιωτικοποιημένες, επιχειρήσεις, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ., που με τα σημερινά σύγχρονα δεδομένα - αλλά και με τον όρο ότι είναι πραγματικά κοινωνικοποιημένες, ανήκουν στο λαό - μπορούν σήμερα να γίνουν μοχλοί γενικότερης ανάπτυξης, τόσο της παραγωγικής βάσης της χώρας, όσο και παραγωγής επιστημονικής γνώσης και τεχνογνωσίας".

"Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο ελληνικός λαός έχει ακούσει ότι είναι ουτοπία να διεκδικεί την κοινωνική ή ακόμα και την εθνική απελευθέρωσή του. Το "δε γίνεται τίποτε", το "καλύτερα να φιλάς το χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις", αποτελεί πολύ συνηθισμένο επιχείρημα. Μόνο που αυτό το επιχείρημα το διαδίδουν εκείνοι που έχουν συμφέρον από την απάθεια, την αδιαφορία, την απογοήτευση και την υποταγή του λαού.

Ξέρουμε ότι για άλλη μια φορά θα προκαλέσουμε την απάντηση ότι ο σοσιαλισμός απέτυχε, κατέρρευσε κλπ.

Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση, για την εθνική ανεξαρτησία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν απέτυχε. Οποιος το ισχυρίζεται, είναι σα να αγνοεί τις νίκες και τις κατακτήσεις των λαών του 20ού αιώνα. Είναι σα να αρνείται την ίδια την ιστορική πρόοδο.

Δεν είναι σήμερα το 1989, το 1990 - '91, τα χρόνια δηλαδή εκείνα που ίσχυσε το γνωστό μας, "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται". Δε θα επιστρατεύσουμε ιστορικές αποδείξεις που υπάρχουν, απλά σας λέμε, όσοι επιμένετε να κάνετε το άσπρο - μαύρο, να μελετήσετε τις πάμπολλες πια αμερικανικές και διεθνείς εκδόσεις, που ομολογούν και παραδέχονται την οικονομική ανάπτυξη που συντελέστηκε στα πλαίσια του σοσιαλισμού, τη λύση βασικών κοινωνικών προβλημάτων, παρά το γεγονός ότι δεν είχαν λυθεί όλα τα προβλήματα που συνδέονται με την ανάπτυξη της σοσιαλιστικής παραγωγικότητας. Σας θυμίζουμε επίσης ότι η σοσιαλιστική οικονομία άρχισε να διαλύεται, όταν ακριβώς εφαρμόστηκαν οι συνταγές της οικονομίας της καπιταλιστικής αγοράς.

Δε χρειάζεται επίσης να μιλήσουμε αναλυτικά για τον αρνητικό και διαβρωτικό ρόλο που έπαιξε ο παγκόσμιος καπιταλισμός στην υπεράνθρωπη προσπάθεια να οικοδομηθεί ένα νέο κοινωνικό σύστημα, για το οποίο δεν υπήρχε προηγούμενη πείρα.

Πουθενά και ποτέ οι κοινωνικοί - απελευθερωτικοί αγώνες δεν αποδείχτηκαν ουτοπικοί, αλλιώς θα είχαμε μείνει στην εποχή της αθηναϊκής δουλοκτητικής δημοκρατίας, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της οθωμανικής.

Το θέμα είναι πόσο έγκαιρα θα ξεκινήσει αυτή η μεγάλη παλλαϊκή προσπάθεια.

Βεβαίως, αν τα πράγματα μείνουν ως έχουν σήμερα, τότε είναι βέβαιο ότι στην Ελλάδα τα πάντα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή, θα απαιτηθούν μεγάλες ρήξεις και αναμετρήσεις.

Αλλά και τότε ο λαός, οι λαοί, θα τα καταφέρουν".

Τα οικονομικά στοιχεία από μόνα τους, η σχέση των λαϊκών εισοδημάτων και των κερδών δείχνουν ότι το χάσμα ανάμεσα στις βασικές τάξεις της κοινωνίας μας, την αστική και την εργατική, έχει βαθύνει, έχει γίνει πιο μεγάλο, έχει βαθύνει και έχει γίνει πιο πλατιά η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα συμφέροντα των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού και της πλουτοκρατίας

Το θέμα είναι να ξεκινήσει από τώρα η μεγάλη λαϊκή προσπάθεια, που θα κάνει δυνατή την ανάδειξη μιας νέας κυβερνητικής εξουσίας, μιας λαϊκής κυβέρνησης, που θα εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνο τα λαϊκά στρώματα, θα συγκρούεται με τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, με τα μονοπώλια, τις πολυεθνικές, που θα επιχειρήσει βαθιές αλλαγές και ρήξεις με τη σημερινή κατάσταση. Αυτή η ανάγκη ωριμάζει σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη