Η ψήφος εμπιστοσύνης που απέσπασε η κυβέρνηση από τη δική της πλειοψηφία στη Βουλή, πήρε φαινομενικά ένα σιβυλλικό χαρακτήρα. Το "σικέ διαδρομικό σενάριο" των 11 βουλευτών της υποτιθέμενης εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που προς στιγμήν το πρόβαλαν τα αστικά ΜΜΕ ως "λυδία λίθο" καταλυτικών εξελίξεων στο αστικό πολιτικό σύστημα, αποδείχτηκε πολύ γρήγορα αυτό που πραγματικά ήταν, ένα τεράστιο φιάσκο. Βεβαίως, την ώρα που η κυβέρνηση έδειχνε την αποφασιστικότητά της στην εφαρμογή ακόμη πιο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής (ήδη τα μέτρα - τσεκούρι για την κοινωνική ασφάλιση το επιβεβαιώνουν), για να οδηγήσει την αστική τάξη της Ελλάδας στον καπιταλιστικό παράδεισο της ΟΝΕ, οι μάσκες από τις κάθε λογής αντιπολιτεύσεις του... γλυκού νερού έπεφταν και τα κόμματα του συστήματος "πέταγαν το γάντι" μεταξύ τους, ώστε να γίνει αυτό που ήθελε σ' αυτή τη φάση το κατεστημένο. Να οδηγεί την κούρσα τους για το "ευρωπαϊκό άρμα" η κυβέρνηση Σημίτη. Αποκαλύφθηκε περίτρανα η ύπαρξη και λειτουργία στην πράξη της "ιερής συμμαχίας" ενάντια στο λαό. Ακόμη και αν οι "περίφημοι 11", μαζί και οι "αναπληρωματικοί του πάγκου της ομάδας", από την εσωκομματική αντιπολίτευση, το 'σκαγαν το παραμύθι, είχε ήδη προετοιμαστεί "η χείρα βοηθείας" και από το ΣΥΝ (αυτό έκανε άλλωστε ο πρόεδρος του με την παρέμβασή του), αλλά και από τα "δεξιότερα" του ΠΑΣΟΚ έδρανα στη Βουλή.

Αυτό όμως που δεν μπορεί πλέον να αποτελεί άλλοθι της "διαφορετικότητας στην ενότητα" του ΠΑΣΟΚ, έχει τη σημασία του. Η ταχτική του παιχνιδιού "της γάτας με το ποντίκι" μέσα στο κυβερνητικό κόμμα, για να επανακτήσει την υποτιθέμενη "χαμένη του τιμή", "κάηκε". Το ότι ΟΝΕ και φιλολαϊκή πολιτική είναι ασυμβίβαστα σαν το νερό με τη φωτιά, είναι γνωστό. Το ότι επίσης η εσωκομματική αντιπολίτευση ποτέ δεν αρνήθηκε την πολιτική για την ΟΝΕ, ήταν γνωστό, μόνο που, μέχρι προχτές, ακόμη της έβαζε "ιλουστρασιόν περιτύλιγμα" για να μη φαίνεται η αγριότητά της. Αλλά το στήσιμο του σκηνικού των "11", πέταξε το περιτύλιγμα και φάνηκε ο "βασιλιάς γυμνός", όπως πραγματικά είναι. Η εσωκομματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν είναι αντιπολίτευση, αλλά είναι ΠΑΣΟΚικότερη του ΠΑΣΟΚ.

Αν εναντιωνόταν πραγματικά στην αντιλαϊκή πολιτική θα έκανε δυο πολύ απλά πράγματα, αντί τις άσφαιρες μπαλωθιές και τις κούφιες κορόνες. Θα εναντιωνόταν στην ΟΝΕ και θα βρισκόταν στο πλευρό των λαϊκών αγώνων για την εφαρμογή μιας πολιτικής που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αλλά δεν το 'κανε ποτέ και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κλείσει πλέον ο κύκλος της. Οχι γιατί θα σταματήσει την προσπάθεια να παίζει καλά το ρόλο του εγκλωβισμού μαζών στο ΠΑΣΟΚ και τον ΠΑΣΟΚισμό, στην πολιτική εξυπηρέτησης του στόχου της ΟΝΕ, αλλά γιατίσυνέβαλε στο να αποκαλυφθεί πλέον περίτρανα η αυταπάτη που έσπερνε σε λαϊκές μάζες για φιλολαϊκή πολιτική από το ΠΑΣΟΚ, με τη μάσκα του "κοινωνικού προσώπου" που ήθελαν να του φορέσουν. Το ΠΑΣΟΚ ούτε φιλολαϊκό γίνεται, αυτό είναι τελειωμένη ιστορία από χρόνια, ούτε την ολιγαρχία θα απαρνηθεί. Οι λαϊκοί αγωνιστές, οι λαϊκές μάζες που το πίστεψαν πρέπει τώρα να κάνουν το αποφασιστικό βήμα, να φύγουν από την αντιλαϊκή "στρούγκα" που έχουν εγκλωβιστεί και να συμπαραταχτούν με τους κομμουνιστές, με άλλους αγωνιστές στην πάλη για ρήξη με την πολιτική της ολιγαρχίας, για ένα μεγάλο ισχυρό λαϊκό μέτωπο υπέρ των συμφερόντων τους.