Η ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ με βαθιά οδύνη ανακοινώνει το θάνατο του συντρόφου Ηλία Παπαδημητρίου, πρώην μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, ηγετικού στελέχους της ΚΟ Λάρισας και της ΕΠ Θεσσαλίας, πρώην βουλευτή του Κόμματος και για πολλά χρόνια δραστήριου στελέχους του αγροτικού κινήματος.

Ο σ. Ηλίας Παπαδημητρίου γεννήθηκε το 1923 στις Νέες Καρυές της Λάρισας. Ενα από τα έξι παιδιά αγροτικής οικογένειας, από μικρός δέθηκε με τα προβλήματα, το μόχθο και τον ιδρώτα της αγροτιάς. Από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στο κίνημα, όπου παρέμεινε αταλάντευτος ως την τελευταία μέρα της ζωής του.

Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 1941, παλεύοντας μέσα από τις γραμμές του τους φασίστες κατακτητές. Στις αρχές του 1943, με απόφαση της περιφερειακής επιτροπής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, βγήκε στον ΕΛΑΣ. Τον Απρίλη του 1943 πήρε μέρος στη συγκρότηση του πρώτου πυρήνα της ομάδας του αρχηγείου Κίσαβου. Ανέλαβε πολλές εμπιστευτικές και δύσκολες αποστολές. Το Μάρτη του 1944 φοίτησε στη σχολή του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα. Με την αποφοίτησή του εντάχθηκε στη δύναμη του 4ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας ως διοικητής λόχου.

Με την απελευθέρωση υπέστη όλα τα δεινά μαζί με άλλους αγωνιστές. Από την πρώτη στιγμή - εφαρμόζοντας την απόφαση του Κόμματος - αντιστάθηκε στο καθεστώς βίας και τρομοκρατίας που επικρατούσε στην περιοχή. Είναι η περίοδος που αρχίζουν οι διώξεις, οι δίκες, οι καταδίκες και οι φυλακίσεις για τον σ. Ηλία Παπαδημητρίου. Συλλαμβάνεται για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1945. Λίγες μέρες αργότερα αποφυλακίζεται και δουλεύει κομματικά στο Βόλο. Συλλαμβάνεται ξανά στις 14 Αυγούστου του 1946. Παραπέμπεται στις 29.9.46 στο έκτακτο στρατοδικείο και καταδικάζεται σε ισόβια.

Μεταφέρεται μαζί με άλλους συντρόφους και αγωνιστές στα Γιούρα. Αλλά οι διώξεις δε σταματάνε. Το 1948 μεταφέρεται στη Λάρισα για δίκη. Το 1950, ενώ κρατείται στις φυλακές της Αμφισσας, παραπέμπεται με το Ν.509 ύστερα από σκηνοθετημένη κατηγορία. Η Οδύσσεια του σ. Ηλία, όπως και χιλιάδων άλλων στελεχών, μελών του ΚΚΕ, αλλά και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, κράτησε 18 ολόκληρα χρόνια. Αποφυλακίστηκε το 1964 αφού γνώρισε τις φυλακές Βόλου, Τρικάλων, Κέρκυρας, Αλικαρνασσού, Αμφισσας, Χαλκίδας.

Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του δουλεύει δραστήρια μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Με τη δικτατορία του 1967 συνελήφθη από την πρώτη μέρα και εξορίστηκε στα Γιούρα και, στη συνέχεια, στο Λακκί και στο Παρθένι Λέρου. Απελευθερώθηκε τον Απρίλη του 1971 και αμέσως εντάχθηκε στην παράνομη κομματική δουλιά. Μετά τη μεταπολίτευση εκλέχτηκε στην Επιτροπή Περιοχής και στο Γραφείο της, καθοδηγώντας Κομματικές Οργανώσεις, ενώ, ταυτόχρονα, ήταν και υπεύθυνος για τη δουλιά του Κόμματος στο αγροτικό κίνημα.

Στο 11ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ όπου παρέμεινε μέχρι το Φλεβάρη του 1991, οπότε λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να περιορίσει τη δράση του.

Στο μαζικό κίνημα δούλεψε δραστήρια, ιδιαίτερα στο αγροτικό. Εκλεγόταν συνεχώς αντιπρόσωπος του συνεταιρισμού του χωριού του στην ΕΑΣ Λάρισας και αντιπρόσωπος στην ΠΑΣΕΓΕΣ. Την περίοδο του 1982 εκλέχτηκε στη διοίκηση και αργότερα πρόεδρος της ΕΑΣ Λάρισας. Το 1986 εκλέχτηκε αντιπρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ.

Στη μακρόχρονη κομματική του διαδρομή, ο σ. Ηλίας Παπαδημητρίου στάθηκε πάντα αταλάντευτος, συνεπής και αποφασιστικός μαχητής στην υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και στο Κόμμα του, το ΚΚΕ. Εφηβος, στην Αντίσταση, στην περίοδο του Εμφυλίου, αλλά και αργότερα στις φυλακές και τα στρατόπεδα εξορίας, έβαζε πάντα, πάνω απ' όλα, το Κόμμα και τις αποφάσεις του. Συγκρούστηκε αποφασιστικά με όλους εκείνους που προσπάθησαν το 1968 αλλά και το 1989 - '91, να χτυπήσουν απ' τα μέσα και να διαλύσουν το Κόμμα. Ορθωσε το αγωνιστικό ανάστημά του και στήριξε αποφασιστικά το Κόμμα αλλά και την ΚΟ Λάρισας την τελευταία δύσκολη περίοδο.

Ο σ. Ηλίας Παπαδημητρίου έπειθε με τη στάση του, γιατί πάντα προσπαθούσε να είναι τα λόγια του αντίστοιχα με τις πράξεις του. Ανθρωπος της δράσης, όταν χρειαζόταν, έλεγε λίγα και έκανε πολλά. Αυτές του οι ιδιότητες φάνηκαν πιο έντονα κατά τη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας όταν οι εργαζόμενοι του νομού τον ένιωθαν δίπλα τους, καθημερινό συμπαραστάτη.

Η απώλεια του σ. Ηλία Παπαδημητρίου είναι μεγάλη και το κενό που αφήνει πίσω δυσαναπλήρωτο. Ατσαλωμένος μέσα στους πολύχρονους αγώνες, παιδί της ηρωικής γενιάς της Αντίστασης, της περιόδου του Εμφυλίου και των τόπων του μαρτυρίου, που επέβαλε το μεταβαρκιζιανό καθεστώς, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ, για τους νεότερους συντρόφους και, κυρίως, για τους Κνίτες και τις Κνίτισσες. Η πίστη του στα ιδανικά, στα οράματα και τις αξίες, που πάλεψε για να γίνουν πράξη, και στην πατρίδα μας δεν του έλειψε ποτέ. Αυτή ήταν και η δύναμη που τον κρατούσε πάντα όρθιο στο σωστό δρόμο.

Ολη του η ζωή ήταν ένας διαρκής αγώνας για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά, ταυτόχρονα, και υπερασπιστής των αρχών του ΚΚΕ. Δυστυχώς αυτή η ηρωική μορφή του Κομμουνιστικού Κόμματος και του λαϊκού κινήματος δεν είναι πια κοντά μας.

Η ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ, οι κομμουνιστές και οι Κνίτες του νομού, υποσχόμαστε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να καλυφθεί το μεγάλο κενό που αφήνει η απώλεια του σ. Ηλία Παπαδημητρίου. Υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε το δύσκολο μα τόσο ωραίο αγώνα μας, όπως και ο σ. Ηλίας έκανε επί 58 συνεχή χρόνια. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως τελικά ο σοσιαλισμός θα θριαμβεύσει.