Δύο εξελίξεις, πρώτα η απόρριψη από το Εφετείο της Ρώμης του διεθνούς εντάλματος σύλληψης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν που έχει εκδώσει η Τουρκία, και κατόπιν η δήλωση από πλευράς Βόννης ότι απενεργοποιεί το ένταλμα των δικών της αρχών, για τους δικούς της φυσικά λόγους, έστειλαν το "μπαλάκι" της υπόθεσης πίσω στην πολιτική σφαίρα - στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης του Μάσιμο Ντ' Αλέμα.

Εναπόκειται σ' αυτήν να αντιμετωπίσει το δίλημμα που της θέτουν οι πιέσεις Τουρκίας - άτυπο εμπάργκο, απειλή διακοπής διπλωματικών σχέσεων, κατηγορίες περί "υποστήριξης της τρομοκρατίας" - και ΗΠΑ, που μιλούν για "καταπολέμηση της τρομοκρατίας".

Ο Μάσιμο Ντ' Αλέμα, που μέχρι στιγμής επιχειρεί να τηρήσει (εύθραυστες) διπλωματικές ισορροπίες, θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο να χορηγήσει πολιτικό άσυλο στον "Απο", διακινδυνεύοντας απρόβλεπτη κλιμάκωση της κρίσης με την Αγκυρα και περιπλοκές ακόμα και στο ΝΑΤΟ, ή να ανατρέψει τα κριθέντα από τις ιταλικές νομικές αρχές και να τον εκδώσει.

Βέβαια, μπορεί να επιλέξει και τη "μέση λύση": να "νίψει τας χείρας" του, μη δίδοντας άσυλο αλλά ούτε και εκδίδοντας στην Τουρκία τον Κούρδο ηγέτη, απλώς με το επιχείρημα ότι "είναι ελεύθερος" να φύγει...

Ο ίδιος ο "Απο", που με την κίνησή του επιδίωξε να αρχίσει διάλογο, μέσω ευρωπαϊκής πίεσης, με την Τουρκία, βλέπει το δράμα του κουρδικού λαού να επαναλαμβάνεται: όσο η δικαίωσή του δε συμπίπτει με τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης, ΗΠΑ και Ευρωπαίοι τον θέτουν στο περιθώριο. Η "σταθερότητα" της Τουρκίας είναι "μη διαπραγματεύσιμη". Αλλά οι Κούρδοι είναι ακόμη εδώ, και συνεχίζουν ν' αγωνίζονται...

Μπ. Γ.