Το θέμα των ρωσικών πυραύλων "S-300" και ο τρόπος που αντιμετωπίζεται, έχει εξελιχθεί σε ένα είδος "κώδικα", όπου μπορεί κανείς να "διαβάσει" τους κανόνες που διέπουν την ελληνική εξωτερική πολιτική, το όλο πλέγμα της εξάρτησης που υπάρχει, αλλά και να κάνει προβλέψεις για την πορεία των πραγμάτων και ιδίως του κυπριακού προβλήματος. Η απόφαση για αγορά των πυραύλων συνδέθηκε με την εξαγγελία περί Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας - Κύπρου και ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες από Αθήνα και Λευκωσία. Από την αρχή όλες οι ενδείξεις συνέτειναν στην εκτίμηση ότι πρόκειται για αποφάσεις εντυπωσιασμού και εσωτερικής κατανάλωσης με ημερομηνία λήξης, οι οποίες αποφάσεις με την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα θα μετατραπούν σε μπούμερανγκ και αντί να βελτιώσουν θα φέρουν ακόμα πιο δύσκολη θέση το Κυπριακό. Οπως κι έγινε.

Σήμερα, οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας επιδίδονται σ' έναν αγώνα μετάθεσης των ευθυνών, για την απόφαση της μη εγκατάστασης των πυραύλων, η μια στην άλλη και οι δύο μαζί εναποθέτουν γονυπετείς όλες τις ελπίδες τους στους ιμπεριαλιστές, που τους καλούν να τις βοηθήσουν να σώσουν τουλάχιστον τα προσχήματα. Η τροπή που έχει πάρει η υπόθεση δεν οφείλεται σε κάποια "κακιά κατάρα" που κυνηγάει την υπόθεση της Κύπρου. Οι λόγοι είναι άλλοι. Το φιάσκο των "S-300" είναι καρπός της πολιτικής της εξάρτησης και της τυφλής υποταγής στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που στην περίπτωση της Κύπρο παίρνει τη μορφή του λύκου, που καλείται να φυλάξει τα πρόβατα. Καλούνται δηλαδή οι Αμερικανοί και οι άλλοι ιμπεριαλιστές να προσφέρουν τις... καλές τους υπηρεσίες για την επίλυση του προβλήματος που αυτοί δημιούργησαν και έχουν κάθε λόγο να συντηρήσουν στη σημερινή του κατάσταση.

Η αγορά και εγκατάσταση των πυραύλων στην Κύπρο είναι μια πολιτική επιλογή με ευρύτερες διαστάσεις που όμως στέκονταν στον αέρα, καθώς, όχι μόνο δεν υπήρχε η πολιτική βούληση για να στηριχτεί, αλλά έγινε και κάθε προσπάθεια για την υπονόμευσή της. Η ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης και η συνεχής αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού εκ των πραγμάτων υπονόμευσαν αυτή την επιλογή. Η υπόθεση των "S-300" φέρνει στην επιφάνεια το σύνολο του αμυντικού προβλήματος της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας. Επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η αμυντική θωράκιση και η εξασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας δεν είναι απλά πρόβλημα εξοπλισμών, δεν είναιπρόβλημα αποτελεσματικότητας των όποιων οπλικών συστημάτων υπάρχουν ή πρόκειται να αγοραστούν. Είναι κατ' εξοχήν και πρώτα απ' όλα πρόβλημα ύπαρξης εθνικής ανεξαρτησίας. Εξάλλου, αυτό το έχει δείξει και η ίδια η ιστορία όσον αφορά την Κύπρο. Μήπως την κρίσιμη στιγμή χρησιμοποιήθηκαν τα όπλα και οι δυνάμεις που υπήρχαν στην Κύπρο;

Το αποτέλεσμα, βέβαια, της όλης υπόθεσης δεν είναι απλά ένα "μηδέν εις το πηλίκον". Η θέση της Κύπρου είναι πλέον σε πολύ χειρότερη μοίρα από την προ της απόφασης αγοράς των πυραύλων περίοδο. Η διχοτόμηση είναι έτσι κι αλλιώς το γεγονός. Αυτό που δοκιμάστηκε και κρίθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το δικαίωμα της Κύπρου, ενός ανεξάρτητου κράτους - μέλους του ΟΗΕ, να παίρνει αποφάσεις για την άμυνά της. Και η απάντηση που πήρε είναι αρνητική. Μια απάντηση πολυσήμαντη, για την οποία "μόχθησαν" οι κυβερνήσεις και των Αθηνών και της Λευκωσίας. Είναι οι καρποί της υποτέλειας στον αμερικανο-ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό.