Σε ζήτημα ζωής για τη Δυτική Μακεδονία αναδεικνύεται η ανάγκη για την εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, που θα έχει ως στόχοτην πραγματική ανάπτυξη της περιοχής. Για να υλοποιηθεί μια τέτοια πολιτική, τονίζεται σε ανακοίνωση της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, επιβάλλεται η ενεργοποίηση του λαού, η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, η προώθηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου.

"Τις μέρες αυτές, σημειώνεται ανάμεσα στ' άλλα στην ανακοίνωση, παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα εκ μέρους της περιφέρειας Δ. Μακεδονίας για την πορεία εκτέλεσης των μεγάλων έργων. Στη Δυτική Μακεδονία πραγματοποιούνται αλλεπάλληλες συσκέψεις, παραχωρούνται συνεντεύξεις Τύπου κλπ. Ολα αυτά σε μια περίοδο όπου:

• Η ΑΕΒΑΛ έφτασε στο έσχατο όριο διάλυσης, χάρις στην αδιέξοδη πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην ιδιωτικοποίηση ή στο κλείσιμο.
• Η ΔΕΗ, μια σειρά από σοβαρές δραστηριότητές της, τις παραχωρεί σε εργολάβους, όπως την επένδυση ύψους 7,5 δισ. δρχ. για την επέκταση του ορυχείου Ν. Πεδίου, ενώ λείπει ένα πρόγραμμα ουσιαστικής ανάπτυξής της.

Ο Κοπελούζος μεθοδεύει την ίδρυση μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση Φυσικού Αερίου στη Φλώρινα, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με μελέτη της ΔΕΗ, η επένδυση θεωρείται ασύμφορη.

Η αγροτική παραγωγή συρρικνώνεται, με συνέπεια το μαρασμό και την εγκατάλειψη της υπαίθρου. Μπροστά σε αυτή την τραγική κατάσταση, η κυβέρνηση, προκειμένου να εξαπατήσει το λαό της Δυτικής Μακεδονίας καλλιεργεί αυταπάτες. Μιλάει για μεγάλα έργα, στα πλαίσια όμως της προώθησης των κατευθύνσεων της ΕΕ, τα οποία δεν έχουν στις προθέσεις τους την κατασκευή νέας σιδηροδρομικής γραμμής για Θεσσαλονίκη, παράλληλη με την Εγνατία Οδό, ούτε και τη σύνδεση με την Καλαμπάκα. Αλλά, ακόμη και η προώθηση των έργων που επιλέξανε βάλτωσε και στα 2,5 χρόνια προώθησης του προγράμματος, παρέμεινε στο 30% της απορρόφησης.

Το πρόβλημα της Δυτικής Μακεδονίας είναι συστατικό στοιχείο και αντανάκλαση όλων των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και βέβαια με μεγαλύτερη οξύτητα.

Γι' αυτό χρειάζονται γενικότερες και ριζικές αλλαγές, είναι αναγκαία μια πολιτική που θα συγκρούεται καθημερινά με τα μονοπώλια και θα περιορίζει τη δράση και τη δύναμή τους, μέχρι να τα καταργήσει. Μια πολιτική που θα αντιστέκεται στους περιορισμούς, στα πρόστιμα και στις καταστροφικές επιλογές της ΕΕ. Μια πολιτική που θα έχει στις προτεραιότητές της και θα αναδεικνύει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής, προωθώντας:

1. Την ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής, αξιοποιώντας τον ορυκτό πλούτο της Δυτικής Μακεδονίας όπως είναι, λιγνίτες, μάρμαρα, χρωμίτες, αμίαντος, λιπάσματα κτλ.

2. Ανάπτυξη της βιοτεχνίας, κύρια της γούνας, και δορυφορικών επιχειρήσεων γύρω από τη ΔΕΗ.

3. Ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής του δασικού πλούτου κτλ.".

Ειδικά για τους χειρισμούς της υφυπουργού Ανάπτυξης Α. Διαμαντοπούλου, η οποία εκλέγεται στο Νομό Κοζάνης, στο θέμα της ΑΕΒΑΛ, η ΝΕ Κοζάνης με ανακοίνωσή της, αφού αναφέρεται στις ομολογίες της για τις προθέσεις της κυβέρνησης σε βάρος της επιχείρησης, σημειώνει:

"Παραδέχτηκε ότι απέτυχε η στρεβλή λειτουργία και διαχείριση της επιχείρησης, βασισμένη στις ρουσφετολογικές προσλήψεις, στον αναχρονιστικό τρόπο λειτουργίας της και στην εξυπηρέτηση των κομματικών τους συμφερόντων. Γιατί, σίγουρα δε φταίει ούτε το ΚΚΕ ούτε και η "προσκολλημένη στο σοβιετικό μοντέλο ιδεολογία και πολιτική του". Φταίνε οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που δημιούργησαν μια τέτοια Δημόσια Επιχείρηση, όπως γενικότερα το δημόσιο τομέα που τον κατάντησαν μηχανισμό εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και πελατειακών σχέσεων. Και φυσικά, το ΚΚΕ δε συμφωνεί και δε δέχεται την ύπαρξη και λειτουργία ενός τέτοιου δημόσιου τομέα.

Δεν πείθει η Κα υφυπουργός ότι το κλείσιμο ή το ξεπούλημα της ΑΕΒΑΛ θα βοηθήσει τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και άλλα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Από τη δήλωση της "σοσιαλίστριας" υφυπουργού επιβεβαιώθηκε ότι η κυβέρνηση στο πρόσωπό της βρήκε άξιο εκφραστή της πολιτικής και των προθέσεών της, πολιτικής στήριξης του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου και της "ελεύθερης" αγοράς".