Σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής ενός πραγματικού 35ωρου, η Επιτροπή Πρωτοβουλίας διατυπώνει εντελώς συγκεκριμένα τις παρακάτω θέσεις:

"Σήμερα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα προβάλλει και διεκδικεί το αίτημα του 35ωρου σαν ένα από τα βασικά αιτήματα, που συνθέτουν το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων.Η διεκδίκηση και η προβολή του αιτήματος είναι πολύ συγκεκριμένη και χειροπιαστή:

1. Γενικευμένη - Νομοθετική εφαρμογή του 35ωρου.

2. Το 35ωρο είναι εβδομαδιαίο, με 5 μέρες απασχόληση και 7 ώρες δουλιά την ημέρα.

3. Διατήρηση των 6 ενσήμων ασφάλισης στην 5νθήμερη βδομάδα.

4. Αύξηση των ημερομισθίων και των μισθών ταυτόχρονα με τη μείωση των ωρών εργασίας.

5. Απόκρουση της εντατικοποίησης της παραγωγικής διαδικασίας.

6. Λιγότερες ακόμα ώρες δουλιάς για τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Η επιτυχία αυτών των στόχων για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και άρα για τον περιορισμό του κλεμμένου ιδρώτα των μισθωτών μπορεί να προωθηθεί στο βαθμό που το κίνημα από τη βάση ενημερωθεί σωστά και πρωτοστατήσει, συντονίζοντας τον αγώνα του και ενισχύοντας τα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά αυτού του μετώπου".

"Παράλληλα και ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών είναι ο κίνδυνος εγκλωβισμού στο 35ωρο-"μαϊμού", που εμφανίζονται ή προτείνουν διάφορες πλευρές, με πρώτη την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και να ακολουθούν οι πλειοψηφίες σε μεγάλες δευτεροβάθμιες οργανώσεις, όπως στην ΟΤΟΕ κ.ά. Στην ίδια περίπου λογική με το κυβερνητικό συνδικαλισμό κινούνται και κυβερνητικά στελέχη με πρώτο τον υπουργό Εργασίας, που εμφανίζεται να είναι έτοιμος για "ουσιαστικό διάλογο που θα ανοίξει το δρόμο για το 35ωρο"! Ο ΣΕΒ παρακολουθεί από κοντά και με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις αυτών των παραγόντων. Το λόμπι της ΕΕ δεν είναι εξαρχής αρνητικό!!!

Τι είδους 35ωρο όμως είναι το 35ωρο-"μαϊμού". Ποιον ωφελεί και ποιον βλάπτει; Πώς όλοι αυτοί οι αντεργατικοί παράγοντες όχι μόνον δεν αποκλείουν το 35ωρο-μαϊμού, αλλά προλειαίνουν το έδαφος για την προώθησή του;

Οι λόγοι που μέχρι σήμερα έχουν γίνει αντιληπτοί μπορούν να συνοψιστούν.1. Θέλουν 35ωρο τη βδομάδα, χωρίς πενθήμερο και χωρίς συγκεκριμένο, προσδιορισμένο ωράριο για κάθε μέρα (άρα γενίκευση της μερικής απασχόλησης και συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας).

2. Δεν ξεκαθαρίζουν, άρα συζητούν, τη μείωση των ενσήμων της βδομάδας. Αρα ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές απώλειες για τους εργατοϋπαλλήλους.

3. Με πρόσχημα προβληματισμούς που υπάρχουν στους χώρους των ΜΜΕ υιοθετούν τη σαλαμοποίηση του αιτήματος.

4. Ταυτίζουν το 35ωρο με την αντιμετώπιση της ανεργίας, κρύβοντας από τους εργαζόμενους ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό κι ακόμα ότι οι βιομήχανοι δε θα προχωρήσουν σε μαζικές προσλήψεις, αλλά θα καταφύγουν στην εντατικοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας σε βάρος των μισθωτών. (Αρα ο κίνδυνος και απολύσεων και εργατικών ατυχημάτων θα είναι υπαρκτός).

5. Είναι έτοιμοι για χατίρι του 35ωρου-"μαϊμού" να αποδεχτούν ειδικούς φόρους και νέα προνόμια για το κεφάλαιο στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας". Τα παραδείγματα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικά.

Από όσα αναφέρονται παραπάνω γίνεται φανερό ότι από σήμερα κιόλας το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να προβάλει, να εκλαϊκεύσει και τελικά να κερδίσει το σύνολο των εργατοϋπαλλήλων με την εργατική δική του αντίληψη, με το δικό του εργατικό 35ωρο, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τις αντεργατικές επιδιώξεις όσων προπαγανδίζουν και επιδιώκουν ένα 35ωρο που δεν αποτελεί αίτημα των εργατών, αλλά των εργοδοτών.

Κρίνουμε, τέλος, απαραίτητο να τονίσουμε ότι η προβολή και η διεκδίκηση του 35ωρου των εργατών δεν πρέπει ούτε μπορεί να υποβαθμίσει σοβαρά και κυρίαρχα μέτωπα πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ισα - ίσα που στην πρώτη γραμμή επιβάλλεται να ενταθούν οι αγώνες για την κοινωνική ασφάλιση, τη Δημοκρατική Φορολογική Μεταρρύθμιση, την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργασιακών κατακτήσεων και των ΣΣΕ, τη Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, την πάλη κατά της ανεργίας, το κλείσιμο εργοστασίων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας".