""Πόλεμος" για το ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα είναι πιο "αντιΝΑΤΟικό" από το άλλο έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης". Με αυτή τη φράση σχολίασε χτες το "Βήμα" το φραστικό καυγά που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες, όπου ο ένας κατηγορεί τον έτερο μονομάχο για "διγλωσσία" όσον αφορά τη στάση τους στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό. Φυσικά, εύκολα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει από τα "ντοκουμέντα" που επιστράτευσαν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων για να αποκαλύψουν τη "διγλωσσία" του άλλου - τα επαίσχυντα ψηφίσματα των Ομάδων που ανήκουν στο Ευρωκοινοβούλιο - ότι και οι δύο έχουν στην πραγματικότητα συναινέσει και ευλογήσει τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, επιρρίπτοντας μάλιστα την ευθύνη στην "εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς".

Παρ' όλα αυτά, τα δύο αυτά κόμματα, όπως και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, δυστυχώς, επιχειρούν να πείσουν ότι βρίσκονται σε αρμονία με το λαϊκό φρόνημα και ζητούν να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και να υπάρξει "πολιτική λύση"... Αλλο ζήτημα, βέβαια, το περιεχόμενο που δίνει το κάθε κόμμα στο περιεχόμενο αυτής της "πολιτικής λύσης". Μάλιστα, προκειμένου να πείσουν για την ειλικρίνεια των λόγων τους, προχωρούν σε διάφορες "πρωτοβουλίες", οι περισσότερες μάλιστα εκ των οποίων λαμβάνουν χώρα καθημερινά, με συχνότητα καταπληκτική για τις ανάγκες του τηλεοπτικού μάρκετινγκ... Τέτοιες "πρωτοβουλίες" είναι οι αλλεπάλληλες προτάσεις για... συσκέψεις πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διμερείς συναντήσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, συμμετοχή σε διάφορες συσκέψεις και φόρα, όπου παίρνουν μέρος συνήθως οι ίδιοι σχεδόν άνθρωποι κ.ο.κ. Οπωσδήποτε το πρόβλημα δε βρίσκεται σε αυτές ή άλλες δραστηριότητες οποιουδήποτε κόμματος. Το θέμα είναι, αν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες δίνουν κάποια ώθηση στο κυρίαρχο ζητούμενο, αν δηλαδή ενισχύουν τη συμβολή του ελληνικού λαού στο σταμάτημα του πολέμου. Αυτό είναι το φυσιολογικό αλλά και απαραίτητο "διά ταύτα" που πρέπει να έχουν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες, αν δε θέλουν να κατηγορηθούν ότι γίνονται για λόγους ψηφοθηρικούς ενόψει μάλιστα των ευρωεκλογών.

Αν, λοιπόν, τα υπόλοιπα κόμματα θέλουν - όπως διακηρύσσουν - να συμβάλουν σε αυτό τον ύψιστο στόχο, τότε θα πρέπει να πείσουν πρώτα και κύρια ότι δεν επιθυμούν την ανάμειξη της χώρας με οποιοδήποτε τρόπο στο ΝΑΤΟικό πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Και ο πλέον ξεκάθαρος τρόπος για να δοκιμαστεί η ειλικρίνεια των φιλειρηνικών διακηρύξεών τους είναι να ενισχύσουν, αποφασιστικά και με όλα τα μέσα, το αντιπολεμικό κίνημα που διαρκώς διογκώνεται στη χώρα μας. Οι γενικόλογες διακηρύξεις ενάντια στον πόλεμο δεν αρκούν. Χρειάζεται να δώσουν συγκεκριμένες και ξεκάθαρες απαντήσεις στα αιτήματα που προβάλει το αντιπολεμικό κίνημα και απηχούν τα αισθήματα ολόκληρου του λαού. Για παράδειγμα:

Μέσα από την υλοποίηση των παραπάνω αιτημάτων περνά η έμπρακτη αντίθεση στον πόλεμο. Η συμβολή του κάθε κόμματος δοκιμάζεται στην πράξη από την υποστήριξη που παρέχει στο αντιπολεμικό - αντιΝΑΤΟικό κίνημα στην επιβολή της πραγματικά φιλειρηνικής θέσης της χώρας. Οι ηγεσίες των άλλων κομμάτων έχουν "εδώ και τώρα" μια ευκαιρία να πείσουν για την ειλικρίνεια των αντιπολεμικών διακηρύξεών τους. Η Συντονιστική Επιτροπή κατά του Πολέμου, που αποτελείται από εκπροσώπους 100 και πλέον μαζικών και κοινωνικών φορέων, τους έχει ήδη αποστείλει συγκεκριμένο κείμενο με τις θέσεις της, που εκφράζουν το σύνολο σχεδόν του λαού. Τι λένε λοιπόν πάνω σε αυτές και κυρίως πώς θα στηρίξουν στην πράξη το αντιπολεμικό κίνημα και τους πολύμορφους αγώνες που κάνει καθημερινά; Τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα και άλλες - μικροκομματικές - σκοπιμότητες εξυπηρετούν.