"Το πρώτο ζήτημα που εμείς θέτουμε απέναντι σε όλα τα κόμματα και κυρίως στον ελληνικό λαό είναι αν το ΝΑΤΟ μπορεί να κατοχυρώσει τα συμφέροντα του λαού και της χώρας, αν το ΝΑΤΟ υπάρχει για να υπηρετεί τους λαούς και την ειρήνη στη Γη. Αν ο λαός πρέπει να δεχτεί ως κάτι το αναπόφευκτο το ΝΑΤΟ και να "προσαρμοστεί", δηλαδή να σκύψει το κεφάλι. Εμείς απαντάμε με ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ. Αυτό δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ δε συνηγορεί υπέρ της ύπαρξης διεθνών ή τοπικών οργανισμών συνεργασίας, υπέρ της σύναψης διεθνών συμφωνιών για την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Το θέμα όμως είναι συγκεκριμένο, αν ο συγκεκριμένος οργανισμός αντιπροσωπεύει λαϊκά συμφέροντα, αν βασίζεται σε γνήσιες προοδευτικές και φιλειρηνικές αξίες". Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,στη χτεσινή, προ ημερήσιας διάταξης, συζήτηση που έγινε στη Βουλή για το "νέο δόγμα του ΝΑΤΟ". Παραθέτουμε στη συνέχεια βασικά αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

"Διεθνείς συμφωνίες και οργανισμοί υπήρξαν σε όλο τον 20ό αιώνα, θεσπισμένοι κανόνες κάποιου δικαίου επίσης υπήρξαν. Κυβερνήσεις κυρίαρχες ή υποτακτικές που διακήρυσσαν την ειρήνη και το σεβασμό των συνόρων υπήρχαν. Η χώρα μας από την πρώτη στιγμή που οργανώθηκε στο σύγχρονο εθνικό κράτος πάντα είχε συμμάχους, ποτέ δεν έζησε με τη λογική της εθνικής απομόνωσης. Αμφιβάλλω αν υπάρχει χώρα ή κράτος που μπορεί να διακηρύσσει την εθνική απομόνωση. Με την ευκαιρία επειδή η κυβέρνηση και άλλα κόμματα φέρνουν σαν αρνητικό παράδειγμα τη γειτονική Αλβανία, υπενθυμίζω ότι η χώρα αυτή ακόμα και όταν για δικούς της λόγους διακήρυσσε ότι δε θέλει να είναι σε συμμαχίες, ακόμα και τότε είχε στενές διμερείς επαφές και σχέσεις με χώρες που ανήκαν σε διαφορετικά κοινωνικά συστήματα όπως την Κίνα, τη Γαλλία και άλλες. Αρα το θέμα δεν είναι αν πρέπει κανείς να αναζητεί συμμαχίες και συμμάχους, το θέμα είναι ποιον και γιατί επιλέγεις, πώς τον επιλέγεις, τι είδους συμφωνίες κάνεις.

Πάντα η Ελλάδα, από τη στιγμή που συγκροτήθηκε ως σύγχρονο έθνος/κράτος είχε γερούς συμμάχους και ισχυρούς, όμως δε γλίτωσε από τραγικές περιπέτειες τις οποίες της προκάλεσαν οι λεγόμενοι σύμμαχοι και εταίροι.

O,τι έχει κερδίσει ο ελληνικός λαός το κέρδισε μαχόμενος κόντρα στα σχέδια των συμμάχων αυτών, με το δικό του αίμα, με τις δικές του θυσίες.

Οι εταίροι της Ελλάδας, για μας δεν είναι σύμμαχοι και του ελληνικού λαού, είναι σύμμαχοι της κυβέρνησης, είναι σύμμαχοι κυρίως όλων εκείνων, οικονομικών και πολιτικών παραγόντων που θέλουν να ληστεύεται ο πλούτος μιας χώρας, ακόμα και αν αυτή η ληστεία δεν μπορεί παρά να προχωρήσει με τα όπλα.

Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από τα σαθρά επιχειρήματα και προσχήματα της κυβέρνησης και όλων εκείνων που κάνουν κριτική με μισή καρδιά.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα, χωρίς βεβαίως να διανοείται ότι μπορεί ο ελληνικός λαός να θέλει ο ίδιος να πάει κόντρα στο ρεύμα.

Το θέμα για μας είναι ότι η κυβέρνηση ούτε καν προσπάθησε, ούτε καν διανοήθηκε να πάει κόντρα στο ρεύμα. Ούτε καν διανοήθηκε να σκεφθεί μήπως ο λαός θέλει να τολμήσει κάτι διαφορετικό.

Οταν τα στελέχη της κυβέρνησης είναι στην Ελλάδα μιλάνε σε ένα πιο ήπιο τόνο, μόλις πάνε στην Ουάσιγκτον, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, μιλάνε με μια γλώσσα καθαρά ψυχροπολεμική.

Ο πρωθυπουργός καθώς γνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού έχει απέχθεια και αποστροφή έως και επιφύλαξη απέναντι στη σημερινό και χτεσινό ΝΑΤΟ, βάζει ΣΚΟΠΙΜΑ στην πρώτη γραμμή το δίλημμα προς τον ελληνικό λαό: "Να βγούμε σήμερα από το ΝΑΤΟ;", λες και απαγορεύεται περίπου να υπάρχει και τέτοιος προβληματισμός σήμερα, στον ελληνικό λαό. Λες και δεν υπάρχει βάση ή δικαίωμα να θέλει κάποιος να σκεφθεί αν πρέπει μόνιμα το ΝΑΤΟ να υπάρχει, αν η Ελλάδα πρέπει να είναι στο ΝΑΤΟ.

Ακριβώς τέτοια γεγονότα που ζούμε βάζουν και τέτοια θέματα έστω αν δεν υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις, δηλαδή δεν υπάρχει ευνοϊκός για το λαό συσχετισμός δύναμης στη χώρα μας, γιατί αν υπήρχε ποιος θα εμπόδιζε να γίνει και μια τέτοια επιλογή τώρα;

To περίεργο είναι ότι το ερώτημα αυτό δεν το θέτει μόνο σε εμάς τους κομμουνιστές, που στο κάτω - κάτω γνωρίζει τι θα του απαντήσουμε, αλλά το θέτει με τη μορφή διλήμματος και σε εκείνους που χωρίς να ζητούν αποχώρηση, απαιτούν ή προβληματίζονται για μια μορφή αντίστασης στα κραυγαλέα εγκλήματα του οργανισμού αυτού.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν αναγνωρίζει, δεν έχει τέτοια πολιτική θέση, ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας επιζήμιος οργανισμός που πρέπει να εκλείψει, που πρέπει να τον αντιπαλέψουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η κυβέρνηση δεν προσπάθησε καν να αντισταθεί, δεν προσπάθησε καν να έρθει αντιμέτωπη με κάποιες δυσκολίες, δε θέλησε να δοκιμάσει να βάλει κάποια εμπόδια στο ΝΑΤΟ. Μικρή χώρα μπορεί να είναι, αλλά τα εμπόδια μπορεί να τα βάλει και μια μικρή χώρα.

Η κυβέρνηση δουλεύει για τους σκοπούς του ΝΑΤΟ όχι από ρεαλισμό αλλά από επιλογή".

"Κατά τη γνώμη μας το λιγότερο που μπορεί να γίνει σήμερα, είναι να μη νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού το ΝΑΤΟ και το νέο δόγμα του.

Να προγραμματιστεί, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες που είναι επιτακτικές και δε χωράνε αναβολή, η συνεπής και σταθερή, αναμφισβήτητα λίγο ή πολύ μακρόχρονη δράση κατά του ΝΑΤΟ, με θετικές βεβαίως θέσεις και στόχους για μια διαφορετική Ελλάδα από τη σημερινή ΝΑΤΟική. Πολιτικό είναι το ζήτημα, άρα εξαρτάται από το τι θέλει ο λαός. Δεν αρκεί ένα αντιπολεμικό κίνημα απλά, αλλά ένα παλλαϊκό κοινωνικοπολιτικό κίνημα κατά του ΝΑΤΟ, κατά των δεσμεύσεων που επιβάλλει στην Ελλάδα, ένα κίνημα του αγωνιστή λαού κατά κυβερνήσεων και κομμάτων που πειθαρχούν και δουλεύουν για το νέο δόγμα. Κίνημα με οράματα αλλά και κίνημα έργων.

Βεβαίως ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να έχει στεγανά. Δένεται με τη γενικότερη αντεπίθεση του λαού για ανατροπές των συσχετισμών στο κοινωνικό επίπεδο και στο επίπεδο της πολιτικής εξουσίας στην πορεία.

Ομως υπάρχει έδαφος για να μπουν εμπόδια στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για την προοπτική.

Σήμερα το ΟΧΙ το λένε κοινωνικοί παράγοντες, δημόσια πρόσωπα από το χώρο της εκπαίδευσης και της δικαιοσύνης που πριν λίγο καιρό δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε, ίσως εμείς τουλάχιστον δεν υπολογίζαμε ότι θα προχωρήσουν σε τόσο ανοιχτές και πάντως πολύ αξιοπρεπείς και υπεύθυνες αντιδράσεις".

"Οι κίνδυνοι από την υποταγή είναι ασύγκριτα μεγαλύτεροι από τις δυσκολίες που έχει η αντίσταση.

Ο κ. Σημίτης ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν της συμμόρφωσης στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.

• Η κυβέρνηση κρύβει τους πραγματικούς της σκοπούς με αυτό το επιχείρημα που είναι αληθοφανές που περιέχει πραγματικά στοιχεία, αλλά δεν είναι ολότελα πραγματικό και αληθινό. Οταν πριν λίγα χρόνια υπήρξαν δυνατότητες η Ελλάδα να είναι τουλάχιστον ουδέτερη χώρα έναντι των δύο συνασπισμών, όταν μάλιστα τότε το ΠΑΣΟΚ είχε μεγάλη δύναμη και την είχε αποσπάσει με προωθημένα αντιΝΑΤΟικά συνθήματα, και τότε ακούγαμε εμείς οι κομμουνιστές ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, τότε δηλαδή που υπήρχε ένας πολύ καλύτερος συσχετισμός από το σημερινό.
• Η κυβέρνηση ισχυρίζεται επίσης ότι ο κύριος λόγος συμμετοχής στο ΝΑΤΟ υπαγορεύεται από την Τουρκία και το σοβινισμό της κυρίαρχης τάξης της. Η ίδια η κυβέρνηση, βεβαίως, δεν κάνει ανοιχτά σήμερα λόγο για κίνδυνο πολέμου από την Τουρκία, αντίθετα διακηρύσσει ότι βρίσκεται σε τροχιά συμφωνίας μαζί της, εμείς προσθέτουμε ότι βρίσκεται σε τροχιά συμφωνίας με την καθοδήγηση και την πίεση των ΗΠΑ, συμφωνίας που θίγει ακόμα παραπέρα τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Δε μιλά για κίνδυνο πολέμου (τον οποίο εμείς δεν τον αποκλείουμε να προκληθεί εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί στα Βαλκάνια, εξαιτίας της ΝΑΤΟικής τάξης πραγμάτων), γιατί τότε είναι υποχρεωμένη να απαντήσει στο ερώτημα:

Πώς είναι δυνατό μια χώρα εταίρος - σύμμαχος, να απειλήσει μια άλλη χώρα μέλος της ίδιας συμμαχίας; Πώς είναι δυνατό η συμμαχία του ΝΑΤΟ, που υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη σταθερότητα, να μη σταματήσει πριν ακόμα εκδηλωθεί μια άδικη επίθεση σε βάρος της χώρας μας; Πρέπει επίσης να απαντήσει γιατί το ΝΑΤΟ δε διακηρύσσει ότι τα σύνορα στο Αιγαίο δεν αλλάζουν, δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες;

Θα έπρεπε να απαντήσει τι σόι παγκόσμια ασφάλεια μπορεί να εξασφαλίσει το ΝΑΤΟ, όταν δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια μιας χώρας - μέλος της από μια άλλη χώρα - μέλος της.

• Η κυβέρνηση υποραμμίζει ότι η υποταγή στο ΝΑΤΟ επιβάλλεται για να μη μας πάρει την πρωτιά στην περιοχή η Τουρκία. Δηλαδή μας λένε λίγο - πολύ, ότι η Ελλάδα ως χώρα πρέπει να κάνει τις πιο βρώμικες δουλιές του ΝΑΤΟ, πρέπει να παίρνει μέρος στον πόλεμο, να λέει συνεχώς ΝΑΙ στα πιο εγκληματικά σχέδια, μόνο και μόνο για να δείξει ότι είναι καλύτερος συνένοχος από την Τουρκία, ότι μπορεί να είναι πιο καλός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, καλύτερος συνεταίρος.

Είμαστε βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός μόνο μια άμιλλα και ευγενή συναγωνισμό θέλει, να αναδειχτεί πρωτοπόρος στη διεθνή συνεργασία και προσπάθεια που σέβεται την εθνική ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, να αναδειχτεί πρωτοπόρος στην πάλη κατά τοΠΚριαλισμού και όχι καλός υπάλληλος στα πολεμόχαρα σχέδια".

"Η αντίσταση, η απειθαρχία, η προετοιμασία δυνάμεων και προϋποθέσεων για συνολική ρήξη στην πορεία είναι μονόδρομος.

Δεν είμαστε αιθεροβάμονες, ούτε ζούμε στον κόσμο της άγνοιας εμείς οι κομμουνιστές. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει η θέση "δεν υπογράφω". Οταν το προτείνουμε είμαστε αποφασισμένοι να καταθέσουμε πρώτοι θυσίες και ό,τι συνεπάγεται η αντίσταση, που είναι όμως και η μόνη αξιοπρεπής και δίκαιη επιλογή σήμερα.

Δεν υπογράφω (αφού προηγουμένως βεβαίως έχω ενημερώσει τον ελληνικό λαό και έχω ζητήσει την έγκριση και τη στήριξή του), σημαίνει: Αντιστέκομαι, πάω κόντρα στο ρεύμα, παίρνω όλα τα ρίσκα να υπερασπίσω πριν απ' όλα τα σύνορα και την ακεραιότητα της χώρας, την ειρήνη στην περιοχή, που βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη με το πιστόλι στο κρόταφο.

Σημαίνει κάνω ένα βήμα, έστω ένα πρώτο βήμα, προκειμένου στην πορεία να βγάλω από την πλάτη μου υποδουλωτικές δεσμεύσεις που μετατρέπουν τη χώρα μας σε μια χώρα με πολλούς συμμάχους, αλλά με κανένα πραγματικό φίλο. Σημαίνει ότι αναζητώ προσωρινούς ή μόνιμους φίλους έστω και αδύνατους, αλλά οπωσδήποτε πιο σίγουρους από τη λυκοφιλία των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας κλπ.

Σημαίνει ότι προτιμώ να υπερασπίζομαι τα συμφέροντα των λαών παρά των αφεντικών τους.

Ενα καθαρό ΟΧΙ στο ΝΑΤΟ, σταθερό, μόνιμο, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μικρές ή μεγάλες νίκες του λαού μας, δίνει προοπτική. Η υποταγή μόνο σε νέες τραγωδίες οδηγεί.

Αλίμονο αν στο όνομα των όποιων δυσκολιών, προτιμήσουμε την τραγωδία του συμβιβασμού και της υποταγής, ενός συμβιβασμού που, σημειωτέον, δε μας γλιτώνει από κανένα πόλεμο και περιπέτεια.

Οι όποιες θυσίες απαιτεί ο δρόμος της αντίστασης είναι λιγότερες από τις θυσίες που απαιτεί ο δρόμος της συμμόρφωσης.

Στην πρώτη περίπτωση της αντίστασης, το λαϊκό κίνημα θα έχει το δικαίωμα να καθορίζει το βηματισμό του, ανάλογα με τους συσχετισμούς, αλλά και με σταθερή θέληση να μην κάνει πίσω. Στην περίπτωση όμως που σκύψουμε το κεφάλι, τότε άλλοι θα αποφασίζουν τι θυσίες θα κάνουμε, τι εγκλήματα θα ανεχόμαστε, άλλοι θα αποφασίζουν και άλλοι θα επωφελούνται, όχι πάντως ο λαός, τα εργατικά λαϊκά στρώματα.

Προβάλλουμε το μονόδρομο της αντίστασης και της αντεπίθεσης, το μονόδρομο συγκρότησης ενός Λαϊκού Κοινωνικοπολιτικού Μετώπου που θα δώσει δύναμη και συνείδηση, γνώση και τέχνη στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που πρέπει να ανοίξει ένα διαφορετικό δρόμο στην ελληνική κοινωνία, ένα δρόμο που οδηγεί στο πολιτικό περιθώριο τις δυνάμεις που υπηρετούν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού, δηλαδή την οικονομία της αγοράς, και τις διάφορες πολιτικές και στρατιωτικές μορφές που παίρνει αυτή στο εποικοδόμημα.

Η εθνική ανεξαρτησία της χώρας, η απαλλαγή της από καταναγκαστικές και υποτελείς σχέσεις, η απαλλαγή της από κάθε δόγμα επιθετικότητας σε βάρος γειτονικών λαών, θα κριθεί στους αγώνες, στην πάλη για δραστική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών που ισχύουν σήμερα.

Ο αγώνας που κάνει ο ελληνικός λαός για να μπλοκάρει τη συμμετοχή της χώρας στη γενοκτονία του γιουγκοσλαβικού λαού, να φύγει η χώρα από τον πόλεμο, είναι μια μεγάλη μάχη που θα δώσει δύναμη και φτερά στο γενικότερο αγώνα κατά του ΝΑΤΟ στη χώρα μας και στην περιοχή".