Ο Ν. Μουζέλης (Ν. Μ.) σε άρθρο στο "Βήμα" (2-5-'99) ανέλαβε να μας πληροφορήσει ότι δεν είναι σωστή, όσον αφορά τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία, ούτε η φιλοδυτική ούτε η φιλοσερβική, αλλά μία τρίτη άποψη. Τρίτη άποψη όμως δεν υπάρχει. Η είσαι με το ΝΑΤΟ και τους βομβαρδισμούς ή είσαι κατά των βομβαρδισμών και με το λαό και την εργατική τάξη της Γιουγκοσλαβίας και των άλλων λαών της περιοχής. Οι κομμουνιστές διακηρύσσουν ανοιχτά ότι είναι με τους λαούς και την εργατική τάξη και ενάντια στον ιμπεριαλισμό και πιστεύουν ότι μόνον η εργατική τάξη μπορεί να αντιπαλέψει αποφασιστικά τον ιμπεριαλισμό. Οι λαοί της περιοχής πληρώνουν τα σπασμένα, ενώ ωφελείται ποικιλότροπα ο ιμπεριαλισμός (έλεγχος αγορών, κέρδη από εξοπλισμούς, κέρδη από ανοικοδόμηση). Αυτά είναι πεντακάθαρα για τον ελληνικό λαό που έχει γίνει στόχος το 1944 με τα Δεκεμβριανά, το 1946- '49 με τον εμφύλιο πόλεμο "με τη συμμετοχή και των Αγγλοαμερικάνων" (όπως θα πρόσθετε ο Πολ Νορ), τη δικτατορία του 1967 και την εθνοκάθαρση το 1974 στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Γι' αυτό και τώρα ο λαός είναι πάνω από 95% ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ του λαού της Γιουγκοσλαβίας.

Ο Ν. Μ. θέτει την τρίτη άποψη για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας για το ποιος είναι εγκληματίας πολέμου, για το ρόλο του ΟΗΕ και της ΕΕ και για τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς. Το κύριο και επείγον, όμως, ζήτημα είναι οι βομβαρδισμοί, που συμπληρώθηκαν με το εμπάργκο πετρελαίου και αποτελούν εφαρμογή του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ. Να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί και μετά συζητάμε τα άλλα. Η συζήτηση εφ' όλης της ύλης είναι αποπροσανατολιστική.

Ο Ν. Μ. θεωρεί τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ως "απρογραμμάτιστο, αν όχι βλακώδη τρόπο, με τον οποίο το ΝΑΤΟ προσπαθεί να σταματήσει την "εθνοκάθαρση" και συμπεραίνει είναι ότι οι βομβαρδισμοί αποδείχτηκαν αναποτελεσματικοί! Δηλαδή, ενώ έχει ισοπεδωθεί η Γιουγκοσλαβία, έχουν καταστραφεί γεφύρια, εργοστάσια διυλιστήρια, αγωγοί ηλεκτροδότησης και ύδρευσης κλπ., ο Ν. Μ. δε ζητάει να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί. Και υπογράφει το κείμενο ως πνευματικός άνθρωπος, ως καθηγητής πανεπιστημίου. Τι να πει κανείς; Ο Κ. Βάρναλης για την περίπτωση αυτών των "πνευματικών ανθρώπων" έχει γράψει: "Η κυρίαρχη τάξη τους περιφρονεί αλλά τους αμείβει ως καλούς υπηρέτες"("Αισθητικά κριτικά", τόμος Α σελ. 217, εκδόσεις "Κέδρος").