Ε, ΚΑΙΡΟΣ ΗΤΑΝ να πάρουμε χαμπάρι ότι έρχονται ευρωεκλογές. Δεν πρόλαβε να ανοίξει καλά καλά η προεκλογική περίοδος και έχουν συμβεί... πράγματα και θαύματα!

Το μετρό έκανε το πρώτο του δρομολόγιο, άσχετα αν το υπόλοιπο έργο θα ολοκληρωθεί ένας Θεός ξέρει πότε, και στο μεταξύ έχει κοστίσει διπλά και τρίδιπλα για τον ελληνικό λαό, με τις υπερβάσεις.

Ολως παραδόξως οι δημόσιες υπηρεσίες της χώρας αποφάσισαν ότι έχουν άμεσες ανάγκες σε θέσεις εργασίας και προκήρυξαν διαγωνισμούς, επαναπροσλήψεις κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείτε.

Για εγκαίνια... δε συζητάμε. Δεν προλαβαίνουν οι υπουργοί να κόβουν κορδέλες, χωρίς φυσικά κατ' ανάγκη να υπάρχουν και τα αντίστοιχα έργα που... "ΘΑ" γίνουν τους επόμενους μήνες.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ,μας προέκυψε κι αυτή η τηλεοπτική αναμέτρηση Σημίτη - Καραμανλή, για την οποία τρώγονται σαν τα κοκόρια οι "επικοινωνιολόγοι" των δύο κομμάτων.

Μήπως πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι... "αμερικανάκια" και δεν έχει ανάγκη τα... "ντιμπέιτ", δηλαδή τηλεοπτικές παραστάσεις με πολύ μακιγιάζ και στα πρόσωπα και στις πολιτικές θέσεις;

Βεβαίως, οφείλουμε να δικαιολογήσουμε τον Κώστα Σημίτη που δεν αντέχει να αντιπαρατεθεί με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς αλλά προτιμά μόνο του τον Κώστα Καραμανλή. Υπάρχει, βλέπετε, και αυτό το θέμα του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, όπου μπορεί να τα βρει καλύτερα με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.

Πάντως, για να εξηγούμαστε, η τηλεοπτική του παρουσία είναι και ο μόνος τρόπος να πιάσει ο Σημίτης κάποια ποσοστά. Διότι στις ίδιες τις ευρωεκλογές κάθε άλλο παρά θα το επιτύχει.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΤΟΪΚΟΥΣ βομβαρδισμούς, τι άλλο να πει κανείς; Χτες βάφτισαν φυλακές "στρατιωτικό συγκρότημα ασφαλείας" και το βομβάρδισαν κατά την ίδια μέθοδο που αντιλαμβάνονται τους πολίτες σαν στρατιωτικούς στόχους... πάντα βέβαια στην πορεία προς την ειρήνευση.