Οταν η "πασαρέλα" διαφόρων "γκουρού" της "φιλάνθρωπης" ιμπεριαλιστικής "πολιτιστικής" βιομηχανίας κόπασε για λίγο στη γειτονιά μας, επιστρατεύτηκαν άλλα "δεκανίκια" στήριξης των αμερικανοΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Για να προσδώσουν "ανθρώπινο πρόσωπο" στην αιμοσταγή εισβολή εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας, που θρηνεί εκατοντάδες νεκρούς (ανάμεσά τους πάρα πολλά παιδιά), τη φύση και τα ιστορικά μνημεία της.

Μετά τους "αστέρες" του θεάματος (Ρίτσαρντ Γκιρ, Ρότζερ Μουρ, Μπιάνκα Τζάγκερ), που απαθανατιζόμενοι από φλας και κάμερες "συμπαραστάθηκαν" στους Κοσσοβάρους πρόσφυγες σε Σκόπια και Αλβανία, τα "πολιτιστικά" επιτελεία επιστρατεύουν τώρα "αστέρες" της ροκ προς τόνωση του μονόπλευρου "ανθρωπισμού" του αμερικανικού και παγκόσμιου κοινού. "Ανθρωπισμού", που διαγράφει από το οπτικό του πεδίο τις φρικιαστικές εικόνες των διαμελισμένων σωμάτων Σέρβων και αλβανόφωνων, θυμάτων των καθημερινών "ευσπλαχνικών" βομβαρδισμών και κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στο δράμα των χιλιάδων παιδιών της Γιουγκοσλαβίας.

Σήμερα, οι πάλαι ποτέ πολέμιοι της στρατευμένης, προοδευτικής τέχνης, σπεύδουν ξανασαλπίζοντας προσκλητήριο "επιστράτευσης" καλλιτεχνών της ροκ σε σειρά "ανθρωπιστικών" εκδηλώσεων στις ΗΠΑ. Πολυεθνικές της δισκογραφίας επιδίδονται σε παραγωγές "ευαισθητοποίησης" του κοινού για το πρόβλημα των προσφύγων, επίσης πονεμένων ανθρώπων που μετατρέπονται σε αντικείμενα μιας σκοτεινής "φιλανθρωπίας", που μόνο για το δράμα τους δε νοιάζεται. Πολλώ μάλλον αδιαφορεί για το δράμα των βομβαρδισμένων της "εχθρικής πλευράς", αυτής που διαπράττει το "έγκλημα" της σθεναρής αντίστασης, με περηφάνια και τραγούδι.

Η "πολιτιστική" κολυμπήθρα του ΑμερικανοΝΑΤΟικού Σιλωάμ ξαναστήθηκε, αποσκοπώντας να "εξαγνίσει" το ωμό, στυγερό έγκλημα που διαπράττεται απροκάλυπτα στη γειτονική μας χώρα από "φιλάνθρωπους" προστάτες. Οι καλλιτέχνες, οι αληθινοί υπηρέτες του καλού και του ωραίου, δεν έχουν τίποτα κοινό με κοινούς εγκληματίες. Δεν μπορούν, επομένως, να στηρίζουν με τη στάση τους τη βάρβαρη εισβολή που καταρρακώνει κάθε έννοια ανθρωπισμού. Η όποια ανθρωπιστική βοήθεια δεν μπορεί να πηγάζει από ιδιοτελή συμφέροντα, ούτε και να κρύβεται υπό το μανδύα της "άγνοιας". Γιατί τότε δεν είναι ανθρωπισμός, αλλά συνενοχή.