ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής μοιάζει με ένα ποτήρι που έχει νερό μέχρι τη μέση. Ετσι, όσο δίκαιο έχει αυτός που το λέει μισογεμάτο, άλλο τόσο δίκαιο έχει και αυτός που το λέει μισοάδειο. Υπ' αυτήν την έννοια, οι αριθμοί μπορούν να γίνουν αντικείμενο πολλών, διαφορετικών και αντίθετων εκτιμήσεων, όπως και έγιναν. Αυτό συμβαίνει, εξάλλου, γιατί τα δυο μεγάλα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας πριν τις εκλογές έβαλαν τον πήχη σε διαφορετικό ύψος, ώστε να μπορούν μετά απ' αυτές να θεωρούν ικανοποιητικές τις επιδόσεις τους. Ομως, μέσα σ' αυτό το νεφέλωμα που έχει καλύψει τα μέσα ενημέρωσης από την επόμενη μέρα των εκλογών, γίνεται μια προσπάθεια να αποκρυβούν ορισμένα σαφή και κρίσιμα συμπεράσματα, εξίσου ενοχλητικά για τα δυο μεγάλα κόμματα και την πολιτική τους.

****

Το πρώτο συμπέρασμα αφορά στο ότι περισσότερο από τα δυο τρίτα των ψηφοφόρων είπαν "όχι" στην κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν αλλάζει από το χαρακτήρα των εκλογών, όπως είπαν πολλά κυβερνητικά στελέχη. Ισα - ίσα, που η ψήφος στις ευρωεκλογές μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο αυθεντική, αφού ο ψηφοφόρος λειτουργεί υπό μικρότερη πίεση απ' αυτήν που δέχεται στις κοινοβουλευτικές εκλογές.

Οπως σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, έτσι και σ' αυτήν, αυτό που κρίνεται πριν απ' όλα είναι η κυβερνητική πολιτική. Αυτή είναι η πολιτική που κυριαρχεί και εφαρμόζεται και, επομένως, αυτήν κρίνει κατ' αρχήν με την ψήφο του ο πολίτης. Στη συνέχεια, ψηφίζοντας το ένα ή άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης, εκφράζει την υποστήριξή τους στον ένα, ή άλλο δρόμο, που, κατά τη γνώμη του, θα οδηγήσει σε μια άλλη πολιτική.

Αν κρίνουμε, λοιπόν, από τα ποσοστά των άλλων κομμάτων, μπορούμε να πούμε ότι μειώθηκε, αλλά παραμένει σε υψηλό ακόμη επίπεδο, η συνολική δύναμη του δικομματισμού, αφού τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είχαν αθροιστικά το 80% το 1996 και τώρα πέφτουν περίπου στο 69%. Αυτή μπορεί να θεωρηθεί μια σημαντική εξέλιξη, που αφορά στην "ισορροπία" του πολιτικού συστήματος, αν και μένει να διανυθεί πολύ δρόμος ακόμη για την οριστικοποίηση μιας τέτοιας εκτίμησης. Πάντως, το δεύτερο συμπέρασμα είναι επίσης σαφές και αφορά στη διευρυνόμενη αντίθεση στο δικομματισμό.

****

Το τρίτο ασφαλές συμπέρασμα, στο οποίο συμφώνησαν όλοι χωρίς εξαίρεση, είναι η σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ. Σύμφωνα με τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα για τα τέσσερα κόμματα που συμμετείχαν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1994 μέχρι σήμερα, το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί απώλειες της τάξης του 15%, ενώ μεγάλες ήταν και οι απώλειες για το ΣΥΝ, αφού υπολογίζονται στο 20%. Η ΝΔ εμφανίζει ελάχιστα κέρδη της τάξης του 7,8%, ενώ το ΚΚΕ παρουσιάζει εντυπωσιακή αύξηση, της τάξης του 35%!

Το ποσοστό του ΚΚΕ είναι μια από τις πιο διακριτές δυναμικές στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Μια δυναμική, που αντανακλά τη συνολική καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και την απόρριψη των βασικών επιλογών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Καμιά άλλη πολιτική πρόταση δεν παρουσιάζει τόσο ισχυρή δυναμική αύξησης σ' ένα σχετικά μικρό εύρος χρόνου.Επικαλούμαστε το ποσοστό και τη δυναμική του ΚΚΕ, γιατί δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπήρξε καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά αυτή αφορά στη διαχείριση και όχι σ' αυτή καθαυτή την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση. Θέλουν να μας πουν ότι δε φταίνε οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά η ανεπάρκεια και η ανικανότητα της κυβέρνησης. Οτι, δηλαδή, μπορεί να υπάρξουν άλλα αποτελέσματα με την ίδια πολιτική και με άλλη διαχείριση. Στην εκτίμηση αυτή συγκλίνουν, από διαφορετικές αφετηρίες, τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΝ με το ΔΗΚΚΙ.

****

Αν, λοιπόν, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών συνιστά καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η καταδίκη αφορά σε όλες τις πτυχές αυτής της πολιτικής. Συνιστά καταδίκη της πολιτικής λιτότητας, της διαρκούς συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, της επίθεσης κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, της εξαφάνισης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της εξαθλίωσης των συνταξιούχων και της περιθωριοποίησης της νεολαίας. Συνιστά, ακόμη, καταδίκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης του πολέμου, της ανεργίας, των διοξινών, των πολυεθνικών και των τραπεζιτών, αλλά και του ΝΑΤΟ, που, με το νέο δόγμα του, ολοκληρώνει το έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας και ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στα Βαλκάνια, στην Κύπρο και το Αιγαίο.

Θα αδικούσαμε, όμως, την πραγματικότητα και την ίδια τη ζωή, αν θεωρούσαμε τα εκλογικά αποτελέσματα σαν το μοναδικό δείκτη για την κοινωνική δυναμική, που αναπτύσσεται και ανεξάρτητα από τις εκλογικές διαδικασίες. Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των αγροτών, της μαθητικής και της υπόλοιπης νεολαίας, αλλά και οι παλλαϊκές κινητοποιήσεις κατά της ΝΑΤΟικής επιδρομής στη Γιουγκοσλαβία δεν αποτέλεσαν μόνο εκδήλωση αντίστασης και αγανάκτησης, ήταν και σημαντικός παράγοντας για τη διαμόρφωση συνειδήσεων σε μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού. Κάτι που εκφράστηκε κυρίως με την αύξηση της δύναμης του ΚΚΕ, του μοναδικού κόμματος, που υπέδειξε αυτόν το δρόμο, κόντρα στο μονόδρομο της συναίνεσης, της υποταγής και της μοιρολατρίας.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Μέσα σ' αυτό το νεφέλωμα, που έχει καλύψει τα μέσα ενημέρωσης από την επόμενη μέρα των εκλογών, γίνεται μια προσπάθεια να αποκρυβούν ορισμένα σαφή και κρίσιμα συμπεράσματα, εξίσου ενοχλητικά για τα δυο μεγάλα κόμματα και την πολιτική τους