Η αδυναμία του τουρκικού κράτους να περιθάλψει και να βοηθήσει τα θύματα του σεισμού, που έπληξε τη γειτονική χώρα, έκανε κάποιους στην "από δω πλευρά" να σαρκάζουν. Μόνο που η ελληνική εμπειρία δείχνει πως και οι Ελληνες σεισμοπαθείς, κάθε άλλο παρά εύκολα τα βρήκαν στη συνέχεια.

Χρόνια μετά από την ατυχία που τους έπληξε, άνθρωποι συνεχίζουν να βασανίζονται. Μόνοι τους πασχίζουν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες τους, καθώς χρήματα δεν εκταμιεύονται για να στηριχτούν οικονομικά. Την ίδια ώρα διάφοροι "έξυπνοι" ροκανίζουν κονδύλια, που προορίζονταν για τους πληγέντες. Οι ακόλουθες περιπτώσεις είναι ενδεικτικές:

• Γρεβενά: Μάης του '95. 6,6 Ρίχτερ οδηγούν εκατοντάδες οικογένειες στο δρόμο. Πάνω από 700 κτίρια καταρρέουν σε 12 κοινότητες και οικισμούς του νομού. Ο ίδιος σεισμός χτυπά και την Κοζάνη.Σε 30 κοινότητες καταρρέουν περίπου 1.000 σπίτια.

Στα Γρεβενά μέχρι και σήμερα περίπου 1.500 άνθρωποι επιβιώνουν σε λυόμενα αλλά και σκηνές, στο συνοικισμό των Γρεβενών Καλαμίτσι και στα χωριά Καλόχη και Μεσόλακκος.Στην Κοζάνη παρατηρούνται προβλήματα σε κάποια χωριά (όπως στο χωριό Φρούριο), όπου σπίτια κρίθηκαν ακατάλληλα και οι ιδιοκτήτες τους κλήθηκαν να τα εγκαταλείψουν. Τα σπίτια κατεδαφίστηκαν, αλλά οι ιδιοκτήτες τους ακόμα δεν έχουν στηριχτεί οικονομικά για να κτίσουν νέα. Ετσι, αναγκάζονται και "φιλοξενούνται" σε συγγενείς ή νοικιάζουν.

• Πάτρα: Ιούλης του '93. 5,4 Ρίχτερ με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή συγκλονίζουν την περιοχή. Παλαιά σπίτια γκρεμίζονται και περίπου άλλα 200 κτίρια παθαίνουν σοβαρές ζημιές. Τα βάσανα της Αχαϊ ας δε σταματούν εκεί. Τον Ιούνη του '95, στο Αίγιο 6,1 Ρίχτερ στέλνουν 26 ανθρώπους στον τάφο και τραυματίζουν δεκάδες άλλους. Γκρεμισμένα σπίτια παντού και Γάλλοι τουρίστες εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια ξενοδοχείου που κατέρρευσε στο χωριό Βαλιμίτικα.

Τι γίνεται σήμερα; Οι ρυθμοί με τους οποίους η κεντρική διοίκηση εγκρίνει τη χορήγηση χαμηλότοκων ή επιδοτούμενων δανείων είναι απελπιστικοί. Ελάχιστα εγκρίνονται κάθε χρόνο. Ο λόγος δεν είναι απλά η γραφειοκρατία, αλλά και η επιθυμία της κυβέρνησης να μη δώσει κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα σχέδιά της να επιμηκύνει χρονικά το κόστος, αφήνοντας τους σεισμόπληκτους στη μοίρα τους, μόνοι να παλεύουν για τη νέα στέγη. Μια εφάπαξ ενίσχυση των 200 χιλιάδων δραχμών, που δόθηκε ανά οικογένεια, δεν έφτασε ούτε για "ζήτω". Παράλληλα, δεν εκπονήθηκε κανένα σοβαρό σχέδιο για την αναβάθμιση των περιοχών αυτών και για την ανοικοδόμησή τους με βάση σύγχρονα πρότυπα. Τέλος, λόγω έλλειψης πόρων και προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες, δεν έχουν κατεδαφιστεί κτίρια που έχουν κριθεί κατεδαφιστέα και έχουν εγκαταλειφθεί. Εκφράζονται φόβοι πως με επόμενο σεισμό θα σωριαστούν και ενδεχομένως θρηνήσουμε νέα θύματα.

• Πύργος: Στην Ηλεία 5,2 Ρίχτερ το Μάρτη του '93 οδηγούν περίπου 7.000 ανθρώπους στο δρόμο. Μέχρι και πριν μερικούς μήνες, σεισμόπληκτοι ζούσαν ακόμα μέσα σε λυόμενα. Πολλοί που νοικιάζουν σπίτι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα, κυρίως επειδή και πριν τους σεισμούς ζούσαν σε σπίτι που νοίκιαζαν. Η επιδότηση ενοικίου έχει σταματήσει. Επιπλέον, πριν τους σεισμούς, τα ενοίκια ήταν αρκετά χαμηλότερα, απ' ό,τι μετά τους σεισμούς. Η διαφορά που προέκυψε βαρύνει σε μεγάλο βαθμό τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Επιπλέον, πολλά ακούγονται για τους τρόπους με τους οποίους ορισμένοι "σεισμόπληκτοι" εξασφάλισαν δάνεια και επιχορηγήσεις για επισκευή ή ανοικοδόμηση κτιρίων. Χαριτολογώντας, κάποιοι μιλούν για "σωσμό" και όχι για σεισμό.
• Λευκάδα: Δυο σεισμοί 5,2 και 4,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, το Δεκέμβρη του '94, καταστρέφουν περίπου 30 σπίτια στο χωριό Καλαμίτσι,αλλά και στους γύρω οικισμούς. Η περίπτωση της Λευκάδας είναι ενδεικτική για το τι έχει συμβεί και σε άλλες περιοχές. Αποκατάσταση ζημιών έγινε. Αλλά δάνεια δεν πήραν μόνο πληγέντες, σύμφωνα με τα όσα έχουν καταγγελθεί κατά καιρούς. Ιστορίες για "ρεμούλες" αφθονούν. Και κάνουν λόγο για σπίτια που χωρίς να χρειάζονται αποκατάσταση, δανειοδοτήθηκαν, αφού οι ιδιοκτήτες έδωσαν το "κατιτίς" στους εγκρίνοντες το δάνειο. Τα δάνεια αυτά ονομάστηκαν και "προεκλογικά"...
• Καλαμάτα.Η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας και οι γύρω περιοχές το '86 δονούνται από 6,3 Ρίχτερ. Εκατοντάδες οικογένειες μένουν στο δρόμο. Δεκατρία χρόνια μετά και παρά τις προσπάθειες που έγιναν από τους εκάστοτε κυβερνητικούς παράγοντες, προκειμένου η πόλη "να μη δίνει εικόνα σεισμοπαθούς περιοχής", υπάρχουν ακόμα οικογένειες που διαβιούν σε λυόμενα. Λυόμενο φιλοξενεί και δημοτικό σχολείο της πόλης. Επιπλέον, η οικονομική δυσπραγία που πλήττει τα λαϊκά στρώματα καθιστά δύσκολη υπόθεση την αποπληρωμή των δανείων, που πάρθηκαν για επισκευές, αγορές ή ανοικοδομήσεις σπιτιών.