Σήμερα, Πέμπτη, το Σωματείο Εργαζομένων στα Ναυπηγεία Αυλίδας πραγματοποιεί ενημερωτική συγκέντρωση, στην οποία έχουν προσκληθεί εκπρόσωποι των κομμάτων, οι βουλευτές του νομού, ο νομάρχης και το Εργατικό Κέντρο. Το θέμα, όπως το προσδιορίζει το σωματείο, είναι: Ναυπηγεία Αυλίδας, διασφάλιση των όρων για τους εργαζόμενους και την επαναλειτουργία του ναυπηγείου. Δίνοντας εν συντομία το στίγμα των θέσεών του, το σωματείο σημειώνει ότι "για να σταματήσει η παράταση της ανεργίας, πρέπει να αποφασίσουμε και να παρέμβουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και πολιτικοί, γιατί η επαναλειτουργία του ναυπηγείου σκοντάφτει στη διστακτικότητα και υποχωρητικότητα του υπουργείου Ανάπτυξης και της ΕΤΒΑ". Ενόψει της εκδήλωσης, έχει σημασία να σημειώσουμε τα παρακάτω:

Πρώτο: Σήμερα συμπληρώνονται 150 μέρες που το τρίτο σε μέγεθος ναυπηγείο της χώρας, στο όνομα της ιδιωτικοποίησης, παραμένει κλειστό και οι 350 απασχολούμενοι σ' αυτό άνεργοι. Κυβέρνηση και διορισμένη διοίκηση της ΕΤΒΑ... μαδούν τη μαργαρίτα "θα το ανοίξουμε, δε θα το ανοίξουμε", στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ντόπιου εφοπλισμού, του ξένου κεφαλαίου, κατά πώς συμφέρει τη ναυπηγική βιομηχανία των ηγέτιδων δυνάμεων της ΕΕ. Ετσι, εκτός του ότι η κυβέρνηση παζαρεύει με τον φερόμενο ως πλειοδότη του διαγωνισμού πώλησης, εφοπλιστή Στ. Ηλία,απεμπολά σιγά σιγά, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις του εφοπλιστή, και τις ελάχιστες προϋποθέσεις των όρων του διαγωνισμού, πράγμα που καταγγέλθηκε σε συνέλευση των εργαζομένων. Ο δε "επενδυτής" έφτασε σε σημείο να απαιτεί "γην και ύδωρ" που η κυβέρνηση και η διοίκηση της ΕΤΒΑ του προσφέρουν ακόμα, αφού θα έπρεπε να είχε λήξει εδώ και καιρό το θέμα της εξαγοράς, αλλιώς να είχε κηρυχτεί έκπτωτος, με ευθύνη του αγοραστή. Για παράδειγμα, ζήτησε να του παραχωρηθεί ως ιδιόκτητη λωρίδα αιγιαλίτιδας ζώνης 120 στρεμμάτων, πέραν του ότι πιέζει για μερίδιο απ' την πίτα των κρατικών προμηθειών. Βέβαια, όταν και εφόσον "δεήσει" και υπογραφεί το συμβόλαιο μεταβίβασης του ναυπηγείου, τίποτα δεν αποκλείει μετά από λίγο να έχουμε μια ακόμα περίπτωση "Περατικού", πράγμα συνηθισμένο στην οικονομία της "ελεύθερης αγοράς" και των ιδιωτικοποιήσεων.

Δεύτερο: Οι θέσεις και απόψεις των κληθέντων κομμάτων, βουλευτών, Εργατικού Κέντρου και νομάρχη Εύβοιας είναι γνωστές. Ολοι - με εξαίρεση το ΚΚΕ και την ΕΣΑΚ - έχουν ταχθεί υπέρ της ιδιωτικοποίησης του ναυπηγείου. Εξάλλου, αυτοί οι ίδιοι ήταν που στήριζαν μέχρι την τελευταία στιγμή το προηγούμενο καθεστώς, όταν τα ναυπηγεία λίγο πριν τις εκλογές του 1989 είχαν παραχωρηθεί "δωρεάν" στον μεγαλοεφοπλιστή Α. Λελάκη,που έφυγε στις 13 Απρίλη 1999, φεσώνοντας το Ελληνικό Δημόσιο, τους Οργανισμούς και τους εργαζόμενους με δισεκατομμύρια δραχμές, ενώ ο ίδιος μέσα σε 10 χρόνια αποκόμισε τεράστια κέρδη (νόμιμα και μη). Και τότε μόνο το ΚΚΕ και η ΕΣΑΚ είχαν καταγγείλει την κατάσταση, προτείνοντας τον Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγικής Βιομηχανίας ως τη μόνη βιώσιμη και αναπτυξιακή πρόταση.

Τρίτο: Μεγάλες ευθύνες έχουν όλες οι φιλοκυβερνητικές διοικήσεις του σωματείου, που συντάχθηκαν πίσω από τις κυβερνητικές αποφάσεις, ανέχθηκαν την εργοδοτική ασυδοσία και δεν υπεράσπισαν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αλλά και με τη σημερινή εκδήλωση η φιλοκυβερνητική διοίκηση του σωματείου δε σκοπεύει σε έναν συντονισμό σε αγωνιστική κατεύθυνση, αλλά κινείται στην "πεπατημένη". Δηλαδή καμιά Ερώτηση στη Βουλή και καμιά παρέμβαση από τα κόμματα, άντε και μια επιστολή από το νομάρχη ή κάποιο τηλεφώνημα από τη συναινετική πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου σε κάποιο υπουργικό γραφείο. Τα προβλήματα όμως δε λύνονται έτσι, "από τα γραφεία".