Στο Μονοδένδρι, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά χωριά του Ζαγοριού φιλοξενείται η φωτογραφική έκθεση του γνωστού Ελληνοαμερικάνου φωτογράφου Κωνσταντίνου Μάνου. Οι φωτογραφίες είναι καρπός της περιήγησης του Κ. Μάνου στην Ελλάδα την περίοδο 1961-64. Με τη λιτή και αυστηρή «γραφή» του, αλλά συγχρόνως και με τρυφερότητα αποτύπωσε τους ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου. Πέρα από το εθνολογικό - ιστορικό ενδιαφέρον που απέκτησε το έργο του με την πάροδο του χρόνου και ιδιαίτερα μετά τις καταλυτικές αλλαγές που επέφερε η ανάπτυξη του τουρισμού, η ποιητική ικανότητα του φακού του Κ. Μάνου δημιούργησε εικόνες διαχρονικές, που αποπνέουν τη μοναδικότητα του τοπίου και των κατοίκων του. Η έκθεση, που είχε παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία το περασμένο φθινόπωρο στο Μουσείο Μπενάκη, διοργανώνεται από τη Ριζάρειο, σε συνεργασία με το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη και την «Apeiron photos». Στεγάζεται σ' ένα όμορφο αρχοντικό του περασμένου αιώνα, που η Ριζάρειος το μετέτρεψε σε πρότυπο «Κέντρο Συναθροίσεων και Εκθέσεων» και θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη.

• Φωτογραφίες που «περπατάνε στα παρατημένα χωράφια» και «διαβαίνουν τα κλεισμένα μονοπάτια». Εικόνες, που «μάταια προσπαθούν να ξεδιψάσουν από τη δροσιά του τόπου, γιατί οι βρύσες είναι ξεραμένες, οι γούρνες βουβές και τα αυλάκια στεγνά». Ο λόγος για την έκθεση φωτογραφίας του Ηλία Γ. Προβόπουλου με τίτλο «Μεγάλη Κάψη: Γενέθλιος Τόπος - Διαρκής Μνήμη», η οποία εγκαινιάζεται σήμερα (8μμ), στη Μεγάλη Κάψη Τυμφρηστού. Οι 300 φωτογραφίες που την απαρτίζουν θα εκτεθούν στην αίθουσα του νέου κοινοτικού γραφείου, στο Πάρκο Καλαντζή, μέχρι τη λήξη της έκθεσης (28/8). Στόχος της έκθεσης είναι η προβολή και ο σχολιασμός της πορείας ενός τόπου, που οδηγείται βιαστικά στη λήθη. Οι φωτογραφίες ακούνε τη σιωπή, αισθάνονται την απουσία και μυρίζουν αναδρομικά τον ιδρώτα των προγόνων που σε κάποια αχρονολόγητη στιγμή ημέρεψαν τον τόπο και πορεύτηκαν μαζί. Είναι τα «φωτοαντίγραφα» των μικρών πατρίδων όλων των συνελλήνων, είναι οι «ψίθυροι» της ζωής τους, μα και ο θρίαμβος της απουσίας και οι κούφιες κραυγές ενός αποδομημένου χώρου.