Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η υγεία είναι κατ' εξοχήν ταξικό ζήτημα. Μπορούμε να πούμε ότι, στα πλαίσια του καπιταλισμού, η ανάπτυξη του δημόσιου τομέα της υγείας ήταν από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργαζομένων. Με την έννοια ότι ήταν αρκετά προωθημένη ως κατάκτηση, μέσα σ' αυτό το αντιδραστικό σύστημα. Επίσης, στον τομέα αυτόν έχει συντελεστεί τεράστια πρόοδος μέσω της επιστημονικοτεχνικής εξέλιξης.

Αποτέλεσμα αυτής της προόδου είναι να αυξηθεί ο μέσος όρος και η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα έγκαιρης διάγνωσης και πρόληψης, θεραπείας ακόμη και δύσκολων ασθενειών. Ολα αυτά οδηγούν στην αύξηση της ζήτησης για υπηρεσίες υγείας, γεγονός που καθιστά σήμερα τον τομέα αυτό ιδιαίτερα κερδοφόρο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η θέση μας δεν μπορεί να είναι άλλη, παρά μόνο η δημιουργία ενός σύγχρονου κρατικού συστήματος υγείας, που θα παρέχει δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους εργαζόμενους, στους ανέργους, στους αλλοδαπούς εργάτες, στους αγρότες, στους αυτοαπασχολούμενους και σε όλες τις βαθμίδες υγείας, πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας, τριτοβάθμιας, που θα προστατεύει τη δημόσια υγεία, με μέτρα πρόληψης και με εξασφάλιση ανάλογων υπηρεσιών στους χώρους εργασίας, κατοικίας και στους χώρους εκπαίδευσης.

Προϋπόθεση για να υπάρξει δημόσια, δωρεάν υγεία, είναι η κατάργηση της ιδιωτικής δράσης και όχι η συνύπαρξη. Η συνύπαρξη, ελεγχόμενη ή μη, οδηγεί στο να υπάρχει πάντα ένας συρρικνωμένος, υποβαθμισμένος δημόσιος τομέας υγείας για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και ένας ιδιωτικός, εύρωστος, που απομυζά το δημόσιο τομέα. Διότι σήμερα η δράση του ιδιωτικού τομέα δεν περιορίζεται όπως 20 χρόνια πριν σ' ένα μικρό ιδιωτικό ιατρείο και σε μερικές ιδιωτικές κλινικές. Τώρα ο ιδιωτικός τομέας άνθισε, διογκώθηκε, απλώθηκε παντού και δημιουργήθηκαν επιχειρηματικοί όμιλοι.

Γι' αυτό απαιτείται η κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της υγείας και, ταυτόχρονα, η ανάπτυξη κρατικής βιομηχανίας φαρμάκου, ιατρικής και βιοϊατρικής τεχνολογίας.

Μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, η πάλη για τέτοια προωθημένα αιτήματα είναι, αφ' ενός μεν, αντικειμενική ανάγκη, αφ' ετέρου δε, υπάρχει πρόσφορο έδαφος στο λαό για την αποδοχή τους στο συγκεκριμένο τομέα. Σήμερα, οι λαϊκές μάζες στον τομέα της υγείας είναι πιο ευαισθητοποιημένες και πιο απαιτητικές, άρα υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες για να ξεσηκωθούν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης σ' αυτόν τον τομέα. Επίσης, το ΚΚΕ πιστεύει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα κρατικό γενικευμένο σύστημα πρόληψης και προστασίας της δημόσιας υγείας, με τη λήψη μέτρων για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς, κατοικίας και εκπαίδευσης, που θα παρέχεται από υπηρεσίες του δημόσιου συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και από γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό μόνιμης, αποκλειστικής απασχόλησης και με καλές αμοιβές.

Οι θέσεις αυτές του ΚΚΕ για τον τομέα της υγείας και για το ρόλο που διαδραματίζει ο γιατρός και η νοσηλεύτρια είναι τέτοιες που βοηθάνε τη δημιουργία ευρύτατων συμμαχιών και συσπειρώσεων και όχι μόνο των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας. Είναι ένα σοβαρό μέτωπο πάλης, ταξικό και προωθημένο πολιτικά. Γιατί, για να εφαρμοστούν οι παραπάνω θέσεις και προτάσεις που ικανοποιούν τα λαϊκά συμφέροντα, προβάλλεται το ερώτημα ποιος θα τις εφαρμόσει, δηλαδή, το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας.