Πώς φτάσαμε στο Δεκέμβρη του '44; Απλά πράγματα: «Τον Μάρτιο του 1944 το ΕΑΜ δημιούργησε την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (...) Πράγμα που συνιστούσε άμεση πρόκληση προς την εξόριστη κυβέρνηση (...) Η κυβέρνηση Παπανδρέου επέστρεψε στην απελευθερωμένη Αθήνα τον Οκτώβριο του 1944 με τη συνοδεία ενός μικρού βρετανικού εκστρατευτικού σώματος (...) Το κύριο πρόβλημα ήταν ο αφοπλισμός των αντάρτικων ομάδων (...) Το ΕΑΜ οργάνωσε μια μαζική διαδήλωση στην Αθήνα. Η αστυνομία εξαπέλυσε απρόκλητα πυρ εναντίον της, αφήνοντας νεκρούς περίπου δεκαπέντε διαδηλωτές και διαδηλώτριες. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν τότε στα αστυνομικά τμήματα και ακολούθησαν λυσσαλέες οδομαχίες σε όλη την Αθήνα μεταξύ των μονάδων του ΕΛΑΣ και των κυβερνητικών και βρετανικών δυνάμεων. Στο τέλος επικράτησαν οι βρετανικές δυνάμεις» (τα αποσπάσματα από τη σελίδα 56 του τόμου για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που υπογράφει η κ. Κουλούρη για λογαριασμό του ιδρύματος Σόρος και των υπολοίπων που χρηματοδοτούν το ξαναγράψιμο μιας ενιαίας Ιστορίας των Βαλκανίων έτσι που να έχουν τον ένα και τον αυτό πολτό στα μυαλά τους όλα τα παιδιά της περιοχής που δε γνώρισαν από κοντά τους κομμουνιστές).

Και τι ήταν αυτοί οι κομμουνιστές που ζούσαν στα Βαλκάνια; Ενδιαφέρον το απόσπασμα στη σελίδα 106 του ίδιου βιβλίου υπό τον τίτλο «Εγκλήματα των ανταρτών»: «Οι Ουστάσι (...) είχαν πολεμήσει από την αρχή στη γερμανική πλευρά. Τώρα, μετά την κομμουνιστική νίκη του Τίτο, έπρεπε να οδηγηθούν στη σφαγή, κυριολεκτικά να σφαχτούν (...) Αντρες, γυναίκες, παιδιά και μωρά που τα κρατούσανε στα χέρια, όλοι πεθαμένοι της πείνας, προχωρούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους του Τίτο, που ήταν καβάλα σε μικρόσωμα άλογα και κρατούσαν εκείνα τα διαβόητα κοζάκικα μαστίγια που έχουν στην άκρη τους μολύβι, τις ναγκάικες, με τις οποίες μπορείς να ξεσκίσεις το πρόσωπο ενός ανθρώπου μ' ένα χτύπημα. Τα χρησιμοποιούσαν ελεύθερα».

Συμπέρασμα: Μόνιμα προβλήματα αυτοί οι «αιμοδιψείς» κομμουνιστές. Στην Ελλάδα προκάλεσαν την εξόριστη κυβέρνηση κι ευτυχώς βρέθηκαν οι Βρετανοί και τους νίκησαν. Στη Γιουγκοσλαβία δυστυχώς πρόλαβαν κι έσφαξαν τους πτωχούς και πεινασμένους που είχαν κάνει το λάθος να πολεμήσουν με την πλευρά των Γερμανών.

Ε, γι' αυτό το βιβλίο κλαίει στην κυριακάτικη «Αυγή» ο Νίκος Φίλης: «Ενα άλλο βιβλίο Ιστορίας που απευθυνόταν στους εκπαιδευτικούς και είχε γραφεί σε συνεργασία με ιστορικούς απ' όλες τις βαλκανικές χώρες δεν είχε την "τύχη" να "διορθωθεί", αλλά αποσύρεται», γράφει. Και θα απορεί μετά αν τον χαρακτηρίσει κανείς ...δικό τους άνθρωπο τον αθώο!