Δεν μπορεί να μην ξεκινήσουμε από τον Γιώργο Αρβανίτη. Τον Ελληνα διευθυντή φωτογραφίας, που μετά από τη μακρόχρονη δημιουργική παρουσία του στον ελληνικό κινηματογράφο, κάνει, πια σήμερα, διεθνή καριέρα. Η φωτογραφία του, και στη συγκεκριμένη ταινία, είναι καθοριστική. Γιατί, με την άψογη εικαστική της, την πολύ μαλακή κίνηση της μηχανής, το «θολό» τοπίο, την έλλειψη σκληρού κοντράστ, διευκολύνει τον νεαρό Βρετανό σκηνοθέτη (27 χρόνων), να μιλήσει ...ποιητικά! Να καταδείξει την πραγματικότητα με άκρως καλαίσθητες και κατανοητές εικόνες!

Η ταινία είναι μια τοιχογραφία μιας μικρής επαρχιακής πόλης της Αγγλίας. Μια μικρή τοιχογραφία προσώπων και καταστάσεων. Σε πρώτο πλάνο, βέβαια, είναι μια ομάδα νέων ανθρώπων. Μια απελπισμένη ομάδα. Η οποία, μέσα στην απελπισία της και στην έλλειψη διεξόδων, γίνεται βίαιη και καταστροφική.

Στο φόντο αυτής της ομάδας υπάρχουν όλες οι συνισταμένες της μικρής κοινωνίας: ντόπιοι αστοί και μικροαστοί, μετανάστες, αριστοκράτες, κακοποιοί, εργάτες, απλοί άνθρωποι... Σχεδόν όλα τα στρώματα της τοπικής κοινωνίας. Το οποία στρώματα, είναι αυτά που γέννησαν και αναθρέφουν αυτά τα παιδιά. Οι κάτοικοι της μικρής βρετανικής αυτής πόλης απορροφημένοι με τα «δικά» τους, δε βλέπουν πού οδηγεί αυτή η έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα σε αυτούς και τους νέους, αλλά και αναμεταξύ τους. Στο βάθος αυτοί είναι οι συνεργοί. Οι ηθικοί αυτουργοί.

Ταινία ευγενική. Ταινία χαμηλών τόνων. Αν, δε, σας κουράσουν οι αργοί ρυθμοί της μπορεί να σας ανακουφίσει στο τέλος. Γιατί μιλάει με αγάπη για τους ανθρώπους. Γιατί δεν αναζητάει το εύκολο.

Παίζουν: Ντάνι Ντάγιερ, Λέσλι Μάνβιλ, Νταν Σπένσερ, Ρίαν Γουίνσλεϊ, Τσαρλς Μνιν.