Associated Press |
«ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ», είναι ο τίτλος της έκτακτης έκδοσης της εφημερίδας, στις 3 Ιουνίου του 1945, της οποίας και παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Σεμνό και επιβλητικό τελέστηκε σήμερα μνημόσυνο για τη μνήμη των συντρόφων μας που πέθαναν ή κάηκαν ζωντανοί στα διάφορα κάτεργα της Γερμανίας. Το μνημόσυνο αυτό οργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Καταδίκων του Dachau». Στη συνέχεια, παρατίθεται ο λόγος του προέδρου του Συνδέσμου όπου, μεταξύ άλλων, τονίζεται: «Γυρίζοντας από την πατρίδα θα λείπουν πολλοί. Δε θα είναι όμως απόντες. Μια βροντερή φωνή θα αντηχεί: Επεσαν για την πατρίδα. Επεσαν θύματα για το μεγάλο ιδανικό της ανθρωπότητας: την Ελευθερία».
Στα απομεινάρια αυτά στα σκουπίδια της μούχλας και της σαπίλας της κοινωνίας, φωτιά απ' τη μια μεριά ως την άλλη. Και προ παντός, ύστερα απ' αυτό έτοιμοι για το νέο αγώνα για κοινωνική τάξη, μια κοινωνική δικαιοσύνη και ισορροπία, για την ανακούφιση του εργάτη, του φτωχού, και του πεινασμένου, του άστεγου και του αρρώστου, του αγρότη και του υπαλλήλου, της γυναίκας (...)Ολοι ενωμένοι για τον αγώνα που θα δημιουργήσει τη νέα κοινωνία».
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να κάνουμε στη στήλη «Τα νέα μας απ' το στρατόπεδο»: «Οι Ισπανοί πολιτικοί κατάδικοι, φεύγοντας για την πατρίδα των άφησαν συγκινητικό γράμμα που περιέχει τον πόνο για τον φασισμό που διοικεί ακόμα την Πατρίδα των. Οι Γάλλοι έφυγαν όλοι για την πατρίδα τους. Την Κυριακή έφυγαν για την Ιταλία 1.000 περίπου Ιταλοί. Σε λίγες μέρες φεύγουν κι άλλοι». Σε άλλο φύλλο στην ίδια στήλη περιγράφεται η κατάσταση που βρέθηκε το στρατόπεδο: «35.000 άνθρωποι που αγωνιζόντουσαν κάτω από το ναζιστικό ζυγό. Ανδρες που πέθαιναν καθημερινώς και ήσαν πεινασμένοι και εξαντλημένοι». Σε άλλο σημείο επισημαίνεται πως «εντός δύο εβδομάδων θα αδειάσει το κέντρον και θα μείνει έρημο μαρτυρώντας το σύστημα (...) των απαίσιων Γερμανών». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, η στήλη «Ραδιοφωνικαί ειδήσεις από όλο τον κόσμο», όπου παρουσιάζει ειδήσεις, γεγονότα από τις διεθνείς εξελίξεις και δηλώσεις και δραστηριότητες του Στάλιν, του Ρούσβελτ και του Τρούμαν.
Στο δράμα των Εβραίων και τη ναζιστική κτηνωδία εις βάρος τους αναφέρεται η εφημερίδα σε άλλο φύλλο της και τονίζει: «Γυρίζοντας στη μητέρα Ελλάδα ύστερα από τα ανήκουστα βασανιστήρια που υποφέραμε στα γερμανικά κάτεργα, έχουμε να διηγηθούμε και να εξιστορήσουμε τόσο τραγικές και απίστευτες, σχεδόν, τραγωδίες που ζήσαμε, ώστε πολλοί άνθρωποι θα δυσκολευτούν να τις πιστέψουν. Μα ό,τι και αν αφηγηθούμε για τους εαυτούς μας και τους συντρόφους μας, δεν μπορεί να συγκριθεί με το δράμα των Εβραίων.
Τα μαρτύρια, τα ηθικά και σωματικά βασανιστήρια των Γερμανών εις βάρος μας, η τραγική κατάντια στην οποία μάς είχαν υποχρεώσει να φυτοζωούμε και να αργοπεθαίνουμε, η τρομοκρατία, η πείνα, το ξύλο, οι κρεμάλες, όλα αυτά τα μέσα του γερμανικού πολιτισμού για τη νέα τάξη πραγμάτων, αντιπροσωπεύουν σταγόνα στον ωκεανό των γερμανικών κακουργημάτων μπροστά στο εβραϊκό δράμα. Εκατομμύρια Εβραίων πλήρωσαν με τη ζωή του τη Χιτλερική πανούκλα (...) Εκατομμύρια αθώων υπάρξεων κάηκαν ζωντανοί από τα γερμανικά κτήνη στα διάφορα κρεματόρια, μόνο γιατί ήταν Εβραίοι. Πώς μπορεί να ονομάσει κανείς το έγκλημα αυτό. Δεν υπάρχει καμία λέξη σε καμία γλώσσα της γης (...) Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψει κανείς αυτό το έγκλημα».
Ενα πολύ χαρακτηριστικό «ρεπορτάζ» είναι αυτό με τίτλο: «Εξετελέσθη ο κακούργος εγκληματίας των ταγμάτων ασφαλείας Boetcher». Και γράφει: «Μας πληροφορούν από το Aygsburg, ότι προ ημερών εξετελέσθη δι' αγχόνης ο περίφημος fuhrer Boeycher γνωστότατος στους αιχμαλώτους του Νταχάου. Ως γνωστόν ο εγκληματίας αυτός συνελήφθη από μερικούς αιχμαλώτους ημέρες μετά την απελευθέρωσίν μας, 30 χιλιόμετρα ανατολικά του Μονάχου. Πολιτικά ντυμένος πάνω σε ποδήλατο. Του φόρεσαν ρούχα κατάδικου και του κάναν την περίφημη γραμμή στο κεφάλι. Εμίλησε από τον εξώστη της διοικήσεως και είπε, ενώ προηγουμένως έριξε μια άγρια ματιά στις συμμαχικές σημαίες που κυμάτιζαν απέναντι: "Είμαι ένας σκύλος, οδήγησα στο θάνατο χιλιάδες κατάδικους". Ομολόγησε επίσης ότι διέταξε τον θάνατο 290 Ρώσων αξιωματικών και έβαλε πολλούς αμερικάνους στο κρεματόριο και ότι με τα ίδια του τα χέρια σκότωσε χιλιάδες κατάδικους και εδηλητηρίασε ολόκληρες ομάδες γυναικών και παιδιών(...) Η θέλησίς του ήταν νόμος. Απαίσιος στη μορφή ήταν από τους πιο πιστούς οπαδούς του ναζιστικού κόμματος. Πίστευε απόλυτα στη νίκη των γερμανικών όπλων κι όμως εδίστασε να αυτοκτονήσει προτού συλληφθεί».
Επίσης, ενδιαφέρον είναι πώς παρουσιάζεται η είδηση για τη σύλληψη του Χίμλερ: «Συνελήφθη κοντά στη Βρέμη, με πολιτική ενδυμασία ο Χίμλερ. Κατά τη διάρκεια της ανακρίσεώς του κατάπιε ένα μαύρο χάπι το οποίο τον οδήγησε εις τον θάνατον παρά την προσπάθεια των αρχών να τον διασώσουν». Λίγο παρακάτω σημειώνεται: «Ο Αρχ. του 3ου Ράιχ πολλές φορές διεκήρυξε ότι θα βασιλεύσει χίλια χρόνια, δηλαδή το σύστημά του και η Γερμανία, δε βασίλευσε όμως παρά μόνο 4.480 μέρες».
Για το τέλος αυτής της μικρής παρουσίασης ενός μέρους της προσπάθειας ενημέρωσης των κρατουμένων στο κολαστήριο του Νταχάου, θα παραθέσουμε τους πρώτους στίχους απ' το ποίημα «Οδηγητής» του Κώστα Βάρναλη. «Δεν είμ' εγώ σπορά της τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ 'μαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής». Οι ίδιοι οι κρατούμενοι, άλλωστε, είχαν δημοσιεύσει το ποίημα αυτό σ' ένα απ' τα φύλλα τους...