Συνεπώς, αν το τμήμα ερευνών δεν αντισταθμίζει το κόστος λειτουργίας του από τις εφαρμογές των καινοτομιών του, η λειτουργία του είναι ασύμφορη. Σαν εναλλακτική λύση πολλές μεγάλες επιχειρήσεις συνεργάζονται με πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα που θεωρούν αξιόπιστα και τους αναθέτουν τη μελέτη ερευνητικών προβλημάτων.
Αντίστοιχα, η λειτουργία των πανεπιστημίων διευκολύνεται από τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, επειδή δημιουργούνται δυνατότητες για απόκτηση σύγχρονου εξοπλισμού, για υποτροφίες σε μεταπτυχιακούς, κυρίως, φοιτητές που εμπλέκονται στις έρευνες κ.ά. Αυτή η συνεργασία φέρνει σε επαφή την εκπαιδευτική διαδικασία και την παραγωγή».
(Τεχνολογία, για τους μαθητές της Β΄ Γυμνασίου, σελ. 99)
Οι μαθητές καλούνται να αποδεχτούν τη χρησιμοποίηση των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων ως παραμάγαζων των επιχειρήσεων, με τα επιχειρήματα αφενός ότι αν οι ίδιες κάνουν την έρευνα, τότε οι καταναλωτές θα πληρώνουν ακριβότερα τα προϊόντα και αφετέρου ότι βοηθούνται τα πανεπιστήμια από τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων.
Κουβέντα δε γίνεται για τις επιπτώσεις της εξάρτησης της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων από τις επιχειρήσεις, που εδώ εμφανίζονται σαν ευεργέτες. Οι μαθητές μαθαίνουν μόνο το τι είναι καλό για την επιχείρηση. Δεν αναφέρεται ότι η έρευνα για λογαριασμό των επιχειρήσεων στόχο έχει να εξασφαλίζει τα κέρδη των μονοπωλίων αντί για την κοινωνική ευημερία, ή ότι γίνεται επιλεκτική χρηματοδότηση των ειδικοτήτων εκείνων που μπορούν να προσφέρουν άμεσα οφέλη και κέρδη στην αγορά, με τις υπόλοιπες να φυτοζωούν. Κουβέντα για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας λειτουργίας των πανεπιστημίων, που ακυρώνει ουσιαστικά το ερευνητικό τους έργο, σπρώχνοντάς τα να εξασφαλίζουν μελέτες για προϊόντα των επιχειρήσεων και να ντύνουν με επιστημονικό μανδύα δήθεν μελέτες για το ακίνδυνο των μεταλλαγμένων, την ανάγκη για σύνταξη στα 70 και άλλα...