«Κάθε ΑΕΙ, στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού του, για την επίτευξη της αποστολής και των ειδικότερων στόχων του συντάσσει τετραετές ακαδημαϊκό - αναπτυξιακό πρόγραμμα», ορίζεται στο νομοσχέδιο. Αυτό είναι κάτι σαν τα αναπτυξιακά προγράμματα των επιχειρήσεων και θα υποβάλλεται στο υπουργείο για κοινή συμφωνία.

Το νομοσχέδιο ορίζει ότι μέσα στα τετραετή προγράμματα, τα ιδρύματα πρέπει να αναφέρονται «στον προγραμματισμό της χρηματοδότησης από άλλες πηγές, εκτός του κρατικού προϋπολογισμού». Οπου φυσικά, «άλλες πηγές» δεν μπορεί παρά να σημαίνει: Επιχειρήσεις, δίδακτρα κ.ο.κ.

Παράλληλα, πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι μέσα από αυτόν τον τετραετή προγραμματισμό θα περνούν και οι απαιτούμενες κάθε φορά αναδιαρθρώσεις και θα ελέγχεται ο βαθμός υλοποίησής τους. Εξάλλου, το νομοσχέδιο λέει ότι για την έγκριση από το υπουργείο του τετραετούς προγράμματος κάθε ΑΕΙ, θα «λαμβάνεται υπόψη, ιδίως, η συμμόρφωση προς τα αποτελέσματα της διαδικασίας αξιολόγησης».

Ετσι, δείχνει ότι το υπουργείο θα «εκβιάζει» τα ιδρύματα να προσαρμοστούν στις αναδιαρθρώσεις και όταν δε συμμορφώνονται θα τα οδηγεί σε οικονομικό στραγγαλισμό, αφού παρακάτω ορίζεται: «Εάν με ευθύνη του ΑΕΙ, δεν υπάρξει τετραετές ακαδημαϊκό - αναπτυξιακό πρόγραμμα, αναστέλλεται κάθε κρατική χρηματοδότηση προς το ΑΕΙ, με εξαίρεση τους πόρους για τη μισθοδοσία (...) προσωπικού, για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών και για τη φοιτητική μέριμνα». Δηλαδή, όποια ΑΕΙ δε συμμορφώνονται, θα αρκούνται στα ψίχουλα των λειτουργικών δαπανών, τα οποία σήμερα δε φτάνουν ούτε για τα χαρτιά των φωτοτυπικών!

Φαίνεται έτσι ότι η κρατική χρηματοδότηση δε θα κατευθύνεται εξίσου σε όλα τα ιδρύματα, αλλά θα δημιουργηθεί μια διαφοροποίηση στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων ανάλογα με... τις επιδόσεις τους στη σκακιέρα των αναδιαρθρώσεων.

Για να εξυπηρετηθεί αυτού του τύπου η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων, ενισχύεται η θέση του «Γραμματέα του ΑΕΙ» για τον «αποτελεσματικότερο συντονισμό και διεύθυνση του έργου των οικονομικών και διοικητικών υπηρεσιών του ΑΕΙ». Πρακτικά, η διεύθυνση των οικονομικών και διοικητικών υποθέσεων μιας τεράστιας επιχείρησης, όπως οραματίζονται να είναι ένα ΑΕΙ, απαιτεί έναν μάνατζερ, που θα έχει στόχο την «παροχή υπηρεσιών» με το χαμηλότερο δυνατό κόστος και την απόκτηση για το ίδρυμα του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους! Γι' αυτό δημιουργούν αυτή τη θέση του γραμματέα.