Πέρα από τις διακηρύξεις για ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών μέσα στα ιδρύματα, με το νομοσχέδιο ορίζεται ότι το άσυλο κατοχυρώνει το δικαίωμα «στη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας των ΑΕΙ», αφήνοντας έτσι το περιθώριο να θεωρηθεί κατάλυση του ασύλου οποιαδήποτε κινητοποίηση μέσα στις σχολές γίνεται π.χ. σε ώρα μαθήματος, σε διοικητικές υπηρεσίες, σε ερευνητικό εργαστήριο κ.ο.κ.

Η Σύγκλητος ή η Συνέλευση του ΤΕΙ θα καθορίζουν ποιοι χώροι σε κάθε ίδρυμα καλύπτονται από το ακαδημαϊκό άσυλο. Μέχρι τώρα, το άσυλο κάλυπτε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους των ιδρυμάτων, ενώ η νέα διάταξη ανοίγει το δρόμο για να τεθούν κάποιοι χώροι εκτός ασύλου.

Αρμόδιο όργανο για να αποφασίζει την άρση του ασύλου και να δίνει άδεια επέμβασης δημόσιας δύναμης είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο των πανεπιστημίων (αντίστοιχα το Συμβούλιο για τα ΤΕΙ) που μπορεί να αποφασίζει με απλή πλειοψηφία. Στο Πρυτανικό Συμβούλιο συμμετέχουν μόνιμα ο πρύτανης, οι αντιπρυτάνεις, ένας εκπρόσωπος των φοιτητών και ο προϊστάμενος της Γραμματείας του πανεπιστημίου (που με το παρόν νομοσχέδιο μετατρέπεται σε... μάνατζερ). Μέχρι τώρα, αρμόδιο όργανο ήταν η Επιτροπή Ασύλου (όπου συμμετείχε ο πρύτανης, ένας πανεπιστημιακός κι ένας φοιτητής) και αποφάσιζε με ομοφωνία, ενώ αν δεν μπορούσε να συγκληθεί ή να αποφασίσει αυτό το όργανο, η αρμοδιότητα περνούσε στη Σύγκλητο, που είναι το ανώτατο όργανο του πανεπιστημίου.

Είναι φανερό ότι η μεταφορά της αρμοδιότητας στο Πρυτανικό Συμβούλιο καθιστά πιο ελαστικό το νομοθετικό πλαίσιο και πιο εύκολη την άρση του ασύλου, γεγονός που, σε συνδυασμό με τις παραπάνω αντιδραστικές διατάξεις για τον ορισμό του, αποδεικνύει πως γίνονται βήματα προς πιο αντιδραστική κατεύθυνση.