«Στόχος μας είναι να αναβαθμίσουμε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Να το καταστήσουμε πραγματικά αυτοδιοικούμενο. Τα πτυχία που παρέχει να αποκτήσουν κύρος. Οι πτυχιούχοι μας να μπορούν να διεκδικήσουν το μέλλον τους και θέσεις εργασίας με ίσους όρους έναντι των Ευρωπαίων συναδέλφων τους». (Κ. Καραμανλής για το νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ).

Δεν είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός κάνει το άσπρο μαύρο και λανσάρει βαθιά αντιδραστικές πολιτικές με φιλολαϊκό μανδύα, επιχειρώντας να πείσει ότι τάχα οι αλλαγές είναι για «το καλό όλων», ακριβώς για να αποκρύψει ότι είναι προς όφελος της μακροημέρευσης της άρχουσας τάξης και της αειφόρου κερδοφορίας της. Την ίδια ακριβώς μέθοδο, της πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, της επιστράτευσης τερατωδών ψεμάτων, χρησιμοποίησαν κατά κόρον και οι «πράσινοι» προκάτοχοί του, προκειμένου να δημιουργήσουν αμφιβολία και σύγχυση στα λαϊκά στρώματα για τις προωθούμενες αντεργατικές ανατροπές, να αποτρέψουν τη συμμετοχή τους στους αγώνες για την απόκρουση και ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής. (Παρενθετικά, αξίζει να θυμηθεί κανείς τα όσα τερατώδη είχαν ειπωθεί για να δικαιολογήσουν τη «μετοχοποίηση» του ΟΤΕ: Τι «καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες» είχαν υποσχεθεί, τι «ωφελημένους καταναλωτές» είχαν ανακαλύψει, τι «ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα» του οργανισμού είχαν ορκιστεί... Δώδεκα χρόνια μετά ο ΟΤΕ πουλιέται εξ ολοκλήρου σε ξένα μονοπώλια).

Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο επιχειρεί και ο Κ. Καραμανλής: Η υποταγή των Πανεπιστημίων στους νόμους της αγοράς προωθείται στο όνομα «της αναβάθμισης του Δημόσιου Πανεπιστημίου»!

Πραγματικά, δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στους παραπάνω πρωθυπουργικούς ισχυρισμούς, που εντυπωσιάζουν απλά και μόνο γιατί σε τόσες λίγες γραμμές λέγονται τόσα πολλά ψέματα.

- Ψέμα πρώτον. «Στόχος μας η αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου». Ο απόλυτος βιασμός της πραγματικότητας. Η αλήθεια, που γίνεται αντιληπτή και από τον πλέον ανυποψίαστο, είναι ότι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχει μπει στο απόσπασμα και με το νόμο - πλαίσιο δίνεται η χαριστική βολή. Αν, πράγματι, η γαλάζια διακυβέρνηση ενδιαφερόταν για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, δε θα αναγόρευε ως βασικό στόχο της αναθεώρησης του Συντάγματος την αλλαγή του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ. Αν επιδίωκε την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων, δε θα πετσόκοβε την κρατική επιχορήγηση, καταδικάζοντάς τα σε χρόνια υποχρηματοδότηση, ώστε να εξαναγκαστούν να αναζητήσουν χρηματοδότηση στις επιχειρήσεις είτε να λειτουργήσουν τα ίδια σαν επιχειρήσεις, μεταφέροντας το κόστος λειτουργίας στις πλάτες των φοιτητών και των γονιών τους. Αλήθεια, γιατί ο Κ. Καραμανλής δεν είπε κουβέντα για αύξηση δαπανών στα Πανεπιστήμια; Μάλλον ήταν περιττό, αφού ο προϋπολογισμός του 2007 προβλέπει μείωσή τους ως ποσοστό του ΑΕΠ κοντά στο 3,5%.

- Ψέμα δεύτερον: «Ενθαρρύνεται η αυτοδιοίκηση και η αυτοτέλεια». Τα τετραετή συμβόλαια που θα υπογράφουν τα Πανεπιστήμια με το υπουργείο ανοίγουν άλλο δρόμο. Οι επιχειρήσεις θα υπαγορεύουν και η κυβέρνηση θα ορίζει μέχρι λεπτομέρειας το ίδιο το περιεχόμενο των σπουδών και της έρευνας. Για να γίνει πιο «πειστική», η κυβέρνηση φρόντισε να συμπεριλάβει στο νόμο - πλαίσιο τον ωμό εκβιασμό της «αναστολής κάθε κρατικής χρηματοδότησης» για όποια ΑΕΙ δε συμμορφωθούν με υποδείξεις. Τετραετή συμβόλαια, εσωτερικοί κανονισμοί και «μάνατζερ» αποτελούν βασικά εργαλεία ώστε τα Πανεπιστήμια να λειτουργούν σε όφελος των επιχειρήσεων ως ερευνητικά - επιστημονικά ιδρύματα και με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια», δηλαδή σαν επιχειρήσεις. Ισως γι' αυτό ο Κ. Καραμανλής στη συνάντησή του με τους πρυτάνεις το περασμένο καλοκαίρι τους είχε ρωτήσει αν θέλουν τη μετατροπή των Πανεπιστημίων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου...

- Ψέμα τρίτον: «Αναδεικνύεται ο κοινωνικός ρόλος του Δημόσιου Πανεπιστημίου». Πώς; Με «ανταποδοτικές υποτροφίες στους φοιτητές», με «άτοκα δάνεια σε επιμελείς φοιτητές». Η ειρωνεία είναι ότι οι κυβερνώντες δεν αντιλαμβάνονται πως αυτά τα μέτρα που προβάλλουν ως απόδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας τους αποτελούν την πιο χειροπιαστή απόδειξη του οριστικού «τέλους» της δωρεάν Παιδείας. Γιατί αν υπήρχε δωρεάν Παιδεία, δε θα υπήρχε λόγος για υποτροφίες και δάνεια... Θα αρκούσαν η δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές, οι φοιτητικές εστίες και η φτηνή στέγη, τα δωρεάν συγγράμματα κ.ο.κ. Οι υποτροφίες και τα δάνεια είναι το άλλοθι για την ένταση των ταξικών φραγμών.

- Ψέμα τέταρτον: «Τα Πανεπιστήμια και τα πτυχία θα αποκτήσουν κύρος». Καμία τέτοια φιλοδοξία δεν έχει στα αλήθεια μια κυβέρνηση που έχει αποδεχτεί την εξομοίωση των πτυχίων των Πανεπιστημίων με αυτά των τριετούς φοίτησης (διακήρυξη της Μπολόνια) ή των ιδιωτικών παραμάγαζων που έχουν βαφτιστεί πανεπιστήμια. Κανένα κύρος δεν έχουν Πανεπιστήμια που παρέχουν τυποποιημένη μόρφωση - κατάρτιση, δεν αναπτύσσουν την έρευνα, την ολόπλευρη γνώση κ.ο.κ. Ενδεχομένως να αποκτήσουν κύρος μόνο όσα έχουν ενταχθεί στα προγράμματα ανάδειξης στελεχών των μονοπωλίων και της άρχουσας τάξης, δηλαδή ελάχιστα, ενώ τα περισσότερα θα βουλιάζουν στη μιζέρια και την απαξίωση. Οσο για τις θέσεις εργασίες που θα προσφέρουν, είναι γνωστό ότι η αγορά «παράγει» πλέον ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, θέσεις μερικής απασχόλησης, ανασφάλιστη εργασία κ.ο.κ. Και δεν μπορεί να καταργήσει την ανεργία. Ακόμη ούτε με ημιαπασχόληση, για την οποία προορίζονται οι απόφοιτοι τέτοιων Πανεπιστημίων. Γιατί τις θέσεις εργασίας δεν τις δημιουργούν ούτε τις καταργούν οι σχολές, αλλά οι επιχειρήσεις.

- Ψέμα πέμπτον: «Το ακαδημαϊκό άσυλο δεν καταργείται. Αντιθέτως διασφαλίζεται η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών που σήμερα παραβιάζεται από την ανεξέλεγκτη βία». Παρά τη μετακύληση των - τυπικών - αποφάσεων στα Πανεπιστήμια, το πνεύμα, αλλά και το γράμμα του νόμου δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις: Το άσυλο καταργείται - ποινικοποιούνται η πολιτική και συνδικαλιστική δράση και οι μορφές πάλης (π.χ. καταλήψεις). Αυτήν ακριβώς τη δράση θεωρεί «ανεξέλεγκτη βία» ο πρωθυπουργός. Το άσυλο πρέπει να καταργηθεί και για «λόγους ισότητας» του «ανταγωνισμού» με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια...

Φυσικά, οι φοιτητές και οι πανεπιστημιακοί δεν πιστεύουν λέξη από τα ψέματα και τα παραμύθια της κυβερνητικής προπαγάνδας, με την ένθερμη υποστήριξη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Ακριβώς γι' αυτό έχουν βγει στους δρόμους του αγώνα από την πρώτη στιγμή που έγιναν γνωστά τα σχέδια για τις αντιδραστικές αλλαγές στα ΑΕΙ. Ακριβώς γι' αυτό «αντέχουν» οκτώ μήνες πολύμορφων και μαζικών κινητοποιήσεων και θα αντέξουν όσο χρειαστεί για να ακυρώσουν στην πράξη το αντιδραστικό τερατούργημα...