Στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου η Αλ. Παπαρήγα δέχτηκε ερωτήσεις που αφορούσαν στις φοιτητικές κινητοποιήσεις και στα επεισόδια των «κουκουλοφόρων» με τα ΜΑΤ.

Η πρώτη ερώτηση αφορούσε στο αν τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι επιλεκτικά για κάποιους και δεν αφορούν τους άνδρες των ΜΑΤ, οι οποίοι επίσης τραυματίζονται, ενώ η δημοσιογράφος ζήτησε κι ένα σχόλιο για τη διαπιστωμένα καλή περιφρούρηση των μπλοκ της «Πανσπουδαστικής».

Για το πρώτο θέμα η Αλ. Παπαρήγα τόνισε: «Ζούμε σε μια κοινωνία άνισων μεταξύ τους ανθρώπων. Επομένως τα ίσα ανθρώπινα δικαιώματα αποδίδονται άνισα. Αυτό να είναι καθαρό.

Εμείς βάλαμε το εξής ζήτημα, και δεν το βάζουμε τώρα, γι' αυτό σας θύμισα την περίοδο όταν ήρθε ο Κλίντον. Υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης χρησιμοποίηση και αξιοποίηση αυτών των μηχανισμών και βεβαίως αυτά οδηγούν στη σύγκρουση με τα ΜΑΤ.

Νομίζω αυτό που είδαμε κι εμείς στην τηλεόραση, το είδατε κι εσείς όσοι περιοριστήκαμε να κοιτάξουμε την τηλεόραση.

Για αρκετό διάστημα υπήρχε κενό χώρου και μέσα σε αυτό το κενό χώρου υπήρχε μια μικρή ομάδα που έσπαγε και έριχνε μολότοφ και οι δυνάμεις εκεί της κρατικής καταστολής τους άφηναν ανενόχλητους να το κάνουν.

Θέμα τακτικής ήταν; Θέμα ικανότητας; Θέμα επιλογής; Αυτή την εντολή είχαν; Διότι ήταν σε απόσταση ασφαλείας αρχικά η συγκροτημένη πορεία.

Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Το λένε όλοι. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς ζητάμε να σπάσουν κεφάλια και είμαστε ευχαριστημένοι με το να σπάνε κεφάλια είτε των κουκουλοφόρων είτε των ΜΑΤατζήδων.

Θεωρούμε όμως ότι υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα και σε αυτό πρέπει να συμβάλει και το φοιτητικό κίνημα. Δε θεωρούμε, δηλαδή, ότι είναι αποτελεσματική η κατάσταση όταν σπάνε κεφάλια ΜΑΤατζήδων ή σπάνε κεφάλια και των κουκουλοφόρων, όποιοι και αν είναι αυτοί.

Γι' αυτό σας έφερα την περίπτωση Κλίντον. Αυτό το φαινόμενο που υπάρχει εδώ υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οταν γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις τα ίδια γίνονται. Υπάρχουν κουκουλοφόροι, άρα δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Και εν πάση περιπτώσει έχουμε κάθε δικαίωμα να βάζουμε στην καλύτερη περίπτωση, στην πιο απαλή, πάρα πολλά ερωτηματικά».

Για το δεύτερο θέμα σημείωσε: «Να ξεκαθαρίσω, απ' όσο ξέρω, ότι τα φοιτητικά μπλοκ αναπτύσσονται κατά σχολή. Βεβαίως, και εκεί που στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών έχουν ενστερνιστεί την πρόταση περιφρούρησης που καταθέτει η "Πανσπουδαστική", εκεί τα μπλοκ είναι ακόμα πιο ουσιαστικά περιφρουρημένα. Αυτό μπορώ να το πω, αλλά τα μπλοκ που βλέπετε τα συγκροτημένα δεν ταυτίζονται με την "Πανσπουδαστική". Ξαναλέω, όμως, ότι εκεί υπάρχει περιφρούρηση. Και έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών.

Εχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον - δεν είναι ζήτημα που θέλω να το θέσω εδώ - να δείτε τι συζήτηση γίνεται και τι στάση κρατάει ο καθένας πάνω σε αυτά τα ζητήματα της περιφρούρησης.

Εχουμε μια πείρα ως Κόμμα. Η πείρα λέει ότι το κίνημα χτυπιέται και από τα μέσα και από τα έξω. Από την άλλη μεριά, βεβαίως, το νεολαιίστικο κίνημα δεν μπορεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τα άλλα τμήματα του κινήματος. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι στα θρανία για τέσσερα χρόνια. Δε μεταδίδεται εύκολα η πείρα και αισθάνεται ο καθένας ότι πρέπει να τα δώσει όλα από την ώρα που είναι στο πρώτο έτος. Μέχρι να τελειώσει να έχει λύσει όλα τα προβλήματα. Ο αγώνας θα είναι πιο μακρόχρονος, επομένως η πείρα των τεσσάρων χρόνων που είσαι προσωρινά στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να εξαντληθεί γιατί υπάρχει μια εναλλαγή, μια διαδοχικότητα στα θρανία και επομένως μπορούμε και τη νεολαία να την κατανοήσουμε γιατί, εν πάση περιπτώσει, έχει και το δικό της τρόπο έκφρασης. Δε θέλουμε να ισοπεδώσουμε τα πράγματα».

Σε ερώτηση για το αν προβληματίζει το ΚΚΕ η έκταση των επεισοδίων με συνέπεια να στρέφεται σ' αυτά η προσοχή του κόσμου κι όχι στην ουσία των αντιδράσεων, η Αλ. Παπαρήγα τόνισε:

«Βεβαίως, όχι μόνο μας ανησυχεί και μας προβληματίζει, είμαστε αντίθετοι. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος να σταματήσουν οι διαδηλώσεις. Και ακριβώς πρέπει να συζητείται το ίδιο το θέμα της Παιδείας, γιατί μόνο τότε θα κατανοηθεί γιατί τα παιδιά χάνουν τόσες ώρες από τα μαθήματά τους και εν πάση περιπτώσει βρίσκονται σε μία δύσκολη καμπή μπροστά στις εξετάσεις.

Ολα αυτά δε γίνονται ούτε από μόδα, ούτε από ρεύμα. Ολα τα παιδιά συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα που υπάρχουν στην Παιδεία.

Τώρα από εκεί και πέρα πώς οργανώνονται οι συζητήσεις την ώρα των δελτίων; Την ώρα των δελτίων τι έχουν; Είτε ληστείες, είτε κουκουλοφόροι, ώρες ολόκληρες, τα 3/4 των δελτίων ειδήσεων μ' αυτά ασχολούνται. Τι να σας πω;».

Κληθείσα να αποσαφηνίσει τα περί «ομάδων οι οποίες είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία συνήθως με ψευτοεπαναστατικά κηρύγματα», η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε: «Δεν είπα τέτοια πράγματα, να το ξεκαθαρίσουμε. Εγώ είπα το εξής: Υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούνται από την αστυνομία, πιθανόν να είναι και παρακλάδι της αστυνομίας, μέσα στο φοιτητικό κίνημα. Υπάρχουν και ορισμένες ομάδες με ψευτοεπαναστατικά συνθήματα, με νοσηρό αντικομμουνισμό που παρασύρουν, αν θέλετε, και ανθρώπους που βρίσκονται σε απόγνωση. Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι το εξής πράγμα: Είναι ακριβώς ο ψευτοεπαναστατισμός με το νοσηρό αντικομμουνισμό. Αν θέλετε μπορείτε να τα δείτε αυτά, οι συνελεύσεις είναι ελεύθερες.

Υπάρχει κι αυτό το κομμάτι μέσα στο φοιτητικό κίνημα, δε λέω ότι αυτοί είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, κομμάτι του φοιτητικού κινήματος είναι, αλλά δεν προσφέρει. Δεν είπα ότι είναι παρακλάδι της αστυνομίας, τέλειωσε. Το παρακλάδι της αστυνομίας είναι οι κουκουλοφόροι. Αυτοί που λέω εγώ δε φοράνε κουκούλα οι άνθρωποι, μην τους βάλουμε τώρα ότι όλοι φοράνε κουκούλα!

Οταν κάνεις κριτική κάπου, δε σημαίνει ότι φοράει κουκούλα. Να ξεκαθαρίσουμε, το "κουκουλοφόρος" είναι άλλο.

Κοιτάξτε, μέσα στο φοιτητικό κίνημα, και είναι απόλυτα φυσιολογικό, υπάρχει διαπάλη και πρέπει να υπάρχει. Δεν είναι όλοι οι φοιτητές το ίδιο. Και δεν είναι και κανένα κακό αυτό το πράγμα, άνθρωποι με εκλογικά δικαιώματα είναι, πάνε και ψηφίζουν στις εκλογές.

Επομένως γίνεται μία διαπάλη μέσα εκεί κι αυτό λέω είναι καλό, αρκεί απ' αυτή τη διαπάλη να πολιτικοποιείται και το κίνημα και να διαμορφώνει μια ενωτική οπωσδήποτε γραμμή αντεπίθεσης που βοηθάει το κίνημα και δεν το παγιδεύει».