Οι νέοι εργαζόμενοι των 600, 800 και 1.000 ευρώ πολύ δύσκολα είναι σε θέση να ανεξαρτητοποιηθούν, πόσο μάλλον να κάνουν δική τους οικογένεια, ή να αποκτήσουν πάνω από ένα παιδί. Οχι επειδή «οι νέοι σήμερα παντρεύονται μεγάλοι λόγω καριέρας», ούτε επειδή «στην Ελλάδα οι νέοι δύσκολα "αποχωρίζονται" την οικογένειά τους», όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συχνά επίσης προβάλλεται το δημογραφικό πρόβλημα, ξεκομμένο από τους αντικειμενικούς παράγοντες που επιδρούν σ' αυτό, όπως είναι η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, η ανεργία, η ανασφάλεια, το κόστος ζωής.
Απλές γνώσεις αριθμητικής αρκούν. Ο όγκος των εξόδων που υποχρεούται να καλύψει μια οικογένεια, ή ένα ζευγάρι είναι τεράστιος σε σχέση τους μισθούς που οι συλλογικές συμβάσεις προβλέπουν. Πρόκειται για ένα βαθιά πολιτικό και ταξικό ζήτημα. Η ελευθερία επιλογής, αν και πόσα παιδιά θα αποκτήσει ένα ζευγάρι, μπορεί να υπάρξει μόνο αν είναι λυμένα, με ευθύνη του κράτους, τα προβλήματα που σχετίζονται με τη γέννηση και την ανάπτυξη του παιδιού.
Απαιτούνται «γενναία» φιλολαϊκά μέτρα, που θα ανατρέπουν τα αντικειμενικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν σήμερα τα νέα ζευγάρια στο να οργανώσουν τη ζωή τους με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις. Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην οικονομία και την κοινωνία, αναβαθμισμένη, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία. Η προστασία της μητέρας και του παιδιού, οι ανάγκες του νέου ζευγαριού, που θέλει να αποκτήσει παιδί, πρέπει να είναι υπόθεση αποκλειστικά και μόνο κρατική.
Οπως διατυπώθηκε κατά την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για τη Νεολαία (Οκτώβρης 2005), απαιτείται: