Η ίδρυση του ΠΑΜΕ πριν από οχτώ χρόνια ήταν «ώριμο τέκνο της ανάγκης», η δημιουργία του δικαιώθηκε πέρα για πέρα στους μικρούς και μεγάλους αγώνες της εργατικής τάξης στους οποίους αναδείχτηκε ο πρωτοπόρος ρόλος του. Αυτός ο ρόλος γίνεται ακόμα πιο αναγκαίος μπροστά στην όξυνση της αντεργατικής επίθεσης και στην αναγκαιότητα η εργατική τάξη να περάσει στην αντεπίθεση, υπογράμμισε στην ομιλία του στην 1η Παναθηναϊκή Σύσκεψη του ΠΑΜΕ ο Γιώργος Μαυρίκος, μιλώντας εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας.

Η σημασία της δημιουργίας του έγκειται και στο γεγονός πως «άνθρωποι από διαφορετικές αφετηρίες με διαφορετικές λογικές, με διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αντιλήψεις, καταφέραμε να πορευτούμε κάτω από έναν κοινό παρονομαστή, τη δέσμευσή μας ότι το ΠΑΜΕ είναι ένα μέτωπο συνδικαλιστικό που υπηρετεί και ακολουθεί και στηρίζει τη γραμμή της ταξικής πάλης». Σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις που από στρατηγική επιλογή κινούνται ως συνέταιροι και υπηρέτες του κεφαλαίου, το ΠΑΜΕ προσεγγίζει με αυθεντικά ταξικό τρόπο τη διαμόρφωση των αιτημάτων των εργαζομένων, μιλώντας όχι για την «ανταγωνιστικότητα» και το «αν αντέχει η επιχείρηση», αλλά διατυπώνοντας το ερώτημα «τι ανάγκες έχει σήμερα η λαϊκή οικογένεια».

Αναφερόμενος στην οχτάχρονη πλούσια και πολύμορφη δράση του ΠΑΜΕ, ο Γ. Μαυρίκος σημείωσε ότι αυτό τόλμησε και αξιοποίησε κάθε μορφής αγώνα, από καταλήψεις μέχρι την κήρυξη απεργιών και πάντα με στόχο μέσα απ' αυτήν τη δράση να κερδίζονται νέοι εργαζόμενοι να διαπαιδαγωγούνται στις αξίες της συλλογικότητας, της αντίστασης, στην ανάγκη του αγώνα. Σημαντικές ήταν και οι προσπάθειές του ν' ανταποκριθεί στο διεθνιστικό του καθήκον, κάτι που άλλωστε αναγνωρίστηκε και με την ανάδειξή του στη γραμματεία της ΠΣΟ.

«Ολοι μιλάνε για ενότητα, αλλά τι ενότητα εννοεί ο καθένας; Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ, η ηγεσία της ΔΑΚΕ, η ηγεσία του ΣΥΝ, θέλουν να ενωθούμε όλοι για να πάμε κάτω από την ομπρέλα της ΕΕ, για να αποδεχτούμε όλοι την αύξηση των 77 λεπτών στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση, να συμφωνήσουμε όλοι για το ιδιωτικό πανεπιστήμιο, να αποδεχτούμε τη λογική του σύγχρονου ραγιαδισμού. Ενότητα είναι κι αυτή. Ομως είναι ενότητα στην υπηρεσία του κεφαλαίου - είπε ο Γ. Μαυρίκος - και ξεκαθάρισε: Εμείς όμως μιλάμε για ενότητα με βάση τα ταξικά χαρακτηριστικά, σαν ενιαία τάξη απέναντι στο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του σε όλα τα επίπεδα, και στο πολιτικό και στο κοινωνικό».

Μπροστά στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές -σημείωσε ο συνδικαλιστής - το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει ευθύνη να πρωτοστατήσει για την ήττα, το χτύπημα, την εξασθένιση του δικομματισμού και του οπορτουνισμού, των δυνάμεων που «σπέρνουν συγχύσεις, αυταπάτες, εγκλωβίζουν κόσμο». Πρέπει να «γίνει αντιληπτό από τον κάθε εργαζόμενο ότι έχει συμφέρον να διαμορφώσει ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα, ούτως ώστε να διευκολυνθεί στους αγώνες που έτσι κι αλλιώς θα οργανώσουμε, αγώνες που πραγματικά μπορούν να αρθούν στο ύψος των αναγκών της εργατικής τάξης».