Ούτε το 1% των ανέργων δεν πρόκειται να «ωφεληθεί» από το παγκάρι της φτώχειας που στήνει η κυβέρνηση. Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εκμετάλλευση
Ετσι όπως προκύπτει από το σχέδιο νόμου για το Ταμείο, που κατατέθηκε χτες στη Βουλή, αυτό θα δύναται να καλύπτει όχι πάνω από 2.500 - 3.000 ανέργους το χρόνο. Δηλαδή, ούτε ένας στους 100 ανέργους. Το κόλπο που έστησε η κυβέρνηση είναι απλό. Είναι τέτοιες και τόσες οι προϋποθέσεις που ένας απολυμένος πρέπει να διαθέτει για να τύχει της εισοδηματικής ενίσχυσης, ώστε εξαιρείται η συντριπτική τους πλειοψηφία.
Συγκεκριμένα, για να ενταχθεί κάποιος στο Ταμείο πρέπει σωρευτικά να είναι:
Τα έσοδα του Ταμείου δε θα ξεπερνούν τα 40 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία μάλιστα τα 15 εκατομμύρια προέρχονται από τον Ειδικό Λογαριασμό του ΟΑΕΔ για την επιδότηση στρατευσίμων, δηλαδή από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων. Οσο για το ύψος του επιδόματος που θα παίρνουν οι ελάχιστοι από τους απολυμένους, που θα πληρούν την πληθώρα των προϋποθέσεων, αυτό δε θα ξεπερνά το 60% του καταβαλλόμενου μισθού που έπαιρνε ο εργαζόμενος πριν απολυθεί. Τίθεται όρος ότι η αποζημίωση δεν πρέπει να ξεπερνά το 80% του καταβαλλόμενου ποσού - και σε καμιά περίπτωση τα 900 ευρώ - ενώ από αυτό το ποσό θα πρέπει να αφαιρεθούν όλες οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου, για να συνεχίσει να έχει ασφαλιστική κάλυψη.
Μετά απ' όλα αυτά, γίνεται φανερό ότι το πολυδιαφημισμένο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ούτε «Ταμείο» είναι ούτε περισσότερο φορέας «αλληλεγγύης» στους ανέργους. Είναι νέτα - σκέτα μια «μαύρη τρύπα» που μέσα της η κυβέρνηση επιδιώκει να κρύψει την πολιτική της που στρέφεται ευθέως κατά των ανέργων και των δικαιωμάτων τους.
Οσο για τη «μέριμνα» που δείχνει τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή κυβέρνηση για τους εκατοντάδες απολυμένους από επιχειρήσεις που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της «Τρικολάν» στη Νάουσα: 22 από τους απολυμένους παραμένουν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια απλήρωτοι για την εργασία τους σε ένα από τα πολυδιαφημιζόμενα προγράμματα μερικής απασχόλησης (18μηνης διάρκειας) του δήμου. Και γίνονται μπαλάκι ανάμεσα σε υπηρεσίες, αλλά και αντικείμενο εκβιασμών και ομηρίας, προκειμένου να πάρουν τα χρήματα που δικαιούνται, ενώ βρίσκονται ξανά στην ανεργία.
Οσο για τη στάση των γαλαζοπράσινων δημάρχων και το ρόλο τους στο ξεζούμισμα (και στο κρύψιμο) των ανέργων, είναι χαρακτηριστική η φράση του εκλεγμένου με το ΠΑΣΟΚ δημάρχου Νάουσας, ο οποίος, υπερασπιζόμενος τα προγράμματα και την απλήρωτη επί της ουσίας εργασία, διέδιδε δεξιά και αριστερά ότι «... δεν έχει την υποχρέωση ο δήμος να πληρώσει τους εργαζόμενους από τον προϋπολογισμό του, στερώντας τη Νάουσα από σημαντικά έργα».