Δεν είναι καθόλου εύκολο να κατατάξεις την ταινία του Βαλέριαν Μπόροβζικ «Το Κτήνος». Να την πεις ταινία τέχνης, θέλει συζήτηση. Να την πεις πορνό, και εδώ σηκώνει κουβέντα... Πάντως, «Το κτήνος», δεν είναι «καθαρή» ταινία! Ο δημιουργός της είχε κατά νου και τις δυο παραπάνω παραμέτρους. Λειτούργησε σαν διχασμένη προσωπικότητα. Ο μισός, ο θετικός, ήταν καλλιτέχνης. Ο άλλος μισός, ο κακός, ήταν έμπορος και σκανδαλοποιός...

Ο κινηματογραφικός φακός είναι μαρτυριάρης! Σε εκθέτει! Ο Μπόροβζικ θεώρησε ότι θα μπορούσε να τον εξαπατήσει. Στην αλαζονεία του τον μεταχειρίστηκε αδέξια (μπρούτα) και εκείνος τον εκδικήθηκε. Κατέγραψε με απόλυτο ρεαλισμό, με απόλυτη ειλικρίνεια, ό,τι ο σκηνοθέτης επιθυμούσε. Ο πολύς «ρεαλισμός», όμως, η απόλυτα «ωμή» αλήθεια, αποστέρησε την τέχνη από τη διακριτικότητα. Στοιχείο πάνω από απαραίτητο σε ένα γνήσιο και καλό (θετικό) έργο τέχνης. (Η διακριτικότητα στην τέχνη, αφήνει περιθώρια στη σκέψη. Η ωμότητα επικοινωνεί μόνον μέσα από τα ένστικτα).

Αιδοία και πέη ζώων και ανθρώπων εμφανίστηκαν επανειλημμένα στις οθόνες. Επίσης, χιλιάδες φορές είδαμε σεξουαλικές περιπτύξεις! Οσες φορές, όμως, αυτές οι εικόνες χρησιμοποιήθηκαν για να σοκάρουν, το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα μπήκε σε αμφισβήτηση. Η επιμονή του Μπόροβζικ να εστιάζει το φακό του στα γεννητικά όργανα και να παραμένει για πολύ ώρα πάνω σε αυτά, να καταγράφει με ωμότητα τα αποτελέσματα των οργασμών (ποταμοί σπερμάτων από το «κτήνος»), περισσότερο απ' ό,τι απαιτούσαν οι ανάγκες της ιστορίας του, σε πολλές στιγμές μετατρέπει το έργο του σε ένα εξεζητημένο πορνό, σε μια σκανδαλοθηρική ταινία.

Και να πεις πως δεν είχε θέμα; Είχε! Ο άνθρωπος, παρότι είχε καταφέρει να τιθασεύσει τα ένστικτά του, σε αντίθεση με τα άλλα ζώα, πολλές φορές λειτουργεί ακόμα σαν κτήνος στον έρωτα. Και ό,τι δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει, το φαντασιώνεται! Ιδιαίτερα αυτός που είναι καταπιεσμένος, από τη θρησκεία, από την οικογένεια, από το κοινωνικό περιβάλλον, από την υποκρισία. Για να μην πω, πως ο καταπιεσμένος άνθρωπος είναι αυτός που λειτουργεί (και στον έρωτα) σαν κτήνος.

Η καλλιτεχνική πλευρά, η θετική πλευρά, του Βαλέριαν Μπόροβζικ, άγγιξε -και άνοιξε- πολλά τέτοια ζητήματα. Ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο, ο οποίος, από τα πρώτα του βήματα ακόμα, ψάχνει εναγωνίως για να αναγνωρίσει τον εαυτό του. «Το Κτήνος» διαδραματίζεται στον 20ό αιώνα. Τα κοστούμια, οι χώροι, οι συμπεριφορές, όμως, σκόπιμα παραπέμπουν στο Μεσαίωνα... Αυτή η μικρή «απάτη» ήταν απαραίτητη για να έχει αληθοφάνεια η ιστορία. Παράλληλα είναι και ένας υπαινιγμός. Οτι αυτές οι συμπεριφορές, δεν αφορούν σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, σε ανεπτυγμένα άτομα...

Παίζουν: Σίρπα Λάιν, Λισμπέθ Καζά, Πιερ Μπενεντετί, Γκάι Τρεγιάν, Ρολάντ Αρμουντέλ.