1. Θυμάμαι στη γιορτή του Αϊ-Γιαννιού τη νύχτα στην Καισαριανή μαζεύαμε ξύλα, ανάβαμε φωτιές και χαρούμενοι πηδούσαμε μέσα από τις φλόγες. Θυμάμαι ακόμα, στο τέλος του καλοκαιριού, στην κατασκήνωση, μπροστά στη φωτιά του αποχαιρετισμού σχηματίζαμε έναν κύκλο αγκαλιασμένοι, κι ενώ οι φλόγες ανέβαιναν στον έναστρο ουρανό, εμείς τραγουδούσαμε δυνατά τη φλαμουριά του Σούμπερτ. Τώρα η φωτιά μάς έχει κυκλώσει, μας έχει στο κέντρο της και μας καίει.

2. Ο Καραμανλής ελπίζει ότι η λησμονιά σαν τη στάχτη θα τα σκεπάσει όλα, κι εκείνος θα μπορέσει να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του. Σημασία δεν έχει το «πώς» αλλά μόνο να συνεχίσει.

3. Μέσα στα κιτς μαύρα κοστούμια τους, οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας περιφέρουν το πένθος τους με τον πιο γελοίο τρόπο. Στον ίδιο ρυθμό και οι Πασόκοι, που ως τουρίστες προσέρχονται με βήμα ταχύ στον κύκλο της φωτιάς, έχοντας ήδη χρίσει τον Γιωργάκη πρωθυπουργό.

4. Οι εκλογές μάς δίνουν ακόμη μια φορά την ευκαιρία να δώσουμε τη μάχη μας ενάντια στα απολειφάδια της αόριστης Αριστεράς. Κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές, οι εν λόγω δίνουν στην κάλπη διαστάσεις κολυμβήθρας του Σιλωάμ, αφού ελπίζουν ότι έτσι θα εξαγνιστούν και θα επιστρέψουν στην κοινωνία - έστω και για λίγο - «εν ετέρα μορφή». Πρόκειται για ανθρωπάκια «ακούνητα, αμίλητα, στην τσέπη κολλημένα», που ανταλλάσσουν απόψεις με τον θλιβερό Κύρκο, στον τελευταίο του ρόλο ως διαφημιστή του ΠΑΣΟΚ.

5. Στα παλιά μου τα παπούτσια η κόντρα μεταξύ Γιωργάκη και Βούλας Πατουλίδου. Και οι δύο είναι του ιδίου φυράματος. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι μέσα από τα λόγια τους μπορούμε να ψηλαφίσουμε την αλήθεια των Ολυμπιονικών. Η Πατουλίδου, αν διαρρηγνύει τώρα τα ιμάτιά της είναι πως παραβιάστηκε ο λαϊκός κανόνας «μεταξύ λεπτών ψυχών ειλικρίνεια». Οι θεαματικές βεντέτες στο χώρο του αθλητισμού ό,τι κάνουν το κάνουν προς ίδιον όφελος και συμμαχούν... αφού πρώτα εξασφαλιστούν. Η κυρία Βούλα ανοίγει τη συνέντευξή της (εφ. Ε.Τ. 3/9/07) σε δακρύβρεχτο τόνο, που θα ζήλευε και το τελευταίο «άρλεκιν». Παραπονιέται για τον Γιωργάκη: «Δυστυχώς δεν είναι αυτός που κατέβηκε από το αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη και με έπεισε για το ήθος του!» Και περνάει στο ψαχνό: «Δεν κατέβηκα στη Β' Θεσσαλονίκης, γιατί ήθελα να έχω τον απαραίτητο χρόνο και το χρήμα που δεν έχω για να μάθω τις μεθόδους και τις παγίδες». Είπατε τίποτα;

6. Εχει σημασία από πού έλκεις την καταγωγή σου. Αυτό πληρώνει ο Συνασπισμός. Δεν μπορεί η χτεσινή καλύβα του μπαρμπα - Θωμά γεμάτη αρεστούς στο κράτος Αριστερούς να περνά στη φρασεολογία του Γαλλικού Μάη έτσι ανερυθρίαστα.