Η εργασιακή «γαλέρα» στο υπουργείο Πολιτισμού ήταν και εξακολουθεί να είναι μια ...«πάγια» και «διαρκής» «προσφορά» του δικομματισμού στις εργασιακές σχέσεις και στον πολιτισμό. Το «περίφημο» «ΠΔ Παυλόπουλου» όχι μόνο άφησε απέξω πλήθος επιστημόνων και εργατοτεχνιτών του ΥΠΠΟ, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις εργάζονται ακόμη και 10 χρόνια στην προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και δεν ανέκοψε τις νέες «φουρνιές» συμβασιούχων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πριν από λίγες μέρες το ΥΠΠΟ ανακοίνωσε πως προχωρά σε νέες προσλήψεις ωρομισθίων για το «μάζεμα» της Αρχαίας Ολυμπίας μετά τις πυρκαγιές!

Την ίδια ώρα στο ΥΠΠΟ εργάζονται 1.050 άνθρωποι με καθεστώς ασφαλιστικών μέτρων, ενώ πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις μη καταβολής μισθών, όπως, π.χ., έγινε την περασμένη άνοιξη με τους εργαζόμενους στο Θέατρο του Διονύσου στην Ακρόπολη.

Αποφασισμένη να διαιωνίσει το απάνθρωπο καθεστώς των συμβάσεων, η κυβέρνηση κατέθεσε τον περασμένο Δεκέμβρη τροπολογία στο νομοσχέδιο για την «πολιτιστική χορηγία», σύμφωνα με την οποία η αρμοδιότητα για την πρόσληψη ωρομισθίων για την εκτέλεση αρχαιολογικού έργου φεύγει από τις περιφερειακές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και μεταφέρεται στις κεντρικές, γενικές διευθύνσεις, οι προϊστάμενοι των οποίων θα αποφασίζουν τις σχετικές προσλήψεις! Δηλαδή, οι συμβασιούχοι διαιωνίζονται με «συγκεντρωτικές» διαδικασίες.

Ο εμπαιγμός των συμβασιούχων έχει προϊστορία, αλλά δε θα πάμε πολύ μακριά. Το 2001 το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο για τα Ολυμπιακά έργα στο οποίο περιλαμβανόταν ρύθμιση (άρθρο 20) η οποία ήρε εν μέρει την εξαίρεση που υπήρχε για τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ από το «νόμο Β. Παπανδρέου» για μετατροπή των εκτάκτων σε αορίστου χρόνου. Ομως, αυτή η ρύθμιση δεν περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος τους, αλλά ορισμένους συμβασιούχους, αφού εξαιρούνταν μόνο όσοι εργάζονταν στις ανασκαφικές και αναστηλωτικές εργασίες που γίνονται από το ΥΠΠΟ και εποπτευόμενους φορείς, δηλαδή πολύ λιγότεροι από χίλιοι εργαζόμενοι κατ' εκτίμηση.

Αντίθετα, προβλεπόταν η δημιουργία Σώματος «εθελοντών» για τη φύλαξη και εξυπηρέτηση των επισκεπτών στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους, γεγονός που οι συμβασιούχοι εκτίμησαν, ορθώς, ως απόδειξη της επιλογής της κυβέρνησης «να εκχωρήσει κομμάτια του πολιτισμού στον ιδιωτικό τομέα», ενώ κινδυνεύουν να μειωθούν και οι θέσεις των συμβασιούχων σε αυτούς τους τομείς, για να καλυφθούν από άνεργους και απλήρωτους ...«εθελοντές», με ό,τι αυτό σημαίνει και για το επίπεδο της φύλαξης των παραπάνω χώρων.

Τον Οκτώβρη του 2004, ακριβώς επτά μήνες μετά το βράδυ της 7ης του Μάρτη, όταν ο Κ. Καραμανλής δήλωνε ότι «πρώτη προτεραιότητα» της κυβέρνησής του θα είναι ο Πολιτισμός και η Παιδεία, τα ΜΑΤ χτύπησαν άγρια τη συγκέντρωση των συμβασιούχων του υπουργείου που απολύονταν κατά χιλιάδες, ακριβώς κάτω από τα γραφεία της πολιτικής ηγεσίας στην οδό Μπουμπουλίνας.

Τον περασμένο Ιούνη η κυβέρνηση αντιμετώπισε τους συμβασιούχους και με κυνισμό. Αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με τον γγ του ΥΠΠΟ, Χρ. Ζαχόπουλο, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας τους και εισέπραξε «μνημειώδεις» απαντήσεις, του τύπου: «Οι Ελληνες δεν μπορούν να πληρώνουν φόρους για να γίνουν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι...»! Δε δεσμεύτηκε για μονιμοποιήσεις, ούτε για επαναπρόσληψη των απολυμένων μετά τη λήξη των ασφαλιστικών μέτρων ή του 24μηνου. Είπε μόνο ότι «αναζητούνται πόροι» για να συνεχιστεί η μισθοδοσία των εργαζομένων που δουλεύουν με ασφαλιστικά μέτρα...